Budite uvjereni u sadržaju koji piše jedna ljudska hrišćanska duša, perom visoko obrazovanog Sarajlije, Beogradskog studenta elektrotehnike, stručnjaka svoga poziva, graditelja u Srbiji tri vekika indudtrijska objekta, poliglote, profesora koji je obrazovao generacije elektro sstručnjaka,parlamentarca Skupštine SFRJ u Beogradu u Vijeću Republika i pokrajina i parlamentarca skupštine BiH, vijećnika i predsjednika Gradskoga vijeća grada Mostara.

Iz veoma čestitte sarajevske hrišćandke pravoslavne porodice, odgajan u duhu svih dobrih svjetovnih nacionalnih knjiga, koje upućuju na ljubav i dostojanstvo odnosa u miru i razumijevanju i drugih i različitih, međusobnim poštovanjem i razumijevanjem.

Zato se i pitam, „ZAŠTO BI SRPSTVO BILO NEBESKO“, iznad svih drugih religija, posebno naših komšija i susjeda.

Samo pamet u glavu i promjena sopstvenih čipova u svojoj memoriji o sadržaju i načinu našega ponašanja, u susretu sa istinom može nam ljudski i pametno trasirati sve naše puteve u bolju i srećniju budućnost, za dobrobit naših porodica i naše djece i na zajedničku volju, želju i trajnu ljubav. SRETNO!

Svesrpski nacionalni Sabor o sebi, u startu nosi svoje “laži“
kada su u pitanju svi Srbi iz Bosne i Hercegovine, odnosno Rs-a.

Davno su nas, Milorad Dodik i njegov crkveni pratilac vladika Grigorije, iz Mostara, otpisali i prekrstili u neke „ostale ili druge Srbe“ (pogledati emisije TV Oskara), jer kako kažu u intervjuu Mariju Vrankiću, mi nismo učestvovali u stvaranju genocidne Republike srpske, dakle nismo granatirali i ubijali nevine sugrađane i činili urbicid sopstvenih materijalnih dobara, objekata i fabrika koje smo nekada i gradili i stvarali sopstvenu egzistenciju.
Ako je to zaista tako, istina je neupitna, daleko nam kuća od ovakvih velikosrpskih izroda i njihovog lažnog „veliko srpskoga sveta“.


Dobrica Ćosić, 'Otac srpske nacije', ideolog srpske laži i uzrok srpskih genocida i etničkih čišćenja na kraju 20. stoljeća:
"Mi lažemo da bismo obmanuli sebe, da utešimo drugoga; lažemo iz samilosti, lažemo iz stida, da ohrabrimo, da sakrijemo svoju bedu, lažemo zbog poštenja. Lažemo zbog slobode. Laž je vid srpskog patriotizma i potvrda naše urođene inteligencije. Lažemo stvaralački, maštovito, inventivno", rekao je Dobrica Ćosić opisujući povijest, sadašnjost, a kako se čini i budućnost srpske politike. “ /citat sa interneta/
Napisao je to Ćosić davne 1961. godine u 'Deobama'. Partizanski borac i politički komesar, književnik koji se politici josipa Broza Tita i Komunističke partije Jugoslavije suprostavio prvo tajno zbog smjene njegovog prijatelja i suborca Aleksandra Rankovića, a zatim i javno kad je krajem svibnja 1968. godine,na sjednici Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije izjavio da se nad Srbima na Kosovu vrši teror i nasilje, a da to čine Albanci koji sudjeluju u kosovskoj vlasti. Centralni komitet SK Srbije odbio je takve tvrdnje. Ćosić napušta Partiju i postaje disident.
Da li to on lično izjavio, neka se istorija pozabavi sa ovim, ali moja malenkost kao , po indentitetu lovjek i ljudina, pa tek Srbin mogu u svojoj 86- godišnjoj radnoj i ćivotnoj prošlosti i sadašnjosti, da lično objavim da mi je zaista i previše srpstva i srbovanja i razno raznih srpskih mahinacija, laži i gluposti.
Evo ovih dana aktuelno je ponovno „srbovanje i saboravanje“, sa bezbrojnim lažima u interesu sačuvanja
Nacionalnog ili nacionalističkog famoznog interesa srpskoga naroda, u cilju zaštite njihovih nacionalističkih intresa, sopstveno ugroženih.


