Vremenska razdoblja u kojima su se odvijala povijesna zbivanja koja su imala veliki uticaj na razvoj savremene evropeske civilizacije s obzirom na politički sistem vladanja, a u vezi s tim i organizovanje država, mogu se promatrati kroz 6 glavnih vremenskih razdoblja. Krozsva ova razdoblja vladavina u državama je na Božijim zakonima, a ne na ekonomskom uređenju. Neki pišu o koje kakvim feudalnim uređenjima što je podvala i odvođenje od suštine organizovanja država.
Prema relevantnim dokumentima, kao i arheološkim tragovima, pa onomastici, ali i ostalim povijesnim obiljžjima, tj. povijesnim tokovima ova vremenska razdoblja su particije vremenskog perioda koji započinje od od IV. stoljeća stare ere, pa sve do XIII. stoljeća nove ere, kada nastaje evropski mračni period. Period u kome pozitivne ljudske vrijednosti u većem dijelu Evrope, prestaju biti osnovom daljeg razvoja civilizacije, jer će katolici Evrope na najbrutalnije načine progoniti one koji nisu njihove vjerske orijentacije, a Bosna i države Hilafeta-Osmanskog carstva u koje su podpadale i zemlje Srednje Evrope i dalje će nastaviti slijed razvoja započet u IV stoljeću p.n.e, dok koncem XVII. stoljeća i zemlje Osmanskog carstva, sjeverno od Bosne, ne postanu silom-ratom katoličke teokratije.
Prvo razdoblje trajalo je od kraja IV. stoljeća stare ere pa do druge poovine IV.stoljeća nove ere . Ovo razdoblje obilježeno je kroz teokratski monoteistički model vlasti , a zasnivano na aristoteloaleksandrovom organizovanju država na Božijoj Objavi- Stari Zavjet. Ovaj model vlasti u Evropi, ali i u Svijetu, upriličio je Allexandar-Iskender Makedonski, kada je iz Trakije 336 godine p.n.e. krenuo u razrješenje Gordijevog čvora, a prema učenju o načinu organizovanja država koju je naučno, a na osnovu Božije Objave-Tevrata, upriličio Aristotel. Alexandar je bio njegov učenik. To, da je Alexandar bio loša ličnost, je propaganda evropskih povijesnih lažaca iz devetnaestog i dvadesetog stoljeća kada su skovali matricu o Evropi kao kršćanskom kontinentu, a tu istu matricu kroz njihovo školstvo prihvatila i velika večina evropskih balkanskih muslimana, među njima i Bošnjaci. Dotična laž imala je za cilj da opovrgne sve one pozitivne vrijednosti koje su krasile tu vladavinu, a najveći razlog bio je taj što se ista civilizacija temeljila na Monoteizmu i što je zahvaljujući Alexandru, u kasnijim periodima, njegovo carstvo bilo osnovom za novija ustrojstva država a na novim monoteističkim Objavama Indžilu i Kur'anu i što se Evropa u suštini-evolutivno razvijala na Monoteizmu, a ne na Kršćanstvu.Ovaj period monoteističko teokratskog vladanja na Tevratu obilježen je kao Rimski period. U ovom periodu na Balkanu nije bilo manjih političkih zajednica., a na dijelu Balkana u kome je današnja Bosna temeljio se Ilirikum, kao rimska pokrajina.Tek sa avarskim sistemom vlasti Ilirikum će se dijeliti na manje političke zajednice na banovine, a više banovina činit će kraljevinu, a više kraljevina carstvo. Rimsko carstvo svoj naziv dobilo je od momenta kada ga je Alexandar i ustroijo, no i kroz slijedeća faze razvoja kroz Arijanizam i Avarizam carstvo će i dalje egzistirati i nositi isti naziv, dok će vlast u carstvu biti ustrojena na novim Božijim objavama ali i sa novim modelima organizovanja shodno Objavama. Iskonsko Rimsko carstvo nestaće onda kada kršćani u Evropi pođu zatirati jednu po jednu državu tog carstva, te namećući u njima novo vladanje na Bibliji, a u XVIII.te XIX. stoljeću počeće i propaganda da je Rimsko carstvo temeljeno na Kršćanstvu i kao da se Katoličanstvo i začinjalo u Rimu i od tog perioda Katoličanstvo će dobiti prerogativ da je to rimska crkva.

Drugo razdoblje: Na koncu stare ere dolazi nova Božija Objava Issa a.s. jer su u dotadanjem vladanju uočene mnoge slabosti koje nisu u skladu sa Božijim određenjem i njih se moralo elminisati-demokratizovati društvo, ali se po Njoj, na početku, odmah po Objavi, ne uspostavlja vlast. Vlast i dalje egzistira na Starom Zavjetu. I tek kada Arije, nakon dva stoljeća od Objave koja je stizala Issa a.s. Indžil – Novi Zavjet, pravi novi model monoteističke vlasti na Indžilu i kada odpočinje njegova primjena započinje drugi peiod -Drugo razdoblje monoteističko teokratskog vladanja koje je trajalo od polovine IV. do polovine VII. stoljeća. Ovaj model vlasti prihvatit će svi narodi Evrope, kao i Srednje Azije, ali i krajnjeg Istoka, a oni koji su ga protežirali u Evropi biće različito nazivani: u nekim dijelovima Arijani, u drugim Goti, u trećim Ostrogoti, pa Vizigoti, a na Skandinaviji bili su to Vikinzi. Ovaj period uspostavljanja Arijanizma obilježile su tri ličnosti, a to su Teodorik, koji je djelovao u Južnoj Evropi, Vulfila koji je djelovao u Zapadnoj Evropi i Atila koji je djelovao u Srednjoj i Istočnoj Evropi.
Arijanizam je model vlasti upriličen na Objavi koja je od Boga stizala Issa a.s. a uredio ga je sredinom četvrog stoljeća Arije te je s toga nazvan Arijanizam. Evropski povijesni lažci nama će Arijanizam predstavljati kao heretičko dualističko učenje, a, kao ,sa kršćanskom osnovom, a za Arija će tvrditi da je exkomuniciran iz Kršćanstva što jr nebuloza, jer Arije i nije bio kršćanin-idolopoklonik nego monoteista. Da upamtimo; Arijanizam je monoteistički model vlasti po kome se vladalo na čitavom Alexandrovom prostranstvu, a osnova mu je Indžil, jer je Arijanizam samo dijalektička nadgradnja predhodnog Aristoteloalexandrovog modela vlasti kojim se vladalo u Alexandrovom carstvu čija je osnova bio Tevrat. Kako se radilo o čovjeku koji nije dobijao Objavu, ali je na njoj uspostavljao Božije vladanje najprije će biti da je Arije Kur'anska ličnost-Zullkifl, kao što je i Alexandar Makedonski- Zullkarnein. Njih dvojica dali su ogroman doprinos razvoju evropske civilizacije na Božijim zakonima, tj. na Monoteizmu, a da nisu dobili Objavu. Samo slijep i pogrešno učen to ne uoča
Povijesno: Rimsko carstvo je u stvari Alexandrovo carstvo. Formirao ga je Alexandar Makedonski radi lakšeg koordiniranja. Carstvo je podijelio na Zapadno sa sjedišetem u Rimu i Istočno sa sjedištem u Vizantu-Konstantinopolju. Linija razgraničenja ova dva carstva išla je počevši od Duklje pa tokom rijeke Drine i dalje prema Poljskoj, tako da bi današnja Bosna faktički bila u Zapadnom, a današnja Srbija u Istočnom carstvu. Oba carstva su vlast održavala na Božijem Zakonu na Tevratu. Dakle , na teritoriji cijelog Balkana vlast se održavala na Monoteizmu kako u Bosni, tako i u Hrvatskoj, tako i u Srbiji. Kako na Balkanu tako i u čitavoj Evropi. Nikkvih kršćanskih vladavina u ova dva razdoblja nije bilo u Evropi. Ako to učimo, onda učimo laži! U rimskom, kao i arijanskom periodu nije bilo niti Bosne niti Srbije, a niti Hrvatske.

