Od danas 9. maja, koji se u svijetu obilježava kao Dan pobjede, redakcija Bošnjaci.net počinje objavljivanje feljtona o usponu i padu nacizma. U talasu jačanja desnih tendencija i fašizma u svijetu, skoro da je neprimjetno prošao „jubilej“ mračne ideologije – 90 godina od dolaska na vlast Nacionalsocijalističke radničke partije Njemačke (NSDAP). U Berlinu je 30. januara 1933. nacizam stupio demokratskim putem na političku scenu, sa koje će biti nemilosrdno „izbrisan“ 1945. godine. Hitler i nacisti su završili u blatu historije 8 / 9. maja 1945. kada je general Wilhelm Keitel potpisao bezuvjetnu kapitulaciju pred nadirućim jedinicama sovjetske i savezničkih armija iz antihitletrovske koalicije, kojima je pripadao i NOP Jugoslavije. Za 12 godina koliko su nacisti bili na vlasti na nišanu te mračne ideologije i fašističke države koju su stvorili, našli su se cijeli narodi. Genocid je učinjen nad milionima Jevreja, a na udaru su se našli i druge etničke, vjerske i političke skupine. Među njima Sloveni, Romi i drugi narodi koje su nacisti smatrali manje vrijednim. Stradali su i politički neistomišljenici – komunisti, socijaldemokrati, disidenti, ratni zarobljenici, homoseksualci, Jehovini svjedoci i mentalno i fizički onesposobljeni – napisao je akademik dr. Adamir Jerković. Jesu li fizičkim uništenjem Hitlera, Musolininija, i kasnije pogubljenjima njihovih doglavnika u Nürnberškim procesima, splasnule fašističke ideje? Nacizam / fašizam je pobijeđen, ali nije uništen. U svijetu se danas pomaljaju ostaci poraženih snaga uz, čini se, nedovoljne reakcije država pobjednica. Poljednji srpski genocid u Srebrenici nad Bošnjacima BiH u kome je za pet dana ubijeno blizu 9000 muškaraca i dječaka, o tome svjedoči bez ostatka.

PROFIL UBICA IZ WANNSEEA (26): Pogledajmo sada profil ljudi koji su učestvovali u oblikovanju „Konačnog rješenja“ u Wannseeu 20.1.1942. godine, koje će institucionalizirati masovna ubijanja u koncentracionim logorima 6 miliona Jevreja i ko zna koliko drugih naroda. Svi su oni, skoro od osnivanja, bili vatreni članovi Nacionalsocijalističke radničke partije. Neki među njima su se kasnije „pokajali“ za učinjena djela masovnih egzekucija. U dva nastavka govorimo najkraće biografske podatke za istaknute članove nacističke partije koji su presudili konačno rješenje jevrejskog pitanja.

Najozloglašeniji potez Reiharda Heydricha vezan uz uništenje Jevreja je bilo predsjedavanje Konferencijom u Wannseeu 20. januara 1942. gdje je visokorangiranim funkcionerima iz vlade Njemačkog Reicha predstavio plan za deportaciju 11 miliona Jevreja/ Židova iz svake evropske zemlje na Istok, gdje bi bili umoreni prisilnim radom ili direktno u logorima. Heydrich je sa ovlašćenim predstavnicima njemačke vlade razgovarao o logistici “konačnog rješenja”, a ovaj posao je preuezo direktno po narđenje Gӧringa koji ga je ovlastio da preduzme sve administrativne mjere za istrebljenje Jevreja.

Sada još nekoliko najosnovnijih informacija o zločudnoj ličnosti ovog talentovanog svirača violine.
Inkorporiran je 1931. godine u Nacionalsocijalističku radničku partiju gdje će se brzo uzdizati po nacističkoj liniji. Kada su se „neprijatelji“ iz stranke, Gӧring i Himmler, pomirili u aprilu 1934. sve ovlasti Gestapoa „kralj umjetnina“ (kradljivac) je prebacio na Himmlera, a ovaj je imenovao Heynricha šefom Gestapoa. Njih dvojica su potom uz pomoć SS uništili vođstvo SA jurišnih odreda ubivši njihovog vođu Ernsta Rӧhma o čemu smonaprijed govorili. Gestapo se brzo pretvorio u mehanizam straha, s kojim je mogao uhapsiti bilo koga na kojeg bi makar pala bilo kakva sumnja ili se poajvila neka indicija, o čemu je imao podršku Adolfa Hitlera:

„Sve mjere, čak i ako nisu u skladu s važećim zakonima i procedurama, dozvoljene ako idu u korist Führeru".
On je slijedio misao Heinricha Himmlera o „germanskoj religiji“, jer se smatralo da postojeća crkvena organizacija može biti opsana po državu. Pri kraju septembra 1941. postao je protektor Češke i Moravske. Heydrich je najodgovorniji zajedno sa Himmlerom za Kristalnu noć 1938. godine, kojom prilikom su zatvoreni ili ubijeni mnogi Jevreji/Židovi. On je jedan od arhitekata Holokausta. Za nesumniv angažman dobio je od samog Gӧringa titulu šefa Centralnog ureda za repatrijaciju Jevreja/Židova. Nastavio je raditi na poslovima glavnog arhitekte „konačnog rješenja“, a posljednji „ispit“ je imao i „položio“ ga u Wanneseeu.

Stigla ga je zaslužena kazna. Kada se vozio ulicama Praga na njega je izvršen atentat, bio je ranjen. Pao je zatim u komu poslije koje je umro. Ovo je samo u najkraćim crtama profil zločinca koji je bio najodgovorniji za smrt miliona Jevreja.

Na Konferenciji u Wannseeu 1942. godine Otto Adolf Eichmann je koordinirao i vodio protokol tzv. Konačnog rješenja jevrejskog/židovskog pitanja. Ovdje samo u najkraćem o njegovom učešću u istrebljenju jevrejskog naroda.Bio je SS funkcioner od 1933. da bi šest godina poslije postao šef odjela IV B 4, sa zadatkom da provede potpuno uništenje Židova u cijeloj okupiranoj Evropi (“Endlösung”). Wehrmacht je okupirao svoju saveznicu Mađarsku 1944. godine. Jevrejski krvolok Adolf Eichmann osniva u Budimpešti Eichmann-Kommandu, specijalnu jedinicu SS od 150 osoba koje drži pod svojom komandom i zajedno s lokalnom upravom deportuje desetine hiljada Jevreja/Židova iz Mađarske u koncentracione logore. Ovaj ratni zločinac je bio jedan od glavnih organizatora i izvršilaca genocida, u kojem je umoreno oko 6 miliona ljudi.

Ulaz u konclogor sa porukom: Arbeit macht frei (Rad oslobađa)

Adolf Eichmann je bio jedan od najvažnijih aktera u implementaciji “Konačnog rješenja”. Eichmann je „optužen za upravljanje i omogućavanje masovne deportacije Jevreja u geta i centre za ubijanje na istoku okupiranom od Njemačke, bio je među glavnim organizatorima Holokausta“. Skrivao se 15 godina pod drugim imenima (Otto Eckmann i Otto Heninger), ali su ga izraelski agenti tajno uhapsili u južnoameričkoj državi Argentini odakle su ga prebacili u Izrael gdje mu je suđeno 1961. za ratne zločine. Ovo suđenje je u Jerusalimu izazvalo veliko međunarodno interesovanje i podiglo svijest javnosti o zločinima u Holokaustu. Osuđen je na smrt vješanjem. Nakon pogubljenja Eichmann je kremiran a njegov pepeo je razasut po Sredozenom moru izvan izraelskih teritorijalnih voda.
Wilhelm Stuckart je bio koautor ozloglašenih Nürnberških zakona i učesnik je konferencije u Wannseeu na kojoj je planirano konačno rješenje jevrejskog pitanja. Bio je sudija koji nije u početku prihvatio članstvo u NSDAP, jer je sudijama bio zabranjen politički aktivizam. Ali se zato njegova majka učlanila u redove nacističke partije. Brzo je napredovao. Ne možemo sada detaljnije o njemu zbog prostora, ali što se tiče konferencije u Wannseeu, on je predstavljao ministra unutrašnih poslova Wilhelma Fricka. Podržao je prisilnu sterilizaciju osoba “miješane krvi“ umjesto istrebljenja. Rekao je „uvijek sam smatrao da je izuzetno opasno slati njemačku krv na protivničku stranu. Naši protivnici će dobro iskoristiti poželjne karakteristike ove krvi. Jednom kada polovina Jevreja bude van Njemačke njihova visoka inteligencija i nivo obrazovanja u kombinaciji sa njihovim naslijeđem učinit će ove pojedince rođenim vođama i strašnim neprijateljima.“

Heinrich Müller iz Središnjeg ured Reicha za sigurnost bio je jedan od 15 visokopozicioniranih učesnika Wannsee konferencije u Berlinu. Bio je odgovoran i za "Jevrejski odjel" (IV B 4) koji je vodio rati zločinac Adolf Eichmann. Uključen je bio u planiranje i izvršenje genocida nad Jevrejima u Sovjetskom Savezu do posljednjeg detalja. U ime Reinharda Heydricha, Müller je formulirao naređenja za Einsatzgruppen. Müller je bio jedan od najmoćnijih službenika u nacističkom režimu. Postoje nagađanja da je radio za sovjetsku obavještajnu službu, ali to su sve naklapanja bez ikakvih dokaza. Navodno je umro neposredno prije završetka II svjetskog rata, vjerovatno u maju 1945. godine, a posljednji put je viđen u kancelariji Reicha 1945. godine.
(Sutra: Hladnokrvni konstruktori zločina)