DR. JUSUF MULIĆ: Dodik je svjestan da Ustavni sud BiH neće imati drugog izlaza od udovoljenja aplikaciji pokretača pitanja izmjene naziva RS, ali računa s tim da tu odluku neće poštovati, kao što ne pošuje ni onu o zabrani obilježavanja Dana RS. Ali, mora imati u vidu da ima postoji i Sud za ljudska prava u Strazburu, kojem je potrebno samo pet minuta da jednoj utemeljenoj tužbi udovolji. To se u jednakoj mjeri odnosi i na priznavanje prava na bosanski jezik.

Odmah što je nakon 2003. godine Ustavni sud BiH tri konstitutivna naroda proglasio jednakopravnim na čitavoj teritoriji BiH, pa prema tome i na području RS, a to znači i o pravu da u entitetu na čijem području žive, jednakopravno sudjeluju u rješavanju svih pitanja. Odmah nakon toga, na jednoj od sesija Foruma bošnjačkih intelektualaca (FBI) pokrenuo sam pitanje izmjene naziva Republika srpska (RS) i izboru novog prihvatljivog za sva tri naroda i sve građane koji žive u tom entitetu. O tome pitanju posvećene su još dvije sesije FBI. Od priznavanja jednakopravnosti konstitutivnih naroda do pokrtanja pitanja izmjene naziva RS prošlo je skoro 16 godina, koje su trajno izgubljene, jer je razvoj cjelokupnog života BiH vidno usporen. Ali, bolje ikad nego nikad. Osim toga, od pokretanjem pitanja izmjene naziva RS, postignut je i drugi vrlo važan cilj, jer je Milorad Dodik, koji od svega što se odnosi na BiH pravio cirkus, prviput doveden u stanje podređenosti i vidne zabrinutosti, jer nakon pozitivnog rješenja izmjene naziva entiteta, srpskom narodu u RS je više neće moći prodavati maglu oslanjanjenu na njegov naziv. A pokretačima pitanja izmjene naziva prijeti da će nestankom RS, nestati i BiH, iako nije riječ nestanku RS, nego samo o izmjeni njenog naziva, a time i gubitak stečevina. U panici je sazvao sastank prdstavnika svih srpskih političkih stranaka u RS radi postizanja konsenzusa u odbrani naziva entiteta i to mu je pošlo za rukom. A gdje su bili u odbrani ljudskih prava nesrpskih naroda i Dodikovim cirkusom s bosanskim jezikom. Time su dokazali da se njihova politika ne razlikuje od Dodikoive.

Ali, da vidimo kako stoje stvari s dokazima da su pokretači pitanja izmjene naziva entiteta RS u pravu.

Pobunjeni bosanski Srbi proglasili su na Palama 9. januara 1992. godine Skupštinu srpskog naroda u Bosni i Hercegovini. Na istom sazivu Skupština je proglasila Republiku srpsku Bosne i Hercegovine i usvojila Ustav Republike srpske u kojemu je ova tvorevina proglašena državom srpskog naroda, a ovaj dan slavi se i kao Krsna slava Republike srpske. Narodna skupština te tvorevine donosila je svoje zakone, među kojima i Zakon o referfendumu, čijim je odredbama bilo moguće da se RS izdvoji iz BiH.



Šta se desilo u agresiji na vlastitu državu, uz pomoć JNA i razbojničkih četničkih bandi iz Srbije i Crne Gore, napisano je na stotine knjiga, pa je o tome sve dobro poznato. Agresija je prekinuta potpisivanjem Opšteg okvirnog sporazuma o miru u Bosni i Hercegovini 2. novembra 1995. godine u Vojnoj vazduhoplovnoj bazi Dayton u saveznoj državi Ohajo (OHIO), poznatog kao Dejtonski sporazum i zvanične potvrde Sporazuma 24. decembra 1995. godine u Parizu.

Sporazumom Republika Bosna i Hercegovina je ostala bez pridjeva Republika i podjeljena je na dva entiteta (državine): Republiku srpsku i Federaciju BiH (FBiH). Republici srpskoj priznati su stečeni naziv i svi zakoni doneseni do Dejtonskog sporazum, a FBiH je svoe zakonadavstvo morala izgrađivati. U Dejtonu je napisan i Ustav Bosne i Hercegovine. Između dva entiteta izvršeno je razgraničenje, tako da je RS pripalo 49% teritorije, a FBiH 51%. Stvaranjem Brčko distrikta 1999. godine, Republika srpska je izgubila 2,5% teritorije.

Iako je Dejtonski sporazum zaključen samo kao akt kojim je završeno krvoproliće u Bosni i Hecegovini, pa se očekivalo da će se važne pojedinosti naknadno urediti. Ali, to se ni do danas nije desilo, a nema izgleda ni da će se u dogledno vrijeme desiti.

