AVDO METJAHIĆ: U svojoj presudi, Sud je našao da je Srbija ipak prekršila Konvenciju o genocidu time što nije učinila sve što je bilo u njenoj moći da spriječi genocid, a potom nije kaznila niti predala počinioce Haškom tribunalu. Tužbu sudu je sastavio i podnio Francis Boyle, savjetnik Alije Izetbegovića tokom srpsko-crnogorske agresije na Bosnu i Hercegovinu. Poslije ovog suđenja, Srbija je postala prva zemlja koja je po ocjeni suda prekršila Konvenciju o genocidu. Tužba Bosne i Hercegovine sadržala je navode da je Srbija direktno odgovorna za genocid počinjen na čitavoj teritoriji Bosne i Hercegovine, s namjerom da uništi bošnjačko stanovništvo Bosne i Hercegovine. Posljednje ročište održano je 9. maja 2006. godine.

Bosna i Hercegovina je nezavisna država i članica UN od 22. maja 1992. bude napadnuta od svojih komšija Hrvata i Serva. Međunarodna zajednica skoro četiri godine, zločine genocida nad Bošnjacima ne primjećuje, ili neće da primjećuje, jer su muslimani većinski narod u BiH. UN donosi rezoluciju, i Embargo na uvoz svih vrsta oružja i vojne opreme u Jugoslaviju, koja je ustvari namijenjena samo Republici BiH, odnosno Bošnjacima. Srbi su prisvojili skoro čitavo oružje Jugo armije, a Hrvatima nisu mogli a i nijesu htjeli zasmetat pri naoružanju. Sve u svemu RBiH je bila na udaru i njena novo stvorena armija koja se naoružavala od otimanja oružanja od Srba pa kasnije i od Hrvata.

Međunarodna zajednica tri ipol godine kasnije zaustavlja rat, jer Armija RBiH napreduje i dolazi nedaleko od Banja Luke pa strahom da sve to ne eksplodira Evropi u lice, Amerika pokreće mirovni proces u Dejtonu, koji zaustavlja rat, i kažnjava žrtvu, odnosno napadnutog, te stvara entitet RS. Evropa je prihvatila da postane neka vrsta protektorata, pa već prolazi dvadeset i pet godina mrcvarenja i ponižavanja većinskog naroda - Bošnjaka, kojima se prijeti ratom, novim genocidom, nestankom Bosne, što može dovesti do ponovih sukoba i još krvavijeg rata.

Danas od one Srboslavije stvorene su sedam nezavisnih država, ali Servi ili pak Servija ne prestaje sa izazovima i miješanjima u unutrašnje poslove svojih komšija. U Bosni, kao što znamo, stvoren je entitet „Republika servska“, a ono Republika je oduzeto od RBiH i dato Servima da ih nekako zadovolje za izgubljeni rat i udovolje Srbiji, koja je trebala da odradi Evropske zahtjeve i isprazni Balkan, odnosno Bosnu i Hercegovinu od muslimana. Da bih odradili obećano zapadnom svijetu, veliko Srbi zadojeni mržnjom i divljaštvom, zvijerski gdje god stižu iništavaju, ne samo čovjeka, nego i sve što je taj čovjek stvarao kroz dugu i mukotrpnu historiju. Ruše i uništavaju bogomolje, historiske spomenike, protjeruju narod sa svojih topraka, pale i žare sve do temelja, da ne bi ostalo traga Bošnjacima i drugim narodima na tim prostorima. Tim zlodjelima Bosna i Hercegovina na čitavom teritoriju prolazi kroz genocid, ali Međunarodni sud pravde u Hagu samo okarakteriše genocid u Srebrenici. Opsada Sarajeva koja je trajala svo vrijeme rata i izgubila hiljede civila, gdje je bila namjera potpunog unuštenja, ali sud u Hagu nije našao za shodno da opsadu Sarajeva i sva zlodjela diljem Bosne okarakteriše sa genocid. Servija i Servi u BiH ne prihvataju, odnosno negiraju da su počinili genocid, nego i dalje podrivaju međunarodno priznatu RBiH.

