Prije 20 godina, 9. januara 1992. godine, izvršen je ustavno-pravni napad na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Tog dana samozvana Skupština srpskog naroda u Bosni i Hervcegovini usvojila je deklaraciju o proglašenju „Srpske Republike Bosne i Hercegovine“. Taj čin bio je početak otvorene političke agresije na Bosnu i Hercegovinu od strane bosanskih Srba kao produžene ruke velikosrpskog srbijanskog režima. Uslijedila je potom oružana agresija, genocid, kulturocid, urbicid... nad Bosnom i Hercegovinom i Bošnjacima.

Hoćemo li ponovo 9. januara šutke podnositi otvaranje bosansko-hercegovačke i bošnjačke žive rane?
Hoćemo li ponovo 9. januara šutke gledati kako se zločinci, njihovi slijedbenici, obožavaoci... naslađuju ničim drugim do bolom bošnjačkim i bosansko-hercgovačkim?

Nećemo, proglasimo 9. janaur Danom sjećanja na genocid.

Toga dana u svim bošnjačkim organizacijama, u Bosni i Hercegovini, dijaspori... organizujmo skupove, promocije knjiga, dokumentarnih filmskih zapisa, izložbe, okrugle stolove... na temu genocida koji je nad Bošnjacima učinjen u ime velikosrpske ideologije.

Istina je naše najjače oružje. Zašto bismo onda šutjeli, zašto bismo onda prešućivali istinu o onome što je u ime nekakve mitske „republike srpske“ učinjeno Bosni i Hercegovini i Bošnjacima kao narodu?

U Gradačcu, Gračanici 9. januar bit će obilježen upravo tom bosansko-hercegovačkom i bošnjačkom istinom o genocidu. Na tim skupovima čut će se i glas istine gazije Fatmira Alispahića.
Manifestacije „20 godina genocidnog projekta Republike Srpske“ i sjećanje na žrtve genocida bit će održane u Kalesiji, Sarajevu, Novom Pazaru, New Yorku...

Neka 9. januara sva mjesta u Bosni i Hercegovini, dijaspori... budu Gradačac, Gračanica...
Neka 9. januara svaki Bošnjak i Bošnjakinja bude Fatmir Alispahić.