A evo šta piše u preambuli važećeg Ustava RS:

Поштујући вољу својих конститутивних народа и грађана да образују и очувају Републику Српску и да уставно уређење Републике утемеље на поштовању људског достојанства, слободе и једнакости, националној равноправности, демократским институцијама, владавини права, социјалној правди, плуралистичком друштву, гарантовању и заштити људских слобода и права као и права мањинских група у складу са међународним стандардима, забрани дискриминације и уважавању правила тржишне економије; у жељи да обезбиједи мир, толеранцију и опште благостање; у намјери да допринесе развоју пријатељских односа међу народима и државама; изражавајући опредјељеност Републике cрпске за потпуно поштовање и досљедно примјењивање Општег оквирног споразума о миру за Босну и Херцеговину, којим се недвосмислено прихвата, потврђује и гарантује уставно-правни положај Републике cрпске...

Da čovjek ne povjeruje. Pa ko ne bi poželio živjeti u ovoj El Doradu državini.

A u toj državini, osim vazduha i vode, sve je vlasništvo „Srpske“: elektroprivreda, šume, ceste, željeznice, pošta, telekom i dr. Hrvati i Bošnjaci u tom entitetu su postali građani drugog reda, onako kao što su domoroci bili u Južnoj Rodeziji (danas Zimbabve) i Južnoj Africi (danas (Južnoafrička Republika).

Nakon donošenja Rezolucijom o položaju srpskog naroda zloglasne Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU), koja je predstavljala idejnu osnovu za najveće krvoproliće u savremenoj historiji Evope, ova se zloglasna ustanova nije zaustavila. Prošle godine donijela je i Rezoluciju kojom je za naziv bosanski jezik izmislila bošnjački. Historiji jezika makar u zadnjih hiljadu godina, nije zabilježila slučaj nastanka novog jezika. Tačan broj jezika koji se danas govore na svijetu, nije poznat (kreće se od 1.000 o 10.000), kako zbog toga što u nekim područjima (npr. Amazonija, Nova Gvineja) svi jezici nisu još identificirani i opisani, ali i kad se to ostvari, to neće biti novi jezici, nego će samo dobiti svoje nazive. Izmišljanjem bošnjačkog jezika, SANU nije ponizila samo sebe, nego i nauku koja svoja stanovišta zasniva na materijalanim dokazima.

Dodik je to u El Dorado državini objeručke prihvatio, pa je i on bosansk jezik proglasio nepostojećim i zamijenio ga nazivom bošnjački. A dok su njegovi saplemenici, koje su se kao moldavski i rumunski Vlasi naseljavali u Balkana, učili jezike domaćeg stanovništva, ali ih neki ni do danas nisu poptuno naučili (domaće stanovništvo na hrvatskim otocima doseljene Vlahe naziva Bodulima, što najvjerovatnije dolazi od indovedskog bodyul (pastir-stočar), a neki od njih još uvijek govore nerazgovjetnom mješavinom rumunskog i hrvatskog jezika), u Bosni se od pamtivijeka govorilo bosanskim jezikom, koji su i oni naučili i pisali pismom bosančica. Pa, iako u RS jezik nazivaju srpskim, govore čistim bosanskim jezikom. Dodik bi morao kazati u čemu se njegov govor razlikuje od Komšićevog i Džaferovićeog. Iako bi htio govoriti srpskim jezikom, do sada je naučio samo dvije riječi koje se u srpskoj ekavici izgovaraju: bezbednost i rešenje.

Zabrinjavajuće je da ovaj pogrom, koji nije samo jezičko pitanje, osim kukumačenja, niko od pozvanih ništa nije preduzeo

Evo mu samo dvije dokaznice o sarosti bosanskog jezika:

1632: Preneseno od jezik bosanski 1890: Gramatka bosanskog



I, da zaključim. Dodik je svjestan da Ustavni sud BiH neće imati drugog izlaza od udovoljenja aplikaciji pokretača pitanja izmjene naziva RS, ali računa s tim da tu odluku neće poštovati, kao što ne pošuje ni onu o zabrani obilježavanja Dana RS. Ali, mora imati u vidu da ima postoji i Sud za ljudska prava u Strazburu, kojem je potrebno samo pet minuta da jednoj utemeljenoj tužbi udovolji. To se u jednakoj mjeri odnosi i na priznavanje prava na bosanski jezik.

Direkcija SDA imala je na raspolaganju ovaj tekst i o tome je rebalo obznaniti, a se sa stanjem stvari upoznaju svi kojih se to neposredno ili posredno tiče. Time je aplikacija o izmjeni naziva RS, bar za pitanje naziva jezika, mogla biti odmah pokrenuta. Takva prilika ukazala se Bakiru Izetbegoviću u intervjuu FTV-i 7. veljače (februara). Ali, na opšte iznenađenje i zaprepaštenje umjesto toga, obavijestio je javnost da RS za rješavanje pitanja vezana za izmjenu naziva daju rok od šest mjeseci. Za ovo se kaže: Oprosti im Bože, ne znaju šta rade. Imamo pravo sumnjati da od ovoga neće biti ništa.
.
P.S. Kad je u pitanju naziv RS, sve su njihove stranke u odbrani jedinstvene, iako se međusobno do kosti gložu. Podsjećam na slučaj predsjednika PDP-a Branislava Borenovića, koji je i poslaniku Narodnoj skupštini RS i uživa poslanički imunitet, a na protestima pod motom Pravda za Davida, specijalna policija ga je lišila slobode i lisicama na rukama odvela u policijsku stanicu na saslušanje. Kad su ga pustili, vrištao je i pozivao se na imunitet i ljudska prava.