Treće razdoblje: Tek u sedmom stoljeću, kada se u državama Evrope interpolira novo vladanje monoteističkog karaktera , a na Islamu počinje treće razdoblje razvoja evropske civilizacije.Nova Božija objava kao dijalektički slijed Objava je Časni Kur'an. Na njemu će polovinom sedmog stoljeća početi organizovanje evropskih država kao logički slijed monoteističkog ustrojstva istih. Avari, narod Dagestana, razradili su Model vlasti na Islamu i oni će ga interpolirati u Evropi. Kršćanski povijesničari ovaj vladarski otklon sa Arijanizma na Avarizam proklamuju kao Avarsko osvajanje. Takođe, u tom periodu nije bilo nikakvog doseljavanja kršćanskog stanovništva na ove Balkanske prostore. To su izmišljotine evropskih historičara koje, budi Bog s nama, danas vrijede kao aksiomi. Moguće je da je kršćanstvo na Balkanu tada imalo i svoje pristalice, ali na Kršćanstvu nisu mogli održavati vlast, jer je populacija kršćana bila minorna u odnosu na monoteiste, koji već čitav milenijum na Božijim Objavama održavaju vlast. U suri IV. ajet 53.i 54. Allah dž.š. kaže: ''Kada bi oni (misli se na nevjernike idolopoklonike, a po Kur'anu Časnom i kršćani i Židovi su idolopoklonici) bilo kakav udio u vlasti imali, ljudima ne bi ništa dali, ili bi ljudima na onome što im je Allah iz obilja svog darovao zavidjeli. A Mi smo Ibrahimovim potomcima Knjigu i mudrost dali i carstvo im veliko darovali,'' Muhammed a.s. Objavu dobija početkom sedmog stoljeća, a Allah dž.h. tvrdi da vlast u Svijetu u ovom periodu drže Ibrahimovi potomci. Je li treba da sumnjamo u ovo istinsko kazivanje. Zar treba ne ki ''jači'' argument da prihvatimo činjenicu da je u vremenu Objave u Svijetu monoteistička vlast na Božijoj Objavi. Dakle, u Svijetu u tom periodu nema (ili ako ima onda je to zanemarljivo) idolatrijskih vladanja. I Vizant, iz tog perioda, za koga i neki islamolozi tvrde da je u njemu idolatrijsko vladanje ustrojen je na Arijanizmu i njihov suveren Heraklije nije bio krščanin kako tvrde, nego monoteista, a to nam Allah dž.h. govori u suri XXX. Rum u prvih 6 ajeta. I o Vizantu kao pravoslavnom carstvu te o Konstantinopolju kao carskom gradu i Aja Sofiji kao pravoslavnoj bogomolji su izmišljotine kao što je i izmišljotina da je Rim kolijevka katoličanstva.
Dakle, u sedmom stoljeću, kada monoteističko vladanje dobija novu formu s obzirom na novu Božiju Objavu-Kur'an Časni, tj. kada se sa Arijanizma, prelazi na islamsko vladanje, na Avarizam, radi lakšeg organizovanja naroda, a prema novom modelu primjenjujući Šerijat, na Balkanu se i Ilirikum cijepa u manje geopolitičke zajednice. Formiraju se banovine kao plemenske zajednice naroda iz kojih će na osnovu genetike i drugih karakteristika, koje determinišu jedan narod, formirati Bošnjaci kao narod. Ima dokument iz osmog stoljeća od Teofana (grčki kroničar) da kralja sedam banovina, sa Ilirika, bira sedam banova među kojima i bosanski ban. Dakle, Bosna, kao banovina, se pominje već u osmom stoljeću a ne kako nam ''zvanična'' povijest govori za X. stoljeće. To je iz onog falsifikata o Porfirogenetu, koga kao prenosi Kinam. Tu se, kao,veli da rijeka Drina razdvaja Bosnu od ostalih srpskih zemalja. Ovaj krivotvoreni iskaz poslužio je srpskim povjesničarima da Bosnu svojataju kao srpsku zemlju te da je i bosanski narod srpski narod . I onda gluposti o islamizaciji itd. I danas srpski istoričari ali i političari posežu za tom laži te iz pakosti Bošnjake ne nazivaju njihovim narodnim povijesnim imenom nego prema vjerskoj odrednici muslimani, jer oni i dan danas; na laži o islamizaciji Srba formiraju svoj sud o Bošnjacima.
Bošnjaci nisu stizali ni od kuda, a bili su revnosni utemeljitelji svega dobrog što je činilo njihovu banovinu, a zatim državu Bosnu. Evropljani, kršćani, svojom propagandom i pisanjem, a sve u cilju potvrde svoje teorije da se Evropa civilizacijski razvijala od samog početka, nakon Issa a.s. vaskrsnuća kao kršćanska u svojim nakanama uspjeli su izobličiti ne samo povijest poslije Issa.a.s nego i povijest čitavog perioda uspostave Rimskog carstva, počevši od IV. stoljeća p.n.e. kada i za Alexandra tvrde da je na početku svoje misije krenuo na Istok, a ne na Zapad, a kako se povijesno i dešavalo, do povijesnih laži i tvrdnji da je Rimsko carstvo nastajalo na sili tj. osvajanjem. Da su žitelji rimskog carstva bili višebošci, da je čitav period Rima bio obilježen plemenskim sukobima, kao i ustancima i sve dok, kao, Rim nije pao pod arijansko-gotsko vladanje, a sve su to izmišljotine i laži, jer tragovi Rima svuda su po svijetu. Od velelijepih građevina, puteva, tržnica, do borilačkih arena, vodoskoka, parkova urbaniziranih naselja do razvoja naučnih disciplina, ali i sa sakralnim objektima, posebno sa grobnim obiljžima. Pa zar bi se sve to moglo odvijati a da su žitelji Rima bili u stalnim sukobima a kako nam to predočavaju neprijatelji te civilizacije. Takođe, i Bošnjaci se diče izmišljotinom Batonovim ustankom, jer su pod uticajem kršćanske laži te još nisu shvatili da je Rim, a i Vizant građen na Božijem Zakonu, a da su u Rimskom-Alexandrovom carstvu bile sve države Evrope, kao i države Srednje Azije i sve do Filipina i Indonezije pa i Ilirikum. Ne znaju za činjenicu da su Bošnjaci koji su u Alexandrovo vrijeme bili Iliri zajedno sa njim uspostavljali Alexandrovo rimsko monoteističko carstvo . I od kuda onda da Baton-Ilir diže ustanak protiv svoje tvorevine.