Upravo, zahvaljujući citiranoj konstataciji Dobrice Ćosića, u vremenu i prostoru aktuelnih događanja, kao i objavljenom
“EKSPLOZIVNOM INTERVJU NENADA ČANKA ZA „SB“: Niko neće ni trepnuti kada nestane Republika srpska, granice Rs-a su granice nesrpskih masovnih grobnica…”.
Nenad Čanak, nekadašnji lider LDV-a, govorio je za „Slobodnu Bosnu“ o Sverspskom saboru u Beogradu, matrici po kojoj danas „plešu“ nacionalisti, otkrio nevjerovatne podatke o kojima se šuti u Srbiji, te upozorio na manipulacije kojima se služe vladajući režimi u susjednoj Srbiji i bh. entitetu Republika Srpska kojeg Čanak naziva „takozvanim“.
Dakle, Dobrica i Nenad i moja malenkost Milan su Srbi, ali ne i „dodikovci“ ili „vučići“ kojima je ovakvo saborovanje i srbovanje, lažno i dosadilo, vjerovatno i Bogu i dobrim našim ljudima.
Nezaboravna je naša nedavna prošlost sa brojnim likovima i nedjelima njihovih „velikosrpskih“ aktera i zlotvora, čije su se pritajene nacionalističke klice u vremenu i prostoru razvijale i metastazirale do neslućenih granica.
Ostali su im za sadašnja vremena i događanja, kako bi nastavili njihove ubitačne nacionalističke ideoleoške porive i dalje putem svoga sabarovanja ili negiranja genocida i njihovih nedjela, lažno tumačiti svojim osiromašenim građanima, zaluđenim „velikosrpskim idejama i zločinačkim idolima, o njihovoj tobožnoj ugroženosti, što je i sadržaj i cilj usvojene dekleracije sa 49 zaključaka.
Tvorci i „lažni“ ideolozi ovoga vremena njihovog srbovanja, kao nasljednici prevaziđenih i nezaboravnih njihovih ubitačnih ideologa i izvršitelja do genocida , brojnih nezaboravnih nedjela, udružili su svoje morbidne i fantazirajuće osjećaje budućeg „velikosrpskog sveta“ sa likovima i zabludama svoga Vučka, uz gusle Milorada i blagoslov crkvewnih vjerodostojnika sa patrijarhom Porfirijem.
Predsjedavajući i akteri veliko srpskoga sabora, ponudili su svojim „slijepim slušaocima“ na usvajanje teksta dekleracije o njihovim interesima, bez prethodnoga upoznavanja sa sadržajem istoga, jer su ranije napisali i pripremili tamo neki akademici, književnici i kvazi političari „ispećeni ideolozi velesrpstva“.
Ova trojka, da li uz Božiji blagoslov putem svojih izaslanika, poput Domanovića i njegovog „slijepog vođe“ saboravali su i veselili se i bez šljivovice i pršute iz Miloradovog podruma iz Laktaša.


