Kako je povod za pisanje ovog članka bila 600-tota godišnjica spaljivanje na lomači Jana Husa, a koja je 2015. godine pala u dane Ramazanskog Bajrama, ne želim da bilo šta korigujem osim što pet godina poslije, i opet na godišnjicu, želim da se tekst objavi kao spomen na velikog češkog alima Jana Husa, a povodom 605.godišnjice njegovog spaljivanja.

Tekst je glasio:
Za nekoliko dana navršava se 600 godina od spaljivanja na lomači velikog Češkog alima Jan Husa. Biće to tