Božidar Proročić, književnik i publicista: Rusija ne planira odustati smanjiti ofanzivu ili se povući sa vjekovnih teritorija Ukrajine. Politika terora, mržnje, progona zločina se nastavlja sa istim intezitetom. Ukrajina naravno ima svoju istoriju. Teritorija savremene Ukrajine lako se može smjestiti u okvir svake veće epohe u evropskoj prošlosti.

Olena Stepaniv (ukr: Оле́на Іванівна Степа́нів 1892—1963), ukrajinska istoričarka, geograf, civilna i izuzetna vojna ličnost, prva žena na svijetu koja je zvanično upisana u čin oficira; četar (oficirski čin u vojsci Ukrajine ) Ukrajinske Galicijske Armije. Sestra Anania Stepaniva, majka Jaroslava Daškeviča, zatvorenika sovjetskih logora smrti. U časopisu ,,Djelo“, od 28. decembra 1912. godine piše: ,,Naš narod mora biti spreman da se bori na svim poljima za pravo na život i razvoj, mora se s njim razgovarati, jer ne znaju dan ili čas kada će stogodišnji neprijatelj pokušati da ga zadavi poslednjim udarcem. Ali, ova poslednja pobjeda nam može biti od koristi. “

Rat koji pokazuje svoje pravo lice u Ukrajini od strane snaga Ruske federacije se može jedino definisati i okarakterisati kao brutalna okupacija, pljačka i ubijanje svega što je ukrajinsko. Na tom putu se ruši sve što je Ukrajina gradila kroz vjekove svog postojanja u odbrani i očuvanju svog integriteta, identiteta, crkve i jezika. Stravične slike koje nam svaki dan stižu iz Ukrajine i same ratne scene podsjećaju na scene iz filmova o II Svjetskom ratu. Rusija ne planira odustati smanjiti ofanzivu ili se povući sa vjekovnih teritorija Ukrajine. Politika terora, mržnje, progona zločina se nastavlja sa istim intezitetom. Ukrajina naravno ima svoju istoriju. Teritorija savremene Ukrajine lako se može smjestiti u okvir svake veće epohe u evropskoj prošlosti. Kijivska istorija istočnoslovenske državnosti počinje u Kijivu prije jednog milenijuma. Njen ,,dodir“ i ,,susret“ sa Moskvom usljediće vjekovima kasnije nakon vladavine iz centara kao što su Viljnus i Varšava, a pripajanje ukrajinskih zemalja Sovjetskom Savezu tek pošto su vojna i politička protivljenja uvjerila i same boljševike da Ukrajinu treba tretirati kao zasebnu političku jedinicu. Posle brojnih smjena okupatora Kijiva, na kraju je pobjedila Crvena armija pa je 1922. uspostavljena sovjetska Ukrajina kao dio novog Sovjetskog Saveza. Osamdeset i tri godina od početka Drugog svjetskog rata zaboravili smo kako je fašizam nekada bio privlačan nekim državama Evrope, kao da ga je desetkovao ali ne i potpuno uništio samo ratni poraz. Danas te ideje bujaju u Rusiji, zemlji koja svoju politiku istorije organizuje oko sovjetskog trijumfa u ratu, dok ruski zov nacionalističkih sirena ratova i krvavih pohoda osjeća svoj zadah i na trulom Zapadnom Balkanu.

PORAZ PUTINOVE POLITIKE: Užasne slike ratnih zločina nad ukrajinskim civilima iz naselja oko Kijiva, Buče i Irpinja, direktna su posledica Putinove retorike i politike „denacifikacije“ Ukrajine. I dok se cijela Evropa ali i svijet užasava od prizora zločina i retorike politike „Ruskog svijeta “ jedan od poslednjih pokušaja diktatora iz Kremlja je i programski tekst iz Moskve sa naslovom „Šta Rusija treba da uradi sa Ukrajinom“ Timofeja Sergejevca, inače savjetnika mnogih (pro)ruskih političara među kojima je i svrgnuti ukrajinski predsjednik Viktor Janukovič, a koji je objavila ruska državna agencija RIA novosti. Brošuara u vidu eseja od čijeg se šovinizma i surovosti ledi krv u žilama, po tonu kao da ga je u Kremlju pisao lično sam Putin, predstavlja smjernice realizacije njegovih krvavih planova. Tako međunarodna politika Evrope ali i samog svijeta sa uprtim pogledom ka Kremlju i Putinu vidi samo diktatora a ne pregovarača i nekog spremnog za razgovore ili konpromis oko rata u Ukrajini. Jačanje naroda i opozicije u Rusiji koja već osjeća posljedice sankcija i koja će ih tek osjetiti u narednim mjesecima i godinama već je u mnogim segmentima evidentna u ekonomiji Rusije. Jačanjem opozicije u Rusiji, relane su mogućnosti da Putin bude sklonjen sa vlasti, a diktatura počne da se ruši poput domino efekta. Veće su šanse da ranije nastupi trajniji mir. Jedan od pokretača dvije ukrajinske revolucije, građanski aktivista Markijan Ivaščišin, svojevremeno je rekao da Rusija u stvari želi da Ukrajina sve vrijeme živi u atmosferi rata i onda kada je mir, da Ukrajinci imaju onaj osećaj stalne nesigurnosti i strah od Rusije koja im se istovremeno nameće kao dželat i spasilac, ali uz pristajanje na ropstvo ali ne obično već vjekovno ropstvo pod jarmom Rusije. Invazijom na Ukrajinu Vladimir Putin ,,doveo je Rusiju u zamku“, smatra bivši poljski disident Adam Mihnik, predviđajući konačni poraz ruskog lidera i šansu za preko potrebnu liberalnu reformu Rusije nakon toga. Mihnik, vodeći intelektualac iz doba hladnog rata i dugogodišnji kritičar ruske dominacije istočnom Evropom, danas je, sa 75 godina, glavni urednik liberalnog poljskog lista Gazeta Viborcza. U kolumni za taj list, Mihnik je borbu Ukrajinaca opisao kao poslednje poglavlje u istorijskoj represiji Sovjetskog Saveza i Rusije. ,,Moramo to reći glasno i jasno“, napisao je, ,,svi smo mi sada Ukrajinci. “ Ne postoji ljepša ni hrabrija poruka od ove Ukrajini uz koju stoji gotvo jedinstvena Evropa, dok je ovo početak kraja surovog diktatora iz Kremlja.

SLAVA SVIM ŠĆERIMA I SINOVIMA PALIM U ODBRANI UKRAJINE SLAVA HEROJIMA