Poezija
GUSINJE
|
|
Autor: Rifat Agov Radončić
Objavljeno: 07. January 2016. 17:01:31
Gusinje, nekad |
| Ima svoj nur, i vur, svoju hamajliju, svoj din, i bur, sirat čaršiju, u svoju kršlu uzidan boj, i avliju, i soj, svoju besu, i sofru soli i hljeba, svoju vesvesu zemlje i neba, svoje ljute mećave, sa mirisom halve, otrge kamena i luča, vodu što ključa, topluhe sunca, u očima iz srca, a uvijek mu puna ruka, i lubina dunjaluka. Ime mu ima zavijek tapije, nit’ mogu da ga stope, Stambol porte, niti saraj čaršije, nit’ silni dvori Evrope. I dok Gusinje, moje sinje, kuje svoje dane jesenje, i snuje, svoj dert i zov, nauk, zbor i hor, boluje svačije ime, u svoje rane, svoja ljeta i zime, svoje karavane, studu kamena, Prokletije na ramena, i nebo modrozelene boje, i dok se gore divljinom pote, daljine suče, i topi ljepote, dolinom Ljuče. |
 Dio gusinjske sirat čaršije sa Radončića džamijom |
|
Ostali prilozi:
» PROMOVIRANA ZBIRKA DUHOVNE POEZIJE „MIRISU SVIH MIRISA“ ELVIRE-RABIJE SUBAŠIĆ
MINA | 10. October 2024 16:44 |
Ostali prilozi istog autora:
|