Interesantna je priča i nezaobilaznih aktera naše tmurne prošlosti i odraza na sadašnjost.
“Godinama svjedočimo mitomaniji i pokušajima prekrajanja povijesti od strane vlasti u Srbiji. Od slavljenja Kraljevića Marka, koji je u stvarnom životu bio veleizdajnik, turski vazal i čak poginuo od srpskog mača na suprotnoj strani, preko slavlja Kosovskog boja na Gazimestanu, u kojem je srpska vojska potučena do nogu, pa sve do riječi Novaka Đokovića o Srbima kao nebeskom narodu, ali i posljednjem pokušaju obmane javnosti kada su Vučić i Dodik nakon glasanja za Rezoluciju o genocidu u Srebrenici one koji su osudili genocid ali su ostali uzdržani pribrojili onim malobrojnim zemljama koje su bile protiv. Je su li takve opservacije, fascinacije i obmane uzrokovale porast nacionalizma i mogu li se dovesti u vezu s ratovima na prostoru bivše Jugoslavije.
- Kada je u pitanju čista manipulacija u koju spada i ovo o čemu pričamo, to nema veze s nacionalizmom. Nacionalizam je tu alat. Nacionalizam kao takav je alat koji se najčešće zloupotrebljava i upravo zbog toga što ga guraju pod kategoriju patriotizma, u stvari onda prave razliku na sledeći način: ko je protiv svoje države i nije patriota, taj je, otprilike, izdajnik, a pod svojom državom podrazumevaju svoj politički program koji je u suštini program koji se svodi samo na to da se šačica ljudi bogati i da se kroz udvaranje velikim silama održava jedna stabilokratija, koja košta fizičkog, biološkog istrebljenja tih istih za koje se oni, Bože moj, zalažu.
Kad vi pogledate malo u istoriju, ta priča o Srbima kao nebeskom narodu, to je bilo u vreme Miloševića i pre početaka ratova, da su Srbi eto na Kosovu između zemaljskog carstva i nebeskog izabrali nebesko, pa su zato Srbi nebeski narod. U međuvremenu je glavna teza bila da se Beograd brani u Kninu. A onda, samo nekoliko godina kasnije, u dogovoru Miloševića i Tuđmana, u ujedinjenom zločinačkom poduhvatu, dolazi do etničkog čišćenja stotina hiljada ljudi iz te iste tzv. Republike srpske krajine, i ljudi bježe.


Pošto je Milošević rekao, kada ga ja Tuđman pitao na sastanku šta će biti sa njima, rekao je „što se mene tiče pobijte ih, nabijte ih na kolac, ne interesuje me, oni su vaši državljani“. Tačka. To je tako bilo. I šta je onda bilo s tim ljudima kad su dolazili u Srbiju, njih nisu pustili u Beograd, već su ih slali da po kućama u Vojvodini da proteruju Hrvate, ili su ih stavljali u vozove da ih pošalju na Kosovo. Pa su onda legali na šine železničke, da ne bi otišli na Kosovo. To vam je priča iz Miloševićevog vremena, je li mislite da se nešto promenilo? Je li mislite da će neko da trepne okom kad nestane Republika Srpska? Pa Republika srpska je opstala samo zbog toga što su Amerikanci rekli da bi bilo previše sledećih 400, 500, 600 hiljada, milion izbeglica, koji bi napravili nestabilnost na Balkanu.
To je tako bilo. Republika srpska bi nestala da Amerikanci nisu zaustavili rat sedam dana pre nego što bi pala Banja Luka. I sada dolazite u poziciju da zato što se poverovalo da će Mile Dodik sa dva poslanika postavši predsednik vlade zauzeti neku drugu političku ideologiju, ideju, ko što se samozvano nazivao socijal-demokratom, došli smo u poziciju da umesto da napravi zaokret prema normalizaciji odnosa o očuvanju BiH kao korealističke zajednice svih svojih građana, on je hladno nastavio tamo gde su stali Karadžić i Mladić, s tim što je naučio da pretnja nezavišnošću izaziva veliku pažnju i on njome može da ucenjuje i na istoku i na zapadu.
Što se poklopilo i sa interesima Kremlja. I sada imate severoistočnu BiH kao jedan malignitet na tlu južne, jugoistočne Evrope. Malignitet ruske metastaze. Hoće da dođu u poziciju, da sa propašću Rusije, a to je neumitno da se desi, sa propašću ovakve Rusije će se i to urušiti i opet će biti stradalništvo srpsko, posledica nekakvog usuda i ne znam kakvih tih mitomanskih priča o zloj srpskoj sudbini, a niko neće reći „a to je zato što su nas zločinci i pohlepni dripci uvalili u sve ovo zbog ličnih interesa, a kad su to uradili onda su pobegli glavom bez obzira. Gde? U Moskvu! I to kad kažem „Gde? u Moskvu!“, mislim na kompletnu porodicu, tj. na Miru Marković, na sina Slobodana Miloševića, mislim na Veljka Kadijevića i sve ostale koji su bili arhitekte i nosioci zločinačkog poduhvata na teritoriji bivše Jugoslaviji devedesetih godina. I svi su pobegli u Rusiju i nikoga Rusija nije htela da isporuči. Zašto mislite da će biti drugačije sa Miletom Dodikom.