Na dan 9. novemba 1948. godine Generalna skupština OUN na svome III zasjedanju usvojila je Konvenciju o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida. Države, ugovornice ove konvencije, potvrdile su da je genocid, bez obzira da li je počinjen u doba rata ili za vrijeme mira međunardni zloči, i peruzele su obavezu da ga sprečavaju i kažnjavaju. U drugom članu Konvencije, zločinom genocida smatra se bilo koje od sljedećih djela, počinjeno s namjerom da se djelimično ili potpuno uništi neka nacionalna, etnička, vjerska ili rasna grupa: ubistvo članova grupe, teška povreda fizičkog ili duševnog integriteta članova grupe, namjerno podvrgavanje grupe uslovima sračunatim na njeno potpuno ili djelimično fizičko uništenje, mjere koje imaju za cilj da se sprečavaju porođaji u samoj grupi i prisilno privođenje djece iz grupe u grupu.

Definicija zločina genocida, postavljena Konvencijom, široko je usvojena na nacionalnoj i međunarodnoj razini, uključujući Rimski statut Međunarodnog krivičnog suda (MKS) iz 1998. godine.

Međunarodni sud pravde je presudio da Srbija ne može biti smatrana odgovornom za genocid u Srebrenici kojeg je kako kažu počinjen od strane Vojske Republike Srpske. U svojoj presudi, Sud je našao da je Srbija ipak prekršila Konvenciju o genocidu time što nije učinila sve što je bilo u njenoj moći da spriječi genocid, a potom nije kaznila niti predala počinioce Haškom tribunalu. Tužbu sudu je sastavio i podnio Francis Boyle, savjetnik Alije Izetbegovića tokom srpsko-crnogorske agresije na Bosnu i Hercegovinu. Poslije ovog suđenja, Srbija je postala prva zemlja koja je po ocjeni suda prekršila Konvenciju o genocidu. Tužba Bosne i Hercegovine sadržala je navode da je Srbija direktno odgovorna za genocid počinjen na čitavoj teritoriji Bosne i Hercegovine, s namjerom da uništi bošnjačko stanovništvo Bosne i Hercegovine. Posljednje ročište održano je 9. maja 2006. godine.

Evropa postavlja visoke prestavnika u Bosni, gdje neki od njih obavljaju svoju dužnost, onako kako je formulisano, ali većina njih zadržava isto sanje, kao i poslednji Austrijanac koji doveo državu RBiH iz lošeg stanja u gore. Kad se sve potanko sagleda, Valentin Inzko tolike godine kao visoku prestavnik međunarodne zajednice doveo je RBiH do prosjačkog štapa toleracijom takozvane političke elite kod Bošnjaka kao hrvatske prestavnika, Ali svakako Servski politikanti uživaju sva prava, isto kao da rade iskreno za državu u kojoj su rođeni i kojoj i dalje žive, naravno uz podršku ne samo Valentina Inzka nego i većinske Evrope i takozvanog demokratskog svijeta.

Danas na vlasti u tročlanom presjedništvu sjedi Milorad Duduk, odnosno on nije duduk, nego veliki Servin koji radi na priširenju Servije uz pomoć ne samo Serva nego je velike prisutnosti Rusa. Rekoh ne nije od duduk nego su duduci Bošnjaci i njihovi vođe koji ne znaju u kojem vremenu žive, takođe tu su uz bošnjačke duduke i veliki procenat bošnjačkih intelektualaca koji su izgubljeni u njima samo poznatom vremenu. Dodik, koji nije duduk, jer ima svoj plan i namjere, koje su neostvarljive, jer postoje Bošnjaci, koji vole svoju domovinu BiH i koji će dati svoje živote da je bi odbranili. Ipak domovina Bošnjaka je najstarija država Balkana ma kolko to komšije osporavale i lažima napadale istinu. Ipak BiH ostaje država i domovina Bošnjaka, ma koliko Dodik i svi Servi osporavali njeno postojanje.

LJUTI PRIJATELJI: Dodik i Đukanović

Danas smo svjedoci servskih napada na CG koja je dobila svoju samostalnost 2006. godine, čiju samostalnost Servija ne prihvata, gdje je umiješana i SPC koja ne radi ono što vjerska institucija treba da radi, da duhovno izgrađije čovjeka, nego bi da ga zadrži i dalje u srednjem vijeku. Pošto znamo sa sigurnošću da je država CG postojala prije Servije i da je CPC bila prisutna puno ranije od SPC na tim prostorima. Donošenjem Zakona o slobodi vjeroispovjesti SPC ne prihvata taj zakon i stupa u protestima protivu države CG, uznemirajući građanstvo. Protesti su pripremani u Beogradu i to preko politikanata Serva u CG i SPC.