Iz perioda Arijanizma na Balkanu, a najviše u Bosni ostali su tragovi ovog monoteističkog vladanja. To su nadgrobni biljezi-stećci, koji će i kroz period Avarskog organizovanja Bošnjaka biti nadgrobna obilježja sve dok Bošnjaci nisu počeli postavljati nišane koji su obilježje nešto kasnijeg islamskog perioda. Da se radilo o istoj monoteističkoj kulturnoj tradiciji govori i činjenica da su u mnogim grebljima gdje su se ukopavali ili i dalje ukopavaju muslimani nišani samo nastavak stećaka. Takođe Bošnjaci ali i ostalii autohtoni muslimani Balkana i dalje obilježavaju dane vezane za ljude koji su dali svoj doprinos razvoju njihove duhovnosti, a radi se o znamenitim ličnostima iz rimskog, ali i arijanskog perioda kao što su Aliđun, pa Jurjevo ili pak Miholj itd.
Za pojedine nekropole stećaka Bošnjaci kažu da su to grčka greblja. To nije bez razloga, jer su to obilježja arijanskog vladanja, a to nam je stiglo preko Grčke. Treba da znamo da su stari Grci bili monoteisti, kao i stari Srbi, ali ovi novi Srbi kao i novi Grci su i jedni i drugi u pravoslavlju i to brka naš narod. Stari Grci su bili jedan od najproduhovljenijih balkanskih naroda. Bili su začetnici velikog broja naučnih disciplina i zahvaljujući monoteističkoj kulturnoj tradiciji, a ne Arapima, sve te naučne discipline prepisivanjem, ali i kasnijom nadgradnjom doživljavale su svoju dijalektičku dogradnju do današnjeg dana. Od starih Grka je i Aristotel kao i Alexandar-Iskender Makedonski pa i Arije. Sva trojica nose velike zasluge, kao ljudi, a ne sveci, a u vezi sa organizovanjem država na Monoteizmu.
Model vlasti-Šerijat, na kome se u čitavoj Evropi sredinom sedmog stoljeća uspostavljala vlast, koji je proistekao iz Objave koja je stizala Muhamedu a.s. prvi će početi primjenjivati Obri-Avari narod Dagestana i po tome bi ovaj vladarski sistem trebao dobiti svoj naziv Avarizam. Evropski povjesničari ovaj period uspostave vlasti na Islamu i ne spominju, jer time bi otpadala mogućnost uspostavljanja Evrope na Kršćanstvu, a oni to revnosno potenciraju, a zapravo narod lažu. Za države Balkana iz perioda vladavine na Avarizmu niti balkanski povjesničari i ne spominju, a izgovor za takav stav je kao nema pisanih, ali ni bilo kojih drugih tragova bilo kakve vlast kroz rana srednja stoljeća. Jedino, u nekim papskim dokumentima, mada ima i tu podosta falsifikata, ima jedino pomena da se na Bosanskom tlu dobro ukorjenjuje hereza. Kakva hereza, koji heretici? Kako su nas ubijedili da se Islam nije temeljio u Evropi do, kao, Arapskog iTurskog osvajanja onda i mi prihvatamo tu laž o tobože nekakvim hereticima. Halo Bošnjaci dozovite se pameti! Nisu to bili nikakvi heretici nego muslimani iz avarsko islamskog perioda.
Za našu Bošnjačku povijest, iz perioda Avarizma, vrlo značajna ličnost bio je Kulin ban.Narod ga je zapamtio kao neprikosnovenog-autorativnog vođu Bošnjaka. Bio je ban Bosne baš u vremenu kada katolici Francuske u Langdoku ruše avarskoislamsku vlast i uspostavljaju prvu katoličku državu. U nekim dokumentima kršćani ga proglašavaju za heretika, što i neprotivuriječi povijesti, jer su kršćani pod hereticima posmatrali muslimane. Ona povelja o kojoj se vode koje kakve nesuvisle rasprave pa do toga da je ona rodni list Bosne je sve iz razloga što se ne poznaje življena povijest Bošnjaka te što oni koji tako nešto potenciraju hoće da dokažu da je Bosna doista bila sa državničkim prerogativima. I bez tog falsifikata Bosna je temeljena kao banovina, a za Kulina i znani i neznani Bošnjaci kažu da je bio naš ban, dakle musliman. Povelja je falsifikat koji prema svom sadržaju treba da Kulina svrsta u katolike, jer u njenom zaglavlju stoji kršćansko očitovanje davaoca povelje, a Kulin je po svim relevantnim pokazateljima musliman. Prihvatajući taj falsifikat kao Kulinovu povelju zaključujemo da je i Kulinov narod iste provenijencije. Takođe, u povelji se pominje knez Krvaš kao namjesnik Dubrovnika što takođe treba da dokaže da je Dubrovnik kršćanski grad, jer knez je kršćanska titula, te da je zaseban od Bosne. Dubrovnik, kao i čitavo jadransko priobalje bilo je vazda sa monoteističkom vlašću sve do 1687. godine. Čemu bi onda ta lažna povelja koristila u našoj povijesti osim toga da imamo dokument iz koga se uočava kako su falsifikovali našu povijest.
Hrvatski povjesničari nešto i pišu o ranom srednjem vijeku, ali sve upakovano u kršćansku foliju, dok današnji Srbi pravoslavci tobože svoju nacionalnu povijest počinju izučavati tek od XII. stoljeća, jer kao za dotični period imaju dokumente, ali i sve to opet na falsifikatima , dakle na laži. Srbija i Hrvatska kao i sve države našeg okruženja, ali i evropske države, a države Azije da i ne pominjem , u dvanaestom stoljeću su islamske teokratije sa tzv. Avarskim modelom islamske vlasti.
Iz ovog perioda pominju se muslimani u Mađarskoj, u Poljskoj, u Bugarskoj, u Slavoniji i drugdje. I ne pitaju se kako u Geizinoj ili pak u Dušanovoj vojsci ima muslimana, a Geiza i Dušan za njih kršćani. Ne može u kršćanskoj vojsci biti muslimana, a niti u muslimanskoj kršćana. Ako mislite da može, trebate se preispitati? U Italiji i Francuskoj kroz inkvizicijske dokumente pominju se domaći heretici koji su svoje heretičko učenje usavršavali u Bosni. To je već petnaesto stoljeće kada kršćani silom po Evropi ruše islamsko vladanje, a islamite počinju nazivati hereticima. Da ne objašnjavam suštinu tog odnosa kršćana prema muslimanima.