“Također, nebrojeno puta svjedočili smo dramatičnim obraćanjima predsjednika Srbije Aleksandra Vučića, i njegovih medijskih poslušnika koji svako malo izmisle neki novi pokušaj atentata na Vučića, dok je kod predsjednika bh. entiteta RS Milorada Dodika, uglavnom pozornost bila usmjerena na navodna hapšenja od strane britanskih agenata, koja se kao i u slučaju izmišljenih atentata na Vučića nikada nije dogodila. Vidite li vezu između ovih pokušaja obmane i zastrašivanja javnosti?
Kako objasniti radikalni zaokret kod Srba, znamo li da su u bivšoj Jugoslaviji upravo Srbi bili najveći protivnici religioznosti, a danas bez patrijarha ne može proći niti jedan politički skup. Kako je uopće moguće da u, po Ustavu sekularnoj državi kakva je Srbija, državna himna glasi „Bože pravde“, i što bi trebali pjevati reprezentativci Srbije koji su ateisti, agnostici ili pripadnici neke druge religije?
- To je veoma široko pitanje. Ja ću sad reći samo jedno. Ako vi stvarno mislite da se u Srbiji neko drži Ustava, tu ste se jako prevarili. Zbog toga što čitav Ustav u Srbiji je jedno užasno podsećanje na Nikolu Pašića, verovatno jednog od najpokvarenijih ljudi koje je Evropa ikad videla u svojoj istoriji, čija je čuvena izreka bila: „Zakoni su za protivnici“, da budem precizan. Dakle, poenta je da u tom svetlu, naravno da je protiv Ustava, naravno da je nedopustivo da u državnim školama ima veronauke, za to služe verski objekti jer Crkva i tako ne zna šta će od para.
Srpska Pravoslavna Crkva za vašu informaciju je druga po veličini profitna organizacija u Srbiji. Najviše novca prihoduje ratna industrija, a onda Srpska Pravoslavna Crkva. Da li ste to znali? To je da znate, a s tim što Srpska Pravoslavna Crkva stalno dobija neke donacije od društva i od države i stalno ne plaća porez. Ne plaća porez, ni na što. To je jedan tip malignog tumora na tkivu Srbije, koga još Srbija dodatno neguje i hrani. I to je suština priče. Što se same himne tiče, meni nije uopšte jasno kome je palo na pamet da uzme „Bože pravde“ , koja je uzgred-budi-rečeno najciničniji podsetnik mogući. Na to da je „Bože pravde“ poslednji stad iz komada sa pevanjem Markova sablja, koju je komponovao Slovenac Davorin Jenko u čast krunisanja Milana Obrenovića.
Dakle, za krunisanje dinastije koju su onda srpski vojnici pobili, poklali i pobacali s balkona dvora. Dakle, vi imate nešto što je bilo pravljeno za krunisanje ubijene dinastije, uzimate za himnu, spominjujući Boga i pravdu u zemlji koja je sekularna, a pravde nema na vidiku, ono ni unapred ni unazad. To je suština priče. Ali pošto živimo u vremenu laži i botoksa, silikona…, onda imate i crkvu i političare za jednokratnu upotrebu, u rangu kondoma ili toalet papira. E to vam je Srbija.”/završen citat, N.Č./
Dobro to, znalački i istorijski opisuje naš drugar Nenad Čanak, a šta bi mi sada rekli istinski šta je to RS i Milorad Dodik ?
Ako to nedavna DEKLERACIJA O SREBRENICI u Generalnoj Skupštini u New Yorku, nije imala namjeru da realno i otvoreno svjetskoj javnosti istakne, da li iz opravdanih razloga, tumačenja neka ostanu za njih, ali je za nas ipak entitet Rs, genocidna tvorevina, koja nikada neće postati i država i da sa Srbijom slavi neki državni ptaznik.
Njeni tvorci su još uvijek u životu po zasluženim kazamatima, istinski zasluženo, a slobodi im je još uvijek njihovo “nedonošće” koje su oni ljuljali i sada ga prepustili svome Vučku i njegovim vučićima, do odlaska u Rusiju kod Putina.