Prije nekoliko dana, odnosno 21. februra 2020. presjednik CG Milo Đukanović imao je interviju na FACE TV sa Senadom Hadžifejzovićem gdje se govorilo o situaciji na Balkanu a najviše o protestima u CG.

Još u septembru, odnosno 1. sep. 2019. presjednik CG Milo Đukanović je pozvan od poljskog presjednika Andžerj Dude da prisustvuje skupu povodom 80. godišnjice početka Drugog svjetskog rata. Na ovaj veliki skup nije pozvan predsjednike Rusije i Srbije, Vladimira Putina i Aleksandra Vučića. Presjednik Đukanović da bih odgovorio na jedno pitanje Senadu, kaže i ovo, pa citiram:

„Pogledajmo šta je presjednik Njemačke Frank-Walter Steinmeier rekao i zamolio za oprost poljskih građana, za tiraniju koju im je priredila Njemačka u Drugom svetskom ratu. Pa je rekao da to oni pamte i da na taj način se nikad više ne ponovi. I da se izvinu svi koji su na bilo koji način doprinijeli direknim učincima ili stvaranjem atmosfere da dođe do tolikih žrtava.
Da podsjetim: Mi smo iz Associatin of Bosniak u New Yorku, godinu dana poslije CG nezavišnosti poslali vladi CG i skoro svim parlamentarcima incijativu o prihvatanju da je kraljevina CG prilikom okupacije Plava i Gusinja počinila genocid.

Oktobra mjeseca sa komemoracije 100.godišnjice genocida nad Bošnjacima i Albancima u plavsko-gusinjskom kraju poslata je i druga incijativa Vladi CG i svim institucijama, da prihvati istinu o genocidu i da se izvine. Oba puta se nije niko oglasio, ali evo Mila Đukanovića na interviju sa Senadon iznosi i na kraju kaže da se svi moraju na Balkanu izvinut da bi bilo mira, ali kako izgleda samo Crnogorci ne moraju. Za pokolj u Plavu i Gusinju kriv je kralj Nikola koji je to odobrio a sve su to izvršili ljudi crnogorskog srbovanja, preci ovih koji učestvuju na tim litijama i uznemiravaju građane CG. Svakako mi Bošnjaci i Albanci sa strpljenjem čekamo da dođe do izvinjenja i prihvatanja istine u nadi da će se ovaj ili pak neki drugi Milo sjetiti da duguje izvinjenje i prihvati istinu, da je u plavsko-gusinskom kraju počinjen genocid nad Bošnjacima i Albancima, od strane tadašnje države CG na čijem je čelu bio kralj Nikola. Čekamo, mi čekamo!

Poslije svih događaja i ljudskih nesreća, koji ne ostavljaju Balkan na miru, a to je negdje Mile Dodik, negdje Vučić, a u centru Amfilofije koji pričešćuje sviju njih i poziva na krvoproliće, dolazi i jedna tužna vijest, da je preslio na bolji i ljepši svijet veliki Bošnjo akademik prof. dr. Muhamed Filipović. Kod svjesnih Bošnjaka ova smrt je veliki gubitak za naš narod. Akademik Filipović doživio je devedeset i prvu, i za tolike godine, svojim žrtvovanjem za svoj narod uzdigao se je na visinu, na koju dolaze najbolji sinovi. Ono što me interesovalo je, kako su poznati mediji u BiH sve to objavili: Oslobođenje za smrt akademika Filipovića objavilo u nekolko rečenica, a dženzu prikazalo sa pet-šest slika i šest rečenica. Što se tiče Dnevnog Avaza ni u njemu nisu „prenagnili“ pa i oni su preseljenje akademika Filipovića objavili u nekolko rečenica, takođe dženazu sa tri fotografije i šest rečenica.

Evo ovo je naša sudbina, odnosno onih koji zalažu svoj život, radeći za svoj narod i za svoju domovinu, kao što je to uradio akademik prof. dr. Muhamed Filipović. Ne bi ništa imao više reći o ovom velikom sinu Bošnjaka, jer ovih nekoliko dana mu je sve rečeno, od ljudi koji su ga voljeli i cijenili njegov rad. Neka mu je rahmet, vječni pomen, i da svemogući pomogne i okrene na pravi put one zalutale.