Kada je riječ o Bosni osim što je u Bosni, za kršćane, uveliko raširen hereza, pak bosanski tzv.povjesničari pominju i derviše koji su, kao, dolazili u Bosnu i tu širili islamsku misao. Ja laika, majko mila!? Naučeni od svojih negatora da je Bosna bila patarenska-bogumilska , a i sami izvlačeći se iz neznanja počinju teoretisati o nekakvoj, budi Bog s nama, posebnoj Bosanskoj crkvi i bosanskim velikašima sljedbenicima te crkve i misle da su u istini i kako ima tragova o tekijama i dervišima onda posežu za nesuvislosti, da su derviši dolazili u Bosnu okupljali narod, misionarili i obraćali bogumile u Islam. U tom periodu u Evropi u državama u kojima katolici uspostavljaju svoju katoličku vlast, ne može ostati ni muslimansko uho, a po njima u Bosni dolaze derviši i propagiraju Islam. Derviši jesu bili i to je u skladu sa avarskoislamskim organizovanjem jer je Bosna u periodu od polovine sedmog stoljeća islamska sa avarskim modelom vlasti. Već sam napomenuo da je Islam samo dijalektička nadgradnja Indžila, a da se i vlast dijalektički odvijala na ovim Objavama, tako da je od polovine sedmog stoljeća Bosna organizovana na Islamu. (Ovo pojašnjenje je samo za one razborite, a ne za one za koje je laž osnova njihovog učenja) Nema u Bosni nikakvih patarena niti dulističkih bogumila sljedbenika bugarskog popa Bogumila. Sve su to izmišljotine a sve kako bi se prikrila istina da je Bosna bila vazda uređena na monoteističkom vjerovanju.Derviši i njihove tekije su samo dokaz da je Islam kao vjera već zastupljen u Bosni, a ne da je Turskim osvajanjem Bosna postala islamska. Avarski period ustrojstva Bosne i novi Osmanski period koji započinje polovinom XIV. stoljeća imaju itekako velike razlike. Radi se o uspostavi države na Islamu, ali o dva različita koncepta. Ova različitost dovela je do pogrešnog stava da je Turska Bosnu osvajala da je Bosna bila kršćanska teokratija, da je stanovništvo Bosne islamizirano i sve te gluposti koje su Bošnjake dovele u podređen položaj obzirom na naše kršćanske komšije čiji su raniji žitelji stari Hrvati i stari Srbi bili isto što i mi danas, ali su prognani, a oni koji su ostali pokršteni, u Hrvatskoj Hrvati nakon 1683. A u Srbiji Srbi nakon 1862. godine, kada su obe države postale sa većinski k(h)ršćanskim življen. Prva osvajanjem od strane katolika, a druga jer je tako htjela kršćanska Evropa.
Da je Bosna, kao, bila kršćanska poseže se sa najvećim falsifikatima, a ove revnosno nama predočavaju ovi iz naše škole povijesti koju nam uspostaviše dva hrišćanina Lovrenović i Ćošković, a njihov posvećeni učenik je Emir O. Filipović, ali i ostali koji danas, povijesti što se tiče, raspamećuju svoje studente, a ovi opet kada pođu da rade u školama raspamećuju našu mladost i kada ćemo i kako oterasiti se laži o nama?
U Avarskom periodu muslimani Evrope ne nose orijentalna imena. Orijentalna imena muslimani Evrope će početi diti tek kada su države Balkana i Srednje Evrope ušle u sastav Osmanskog carstva-Hilafeta. Nametnutom teorijom da ime osobe identifikuje i njegovu religioznost mnoge vladajuće muslimanske ličnosti iz avarskog perioda vlasti povjesničari će svrstati u kršćane i po njima odrediti i sistem vlasti. Porodice Hrebljanovići, Brankovići, te Nemanje iz Srbije nisu bile kršćanske provenijencije, a zaključak izvodimo iz činjenice da je u tom periodu u Srbiji avarsko islamska vlast i time vladari nisu mogli biti hrišćani. Takođe, u Crnoj Gori istaknuta muslimanska ličnost bio je Ivan beg Crnojević, a u Albamiji Iskender-Đerđ Kastrioti. U Slavoniji bio je Nikol Iločki, a u Mađarskoj svi Arpadovići do Matije Korvina.
Dakle, treće razdoblje ustrojstva Evrope na Monoteizmu započinje polovinom 7. stoljeća kada Avari u evropskim državama, na Arijanizam interpoliraju novi oblik monoteističkog ustrojstva država a na zadnjoj Božijoj Objavi na časnom Kur'anu. Tako da će Islam biti vladajuća religija u svim evropskim državama. Jer, bila je to samo nadgradnja-demokratizacija Arijanizma, a ne neko rušenje. Tragovi islamskog vladanja svuda su u Evropi. U engleskoj 774. godine Offa rex kovao je svoj dukat sa Šehadetom, u Češkoj u Lednicama ima stari minaret, u Njemačkoj u Schwetzingenu, kao i u Podzdamu ali i Drezdenu, imaju velelijepe džamije. U Beču i danas pored jedne crkve stoji minaret iz perioda kada su u Beču živjeli i imali vlast muslimani. Za čudo nije porušen, ali na upit odakle ? od Bečlije dobijete odgovor: ''Napravljen u znak pobjede nad Turcima.'' Itd. U Njemačkoj malo, pa malo, pa se nađu temelji džamije, a velika većina tzv. baroknih objekata su objekti prepravljeni iz izlamskih. I sam stil je proistekao iz razloga prepravljanja i ''uljepšavanja'' starih islamskih objekata u kršćanske.

Prelaskom sa arijanskog vladanja na avarsko-islamsko, veće geopolitičke zajednice cijepaju se na manje, tj. osnivaju se banovine. Osnovno obilježje avarskog tipa vladanja su banovine i njihovi suvereni banovi. Ljudstvo u banovinama sastavljeno je od plemena sa zajedničkim karakteristikama i kada banovine dobiju svoje nazive onda će i ljudstvo u banovinama nositi iste nazive, tj narodi u njima biće nosioci identiteta te zajednice. Formiranjem banovina u Ilirikumu , one dobijaju svoje nazive kada se diferenciraju i narodi ovih banovina; u Bosni Bošnjaci, u Hrvatskoj Hrvati, u Lici Ličani, u Dalmaciji Dalmati, u Istri Istrijani, u Srbiji Srbi, u Duklji Dukljani, u Albaniji Albanci, u Slavoniji Slavonci, u Mađarskoj Mađari itd. Političko ustrojstvo banovina je na Časnom Kur'anu, a model te vlasti uspostavljali su u Evropi Avari. Na isti način na koji je Alexandar uspostavljao Alexandrovo carstvo uspostavljali su i Avari islamsko. Da se shvatimo nije to bilo na sili nego okupljanjem vladalaca i predočenjem o prednostima uspostavljanja zajednica na novim osnovama, jer se radilo o Božijoj vjeri i ustrojstvu vlasti na istoj. Kršćanstvo nije bilo tog karaktera. I zato se ono nametalo kao državotvorno silom i ne prije dvanaestog stoljeća. Malo nelogično, a logično da je Evropa kroz rana srednja stoljeća bila ustrojena na islamskom učenju. Nelogično, jer se tako ne uči a logično jer je to prirodan-evolutivni razvoj monoteističkog ustrojstva država. Ovo što pišem je za razumne, a ne za one koji su učeni na laži i opterećeni tom laži, a kako ne izučavaju ne mogu to ni pojmiti. Tragova islamskog vladanja u Evropi ima bukadar, ali sve se zatire i objašnjava na vrlo nesuvislim tvrdnjama.
O Avarima se piše sve u najgorem kontekstu. Kada izučavamo, ne pitamo se; A, ko to tako piše i zašto tako piše? I, kao, Avari su sve rušili, a tragova tog rušenja nigdje, ali tragovi razvoja Evrope na Avarizmu svuda po Evropi. Kronštajner izučavajući jezik naroda iz okoline Beča dolazi do podataka da je tokom VII. i VIII. stoljeća u govoru lokalnog stanovništv, a njemačkog govornog područja, bilo na desetine tursih riječei, više kao vojni pojmovi. Od kuda to? To je dokaz da je austrijska vojska iz tog prioda bila ustrojena avarskom metodom ustrojavanja. Za period od deset stoljeća-milenijum, kroz rimski i arijanski period u Ilirikumu, ali i svuda u Evropi, došlo je do većih demografskih promjena. Stanovništvo se uvećalo, tako da je Ilirikum postao ogroman za funkcionalnije organizovanje na novom avarskom modelu vlasti. Tada se Ilirikum, kada se uvodi novi avarski sistem vlasti cijepa na banovine, kao manje političke zajednice formirane na genetsko-jezičkom principu. Više plemena-rodova koji imaju istog predka udružuju se u istu zajednicu, banovinu. Sve dok su trajale banovine, tj do momenta ulaska Bosne u Islamski komonvelt na čelu svake banovine bio je ban. Zanimljivo je i to da je upravo zadnji bosanski ban bio Tvrtko Kotroman, a to zapravo pada u period kada Bosna ulazi u Islamski komonvelt i kada dolazi do nove organizovanosti Bošnjaka po novom modelu islamskog organizovanja. Od momenta ulaska Bosne u Osmansko carstvo nema više banovina, a niti banova. Sada su muslimani organizovani u nove geopolitičke zajednice u Sandžake, a na timarskom sistemu organizovanja. Postoji mogućnost da je Tvrtkovo vladanje iz razloga novog organizovanja prošireno za nove teritorije , jer su to bile teritorije Osmanskog carstva, a ne da ih je Tvrtko osvajao. Bosna je prema našem dokumentu koga je pisao glavni kadija Muhlisija 1737. godine u islamskom komonveltu-Osmanskom carstvu od polovine XIV. stoljeća jer on 1737. godine piše mahzar sultanu Mahnutu I da je Bosna već 400 godina brana ehli Islama. Preračunom dobijemo 135o. godinu ako za 400 godin, o kojima piše Muhlisija, uzmemo da su lunarne. I ovim dokumentom zaključujemo da 1463. godine nije bilo nikakvog osvajanja Bosne, a već i ptice cvrkuću da je Isa beg Isaković kadijskim dokumentom 1462. godine uvakufio određene nekretnine u Sarajevu, a za potrebe muslimana. Vakufnama urađena kadijom je u potpunosti državni dokument. Dakle, i ovim se potvrđuje da je Bosna bila islamska i prije te famozne 1463. godine za koju povijesni lažci govore da je godina Turskog osvajanja Bosne. Ako Muhlisija piše sultanu da je Bosna od cca 1350. godine u Osmanskom carstvu, tj. brana ehli islama, dakle, narod joj je muslimanski, kako je onda moguće da 1377. godine Tvrtko bude krunisan po katoličkom obredu, tj kao katolik, što vrijedi i za S. Tomaševića, jer ako je narod u Bosni islamski nije moguće da njegov kralj bude katolik. Sva ta dokumentacija koja se odnosi na kršćanska krunjenja Kotromana su pusti falsifikati kojima je trebalo Bosnu uokviriti u kršćansko ozračje, te da je Bosna silom zauzeta, a njeni Bošnjaci islamizirani, te da narodi koji su u njoj, a nisu muslimani, imaju povijesno pravo na zauzetu teritoriju posmatrajući sada muslimane Bosne, ne kao autohtoni narod, nego kao turski recidiv. Tako je krojena naša povijest, a oni koji se nešto i pitaju Bošnjački povijesničari, nafilovani lažima misle da se tako i odvijalo.
Banovine iz Ilirikuma biće uvezane u kraljevinu koja je i dalje bila u sastavu rimskog carstva. Bila je to kraljevina u kojoj su kao kraljevi kraljevali potomci mađarske porodice Arpadovića. Po ovom osnovu kada je došlo do rušenja Osmanskog carstva mađarski povjesničari su povijesnim pravom tražili da Bosna postane njihova enklava. Povijesno bilo je to tako, ali civilizacijski nije. Tada kada je Bosna bila u kraljevini kojom je kraljevao Mađar, Mađarska je bila islamska zemlja, a mađarski kralj bio je i sizeren banovina nastalih iz Ilirikuma i kao musliman. A kada su Mađari koncem XIX. stoljeća imali pretenzije na Bosnu Mađarska je bila sa katoličkom populacijom, jer je nakon tzv. Bečkog rata njeno muslimansko stanovništvo poubijano, nešto i izbjeglo u islamske zenlje, a oni koji su ostali bili su pokršteni, a Bosna je i dalje ostala sa islamskom orjrntacijom. Po tome povijesno pravo katoličke Mađarske nije relevantno za islamsku Bosnu.
Kroz povijest saznajemo da je Fridrih II kao rimski car stolovao u Napulju, a da je se njegovom dvoru odvijala velika aktivnost oko prevođenja naučnih dijela sa grčkog, kao i arapskog na latinsjki jezik ili pak na evropske jezike i obratno. Evropski orijentalisti Fridriha interpoliraju u kršćanske vladare , a da Fridrih nije bio kršćanin nego musliman. To je period islamskog vladanja u Italiji. To što nismo tako učeni i što neznamo, nismo krivi, ali jesmo ako to i dalje prihvatamo a dobijemo istinsku informaciju. U petnaestom stoljeću rimski carevi su stolvali u Njemačkoj. Jedan od njih bio je i Wilhelm, Fridrih III. Nosio je džube izvezeno ajetima iz časnog Kur'ana. Danas se to džube nalazi u Minhenskom muzeju. Fridrih je bio musliman, ali i to su evropski kršćanski povjesničari uspjeli svoje ubijediti da je džube poklon od Arapa, te je iz tog razloga izvezeno ajetima iz Kur'ana, a ne da je Fridrih III bio suveren rimskog carstva monoteističke provenijencije. Kraljevi iz tog perioda bili su nosioci Alexandrove krune jer je i tada Evropa bila uređena na aristotelovim vladarskim principima. Postoji mogućnost da je i Herceg Kosača imenovan hercegom od njega, a to su uklapa u vrijeme transformacije avarskog sistema vlasti na novi osmanski sistem. Kako si države sjeverno od Bosne, dakle i do Njemačke islamske teokratije, a Fridrih je bio car rimskog carstva mogao je Hercega titulisati hercegom.Progonom muslimana iz Njemačke počevši od petnaestog pa do sedamnaestog stoljeća, od strane katolika, za neki period od tri stoljeća muslimana neće biti u Njemačkoj, a za taj period katolički povjesničari počeće ispisivati povijest na svojoj matrici: ''Evropa je kršćanska''.
Kao prmjer avarskoislamskog organizovanja države u Evropi neka posluži Mersija-danas Engleska. Alexandar je Mersiju, kao monoteističku kraljevinu, formirao na Britanskom otočju, a njen kralj Offa 774. kovao je svoj dukat sa ugraviranim Šehadetom. Da je tada Mersija bila sa monoteističko-islamskom a ne kršćanskom vlašću od strane današnjih evropskih povjesničara to se negira, ali razumnom Offov dukat je dovoljno da shvati! Takođe, tom lažnom teorijom o Evropi ustrojenoj isključivo na Kršćanstvu, uopće, negira se bilo kakav uticaj Monoteizma na razvoj evropske civilizacije tako da sve kulturološke tragove Monoteizma iz peioda u kojima su žitelji bili organizovani kroz Rim, Arijanizam i dijelom kroz Avarizam evropski historičari podvode pod paganizam ili barbarizam ili pak heretizam. I dalje, jedan onomastički primjer, da je Engleska bila uređena na Monoteizmu je naziv za petak –fri den. Slobodan neradni dan. Dosta toga se uništi i negira, ali uvijek ostaje trag koji navodi na istinu, a to je: Mersija je bila uređena na Islamu. To vrijedi i za Njemačku. Njemci za petak kažu frei Tag-slobodan-neradni dan. A tako nije, jer je kod njih nedjelja neradni dan. Razumnom ne treba mnogo!?

Četvrto razdoblje: Ovo razdoblje razvoja evropskih država odnosi se na one države koje su progonima muslimana uspostavljene kao kršćanske. Počevši od 13.stoljeća u Langdoku u Francuskoj, a onda kroz slijedeća stoljeća sve do XVIII. u koncentričnim krugovima ratovima i rušenjem i sve na genocidu u Zapadnoj, Srednjoj i Južnoj Evropi, Britanskom otočju, te Skandinaviji i Mediteranu nestajaće monoteističkih teokratija i biti će uspostavljeno novo teokratsko vladanje na Kršćanstvu. Od tada, pa za slijedećih pet stoljeća Evropa će većinski postajati kršćanska. Dakle, ništa ranije, ali i ovo na genocidu. Ovo razdoblje formiranja evropskih država na Kršćanstvu obilježeno je stalnim ratovima kršćana i muslimana. Kršćana kao osvojača i muslimana kao branlaca i stradalnika, kada se u Evropi po prvi put uspostavljaju kršćanske teokratije. Vremenski period od 5stoljeća u kome katolici predvođeni papama, u Evropi, na najbrutalnije načine ruše islamske teokratije formirajući kršćanske biće nazvan evropskim mračnim periodom. Evropa je tada doživljavala civilizacijski krah. Progoni i ubijanja muslimana koji su do tada u evropskim državama održavali vlast bila je svakodnevnica. Narod koji se mogao pokrenuti izbjegao je u islamske zemlje, a nemoćni, žene i djeca ostajali su da bi bili prisiljeni konvertirati u Kršćanstvo. Za one koji su postali konvertiti formirani su sudovi inkvizicije. Na stotine hiljada ljudi mučeno je i ubijeno na najsvirepije načine i samo zato što nisu bili kršćani. Nije se moglo desiti da nekim slučajem musliman pokaže da nije kršćanin. Istog momenta biva uhapšen pod optužbom da huli Issusa kao boga i kazna je spaljivanje na lomači. Evropljani koji su u tom periodu spaljeni na lomači bili su monoteisti-muslimani i to je bio razlog njihovog spaljivanja, a ne kako danas tvrde da su promovirali neke naučne tvrdnje koje nije odobravala crkva. Danas, se čuje priča o tobože kršćanskom merhametu, kazano na bošnjački način, a koliko je samo ljudi ubijeno na pravdi Boga kroz mračni evropski period. I to neka se zna.
U našem okruženju nakon 1645.jadransko priobalje postalo le kršćanskom enklavom, dok je Dubrovnik bio odbranjen, ali će i on 1687. godine potpasti pod kršćansku vlast. Države zapadno i sjeverno od Bosne na isti način osvajanjem postaće kršćanske nakon 1683. godine. Dakle Hrvatska kao islamska teokratija koja je bila u sastavu Islamskog komonvelta, a koja je svoju egzistencijalnost ostvarivala od IV stoljeća p.n.e. prolazeći kroz predhodne tri faze monoteističkog organizovanja po prvi put postaće kršćanska nakon 1683. godine. A kako smo učeni ? Učeni smo da je Hrvatska vazda bila katolička, a ako u kulturi ima i islamskih elemenata onda je to iz razloga što su današnji Hrvati kao katolici izbjegli iz islasih enklava i došli na današnje tlo te kako su i dalje nosili ta islamska obilježja, ili pak to su ostaci turske nasilne vladavine. Velika većina islamskog življa koja je ostala u Hrvatskoj biva pokrštena, a ako se otkrili da među konvertitima ima onih koji i dalje protežiraju Islam njihova sudbina je bila ta da su spaljeni na lomači. U Dubrovačkom arhivu iz 1700. godine imaju dvije presude vješticama. Za inkvizitore vještice su bile muslimanke, a optužba je bila da su ispijale krv rođenoj djeci i zato su spaljene na lomač
U Bosni se danas mogu primjetiti mnoge familije koje nose italijanska, njemačka, slovačka, španska , onda mađarska i druka prezimena. Da znaju to su potomci autohtonih naroda tih zemalja koji su izbjegli kao muslimani u Bosnu. Među Bosancima u predhodna dva stoljeća neki od njenih viđenijih građana znajući za svoje etničko porijeklo narodno su se izjašnjavali kao Hrvati ili pak Srbi. U današnje vrijeme to je zasmetalo nekim Bošnjacima jer nisu svjesni da je stari Hrvat ili stari Srbin bio musliman-monoteista, a ne katolik ili pak pravoslavac., a opet srpski povjesničari, za one koji su se izjašnjavali kao Srbi, to koriste kao tvrdnju da znaju svoje pravoslavno porijeklo te da su islamizirani nakon ,kao, turskog osvajanja Srbije. Budaleštine!

Peto razdoblje: Ovo razdoblje Bosanske egzistencijalnosti preklapa se sa četvrtim razdobljem. U četvrtom razdoblju dolazi do rušenja evropskih monoteističkih država, a stanovništvo iz tih država izbjegava u zemlje sa islamskom vlašću a među njima i u Bosnu. Muslimani država srednje Azije tokom trinaestog stoljeća dolaze u Evropu kao branitelji muslimana, ali ih kršćanski povjesničari karakterišu kao nasilnike i osvajače. Radi se o Mongolima koji su početkom trinaestog stoljeća prolazili Mađarskom, pa Slavonijomi, Južnom Austrijom krećući se prema Francuskoj kako bi kršćanima Evrope dali do znanja da muslimani Evrope imaju i one kojibi ih mogli braniti. Međutim to je trajalo samo kroz period dok je Inoćentije sa svojom pastvom rušio Langdok kao islamsku državu, a ne katarsku, kako smo učeni i dok je u Montepiljeru nemilosrdno ubijao muslimane.
Ovakav način odbrane nije moga imati dalekosežan upliv i zato se muslimani Srednje i Istočne Evrope i Balkana udružuju u novu zajednicu islamskih država sa novim savremenijim modelom organizovanja . U 14.stoljeću Evropske države: Austrija, Slovenija, Slovačka, Bohemija-Južna Češka, Mađarska te Balkanske države počevši od Hrvatske pa do Grčke koje i dalje egzistiraju na Islamu-avarski model, a koje bi mogle biti na udaru katolika, jer katolici predvođeni papama od konca dvanaestog stoljeća osokoljeni uspjehom u Langdoku, u koncentričnim krugovima ruše jednu po jednu evropsku državu koncipiranu na avarskoislamskom organizovanju, ali i dalje sa pretenzijama rušenja u potpunosti evropskih avarskih država. Na toj kršćanskoj strategiji došle bi na red i pomenute države i to je bio razlog da se iste udružuju i uključuju u Islamski komonvelt-Osmansko carstvo i organizuju na savremeniji način u odnosu na Avarizam i sve iz razloga da bi što uspješnije mogle braniti svoj integritet, jer kako sam naglasio katolici predvođeni papama imaju imperativ Evropu učiniti u potpunosti kršćanskim kontinentom, a jedini način da bi to ostvarili bio je rat.
Osmanska organizovanost ovih država temelji se na novom konceptu. Kompletna teritorrija carstva dijeli se na sandžake, a primaran je tzv. timarski sistem. Svaka muška osoba za izdržavanje je dobijala određen posjed od čega se izdržavala, a za uzvrat morala je po potrebi učestvovati u ratovima kojisu u tom periodu bili svakodnevni. Ovom organizovanošću islamskih država u Osmansko carstvo raskida se sa starim organizovanjem uspostavljenim od Rima pa kroz Arijanizam i Avarizam kada su oblasti zapadnog Balkana bile u Zapadnom, a oblasti Istočnog Balkana u Istočnom rimskom carstvu-Vizantu. Od momenta kada se pomenute države uključuju u Osmansko carstvo, a to je od polovine četrnaestog stoljeća tek tada će današnja Srbija i ostale države Istočnog Balkana biti u istoj državi sa državama zapadnog Balkana, u Osmanskom carstvu, i sve kao islamske teokratije. Do tada su zemlje istočnog i Južnog Balkana bile u sastavu Vizantije. Vizantija nikada nije bila kršćanska. I to je podmetnuto, (S. Runciman) a sve u cilju dokazivanja da je Turska osvajala , a da su teritorije Evrope bile vazda sa većinski k(h)rišćanskom populacijom
U periodu sedamnaestog stoljeća, počevši od 1664. kada muslimani Austrije (koja je takđe u Islamskom komonveltu) kod Gotharda, gube bitku od evropskih katolika, (tada i Beč kao muslimanskigrad austrijskih muslimana podpada pod katoličku vlast). pa do 1737. godine i neke od država Osmanskog carstva podpašće pod kršćansku vlast. Među njma: Austrija, Južna Češka, Slovačka, Slovenija, Hrvatska, Mađarska te Moldavija i Jugoistočna Poljska.
Bosna, kao država Osmanskog carstva nakon 1683. postaje krajinom Osmanskog carstva. Od tada nastaju teška vremena za Bosnu i njen muslimanski narod. Kroz period od četrdesetak godina katolici Evrope, a ne Austrijanci kako pišu, jer tada nema nacionalnih država, države su teokratije ili katoličke ili ovamo na istoku Islamske, kidišu na Bosnu. 1717. veliki dio Bosne je okupiran. Pala je Imotska krajina. Knin je postao kršćanska čaršija. Cijela današnja Krajina i pojas uz Savu u širini od 10 km. je pod kontrolom katolika. 1737. godine katolici nastoje dokusuriti sa Bosnom. Sa velikim vojnim snagama upadaju u Bosnu iz tri pravca. Glavnina snaga je skoncentrisana prema Banja Luci. Banja Luku stavljaju u okruženje i traže da se stanovništvo koje se zabarkadiralo u Kastelu, preda. Izvještaji o stanju pod Banjalukom dnevno stižu valiji Bosne. Stanje je bivalo sve gore. Valija Ali paša Hećimović poteže za jedino tada mogućim rješenjem Krenuo je u animaciju Bošnjaka od Bijeljine do Mitrovice, od Mitrovice do Trebinja, od Trebinja do Duvna, od Duvna do Travnika i ostalih bosanskih gradova predočivši im situaciju da ako neprijatelj uspije nestaje i Bosne i Bošnjaka. Bošnjaci nisu mogli očekivati pomoć ni od kuda jer su Rusi pravoslavci otvorili front na Krimu, a u cilj odbrane od strane Porte angažovani su i Bošnjaci kao vojska odbrane. Organizovani Bošnjaci u vojne jedinice početkom avgusta kreću prema Banjaluci i čekaju konačnu naredbu. U ranim jutarnjm satima 4. Avguta pred zoru sa tekbirima Bošnjaci kreću u proboj obruča i uspjeli su. Očevici su tvrdili da su kršćani sa lijeve strane Vrbasa ne uspjevši preći preko mosta držali se konjima za repove kako bi izbjegli Bošnjačku osvetu te da ih je na stotine izgubilo živote u vodi Vrbasa tušeći se, a isto se dešavalo i sa onima koji su uspjeli izbjeći Vrbas, ali u bježaniji dočekala ih je Sava. U boju pod Banja Lukom stradalo je i Bošnjaka. Bilo je dosta ranjenih, koji su, nakon pobjede, vraćajući se svojim kućama umorni, ranjeni i iskrvavljeni umirali na konjima, padali na zemlju i tu, mahom pored puta, bivali od naroda ukopani. Njihove mezare muslimani i dan danas održavaju , jer to su bosanski šehidi i to kod muslimanskog naroda izaziva posebne emocije. Za slijedećih stoljeća kršćanima nije više naumpadalo da vojno atakuju na Bosnu, ali su zato, kada su prestali ratovi, pisanjem osvajali Bosnu i nametnuli najrigidniju teoriju o osvajanju Bosne od Turaka, a ovi naši komšijski narodi pod tom teorijom, a uz dozvolu evropljana, kidišu na nas Bošnjake i silom pokušavajući nas prognati sa naših ognjišta pod, kao, legitimnim pravom oslobođenja od osvajača.
