Srpsko-crnogorska genocidna banda

Tokom 2012. godine se navršava 20 godina od značajnih događaja za Republiku Bosnu i Hercegovinu. Obilježavamo obljetnicu Referenduma za nezavisnost od 29.2. i 1.3.1992., koji je zatražen, na terenu nadgledan i verificiran, a zatim priznat od Internacionalne zajednice, što je otvorilo vrata priznanju Republike Bosne i Hercegovine od strane svih relevantnih svjetskih organizacija i skoro svih država. Obilježavamo i 20 godina od prijema Republike Bosne i Hercegovine, 22.5.1992., kao 177. članice Ujedinjenih nacija.

Ali, nažalost, navršava se i 20 godina od početka dvodržavne agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu u kojoj su države-agresori, SR Jugoslavija (Srbija i Crna Gora) i Republika Hrvatska, počinile jezive ratne zločine i zločine protiv čovječnosti nad odanim građanima RBiH, Bosancima i Hercegovcima, kao i genocid nad onim građanima koji su ujedno pripadnici bošnjačkog naroda.

‘Institut za istraživanje genocida Kanada’ će svjetsku javnost podrobnije informirati o najznačajnijim događajima, sa ciljem upozoravanja da istina o agresiji na Republiku Bosnu i Hercegovinu i zločinu genocida nad pripadnicima bošnjačkog naroda nije još potpuno istražena i objavljena, te da pravda za žrtve tih zločina još nije postignuta.

Povodom obljetnice na dan 9. januara 2012., kada se navršava 20 godina od proglašenja ¨Srpske Republike Bosne i Hercegovine¨, paradržave koju je stvorila agresorska država SR Jugoslavija (Srbija i Crne Gora) zajedno sa svojim surogatima - iredentistički i nacistički opredijeljenim pripadnicima srpskog naroda u BiH - a koja je u četiri godine od osnivanja (1992-1995) putem agresije i ratnih zločina koje su počinile dvije agresorske države i njihovi surogati u BiH nad Republikom Bosnom i Hercegovinom - a posebno i ciljano genocidom nad bošnjačkim narodom – nagrađena priznanjem pod imenom Republika srpska, u ilegalnom Dejtonskom ustavu iz Aneksa 4 ‘Dejtonskog mirovnog sporazuma’, ‘Institut za istraživanje genocida Kanada’ izdaje saopćenje za javnost:

Konačna istina i posebno konačna pravda za žrtve zločina agresije i genocida, je potpuna pravna, na naučno istraživačkim osnovama zasnovana istina o zločinu agresije na nezavisnu, suverenu, internacionalno priznatu, jedinstvenu Republiku Bosnu i Hercegovinu i zločinu genocida, kulturocida, ekocida, etnocida, urbicida, elitocida nad Bošnjacima; na zločinu mučenja i ubijanja u koncentracionim logorima smrti, zločinu silovanja Bošnjakinja, zločinu nasilnog protjerivanja, zločinu oduzimanja bošnjačke životne teritorije i zločinu prisilnog oduzimanja bošnjačke pokretne i nepokretne imovine.

Pored toga, konačna državna bosanskohercegovačka pravda, posebno konačna pravda za žrtve zločina agresije i genocida je potpuno ukidanje agresorske, genocidne tvorevine Republike srpske. Samozvana Skupština srpskog naroda u Bosni i Hercegovini je 9. januara 1992. usvojila ¨Deklaraciju o proglašenju Srpske Republike Bosne i Hercegovine¨, prije nego je Skupština Republike Bosne i Hercegovine, 25. januara 1992., donijela Odluku da se održi Referendum o nezavisnosti. Velikosrpska paradržava je prvi ¨ustav¨ dobila 28. februara 1992., prije nego što je 63% građana Republike Bosne i Hercegovine izglasalo nezavisnosti i suverenitet svoje države. Na samozvanoj Skupštini ¨Srpske Republike Bosne i Hercegovine¨, održanoj 12.5.1992., general Jugoslavenske armije Ratko Mladić je ustvrdio da ¨stvaranje Srpske Republike znači genocid¨, a Republika Bosna i Hercegovina je u Ujedinjene nacije primljena 22.5.1992. Iz ovoga se vidi da je stvaranje Republike Srpske bila agresija na internacionalno priznatu državu, Republiku Bosnu i Hercegovinu i na živote, teritoriju i imovinu njenih građana, što je zločin ne samo protiv Republike, nego i protiv Internacionalnog prava i Povelje UN.

Dejtonsko-pariški sporazum promijenio je i ime bosanskohercegovačke države, isključivši iz naziva riječ ¨Republika¨, koja je, međutim, dana nazivu jednog od entiteta, stvorenog agresijom na Republiku Bosnu i Hercegovinu i ratnim zločinima nad njenim građanima, kao i genocidom nad njenim bošnjačkim narodom.

Od tada nisu odstranjene snage koje su osmislile, započele i vodile agresiju i provodile genocid. U 'Dejtonskom procesu' se legalizira stanje uspostavljeno silom, agresorskom i genocidnom politikom i praksom snaga koje su osmislile, otpočele i vodile rat protiv Republike Bosne i Hercegovine. Formirane su administrativne strukture kakve nemaju uporišta u bosanskohercegovačkoj teritorijalnoj, kulturološkoj, pravnoj, ekonomskoj i političkoj tradiciji, i koje nisu uobičajene u odnosu na standard drugih multietničkih demokratskih država. Entiteti uspostavljeni ilegalnim Dejtonsko-pariškim sporazumom nisu ispoštovali dvije osnovne odredbe toga ilegalnog sporazuma – odredbu o privođenju pravde i kažnjavanju odgovornih za počinjene zločine i odredbu o povratku prognanih i izbjeglih u njihove domove. Iz entitetskih struktura nisu odstranjene snage koje su osmislile, započele i vodile agresiju i genocid (onako kako je izvršena denacifikacija u Njemačkoj nakon Drugog svjetskog rata), pa su one ostale politički aktivne i danas. Onemogućavanjem povratka izbjeglih i prognanih promijenjena je etnička struktura stanovništva države Bosne i Hercegovine – čime je Republika Srpska prekršila sve uvjete čak i takvog ‘Dejtonskog mirovnog ugovora’ kakav jeste.

U takvim se okolnostima zloupotrebljava entitetsko glasanje, pa pozicija dezintegracionih nacionalističkih snaga postaje dominantna, dok se uloga demokratskih integrativnih elemenata bosanskohercegovačkog društva u potpunosti degradira i marginalizira. Na taj se način blokira svaka inicijativa da se ovakvo neodrživo stanje promijeni u smislu uspostavljanja istinskog, demokratskog, multikonfesionalnog, multietničkog društva, lišenog diskriminacije i aparthejda po etničkoj (narodnoj), vjerskoj, političkoj ili drugoj osnovi.

Internacionalni sud pravde je 26.2.2007. presudio da agresorska genocidna tvorevina Republika Srpska ne stanuje u Bosni i Hercegovini, nego da je rezultat genocida po Konvenciji o genocidu pridruženoj Povelji UN, koja zabranjuje ne samo genocid, nego i rezultate genocida, poput agresorske genocidne tvorevine, smatra ništavnim. Strana kojoj se na sudu sudi i kojoj sud presudi, ne treba se pitati za ustavni i pravni sistem države, za kršenje kojeg agresijom i genocidom joj se sudilo i presudilo. Nije bitno šta o državi Bosni i Hercegovini misli bilo ko iz agresorske genocidne tvorevine i njene matice i tvorca, Republike Srbije, nego šta o budućnosti države Bosne i Hercegovine misle njeni odani građani, žrtve agresije i genocida.

Za tu pravdu žrtva, Republika Bosna i Hercegovina i njeni građani, moraju sistematski pristupiti očuvanju državnosti, teritorijalnog integriteta i suvereniteta države Bosne i Hercegovine. A, suverenitet je nedjeljiv, neprenosiv i neupitan. Ova tri atributa suvereniteta, kao i Presuda Internacionalnog suda pravde, Bosanskohercegovačkim građanima omogućavaju legitimnu i legalnu akciju na poništavanju svih rezultata agresije i genocida, a u cilju obrane i obnove jedinstvenog bosanskohercegovačkog državnog i društvenog tkiva i potpune ravnopravnosti bošnjačkog naroda u njemu, kaže se u saopćenju koje je potpisao prof. Emir Ramić, direktor Instituta za istraživanje genocida Kanada.