Taj 4. avgust 1737. godine mora biti ispisan zlatnim slovima u Bošnjačkoj povijesti, jer da smo tada poklekli niti bi bilo Bosne, a niti u njoj Bošnjaka.

Šesto razdoblje: Ovo razdoblje razvoja evropskih država koje započinje rušenjem papske organizovanosti Francuske od 1789. godine biće period uspostave narodnih-nacionalnih evropskih država kada crkva, u sada kršćanskoj Evropi, nema više onog upliva na vlast kakav je imala kroz teokratski oblik vladanja. Interesantno, da je u Francuskoj početkom trinaestog stoljeća i začeta prva kršćanska teokratija, ali da su je Francuzi prvi i srušili.
I nakon što su skoro sve države Evrope, koncem osamnaestog i početkom devetnaestog stoljeća, koje su bile katoličke teokratije, postale parlamentarne-nacionalne, u Evropi na njenom Istoku i dalje djeluje islamska teokratska vlast. To su države Osmanskog carstva među kojima i Bosna i još kao granična država sa većinskom islamskom populacijom. To se velikim evropskim silama ne dopada, jer one više nisu teokratije, a na Balkanu i dalje egzistira teokratija i to islamska. Već uveliko evropski orijentalisti i povjesničari imaju uticaj i na politiku sa svojim tvrdnjama da je Evropa bila kršćanski kontinent, a da su je Turci i Arapi osvajali. Pokrenuto je Istočno pitanje, a jedno od primarnih pitanja bilo je kako razbiti Osmansko carstvo. Jedan od načina, osim ratom, za rješavanje tog pitanja bio je i pregovor.
Berlinskim Kongresom iz 1878. godine na kome su svoje učešće imali i delegati Osmanskog carstva donešena je odluka da države Evrope iz Osmanskog carstva koje imaju značajan broj žitelja kršćanske provenijencije postaju samostalne nacionalne države, a među njima; Rumunija, Bugarska, Srbija, Grčka i Crna Gora. Da bi se smanjio broj muslimana u ovim državama u predhodnim godinama prije 1878.godine ustancima i koje kakvim dogovorima smanjen je broj autohtonih muslimana koje su ovi poistovjećivali sa Turcima ili pak svojim ali islamiziranim narodom. A iseljeni muslimani po svim povijesnim i drugim parametrima bili autohtoni muslimani ovih država, koji su svoju islamsku duhovnost stekli iz davnih vremena kada se civilizacija i počela razvijati na monoteističkom učenju.
Odlukom Berlinskog samita dijelovi Balkana u kojima je i dalje bio dominantan muslimanski živalj ostaće i dalje u Osmanskom carstvu. Međutim, balkanskim ratovima 1912-13. uz naklonost Evrope i ovi dijelovi Balkana iz sastava Osmanskog carstva, u kojima je bio dominantan muslimanski živalj, potpast će pod vlast novih država sa većinski pravoslavnim življem. Tako su današnja Južna Srbija, Sandžak i Kosovo postali sastavni dijelovi Srbije, kao i Sjeverna Makedonija, a ove balkanske enklave, u povijesti, nikada ranije nisu bile pod pravoslavnom vlašću. To što nam serviraju pravoslavnu Srbiju iz dvanaestog, trinaestog i četrnaestog stoljeća te Kosovski boj su izmišljotine i laži. Kroz sve periode egzistiranja Mesije, a kasnije Srbije vlast na ovom dijelu Balkana bila je monoteističkog ustrojstva. Što vrijedi za Bosnu vrijedi i za Srbiju sve do 1878. godine.
Bosna, kao država sa dominantnim muslimanskim življem, ali u kojoj je bio značajan broj žitelja pravoslavne, ali i katoličke provenijencije za berlinske kongresmene nije mogla biti nacionalna država Bošnjaka, jer su oni većinski muslimani, a tendencija evropskih vladalaca koji su i donosili odluke na Berlinskom samitu imala je za cilj da raspadom Osmanskog carstva, države Evrope, koje su bile pod islamskom vlašću , a sa nešto većom populacijom kršćana postanu nacionalne države te populacije. Tako su i nastale gore navedene države. Za Bosnu je nađen kompromis. Ona će biti pod Austrougarskom upravom koji će nastojati i nju urediti po nacionalnom osnovu. Šta se i kako izdešavalo i dan danas imamo posljedice. Bosna je stara država koja je imala i svoju regiju Hercegovinu, ali ne i narod Hercegovce, a danas je ona po svom nazivu država Bosanaca i Hercegovaca.
Neka se zna:
Jedna od evropskih država koja je svoje vladanje od rimsko-ilirskog perioda, pa kroz Arijanizam, a zatim kroz Avarizam, koji je svoje vladanje uspostavljao na Časnom Kur'anu i od polovine trinaestog stoljeća na savremenijem obliku islamske vlasti-Osmansko carstvo ispoljavala u punom kapacitetu kroz teokratsko vladanje na čistom Monoteizmu i sve do 1878. godine kada je Berlinskim kongresom odlučeno da podpadne pod Austrougarsko vladanje koncipirano na parlamentarnom organizovanju, a ne na nekom crkvenom, bila je Bosna koja od austrougarskog vremena, nametnuto, postaje nazivom Bosna i Hercegovina.
Bosna nikada nije bila pod katoličkom vlašću, a pogotovu ne pod pravoslavnom, jer te teokratske vlasti na Balkanu nije ni bilo, a ako se to nameće nekom poviješću i kao dokazima to su samo laži i falsifikati. Činjenca je: Populacija kršćanskog stanovništva Bosne je brojna, a zasluga za njenu brojnost pripada islamskom načinu vladanja i tzv. milet sistemu vlasti. Muslimani, iako su bili većinski u Bosni i za sva njena vremena imali vlast, nisu progonili svoje kršćanske komšije kao što su to radili evropski katolici sa muslimanima Evrope, a u skorašnje vrijeme i pravoslavci Balkana. To je razlog što koncem osamnaestog stoljeća u evropskim državama sa kršćanskom-katoličkom populacijom nije bilo muslimana, a tamo gdje su monoteisti - muslimani kroz milenije imali vlast u što spada i Osmansko carstvo, jer njegovim rastakanjem, nastale su i države sa većinski kršćanskom-pravoslavnom populacijom, a da nisu živjeli u osmanskom carstvu tj. da su bili progonjeni kao muslimani iz katoličkih država Evrope, kako bi onda mogli formirali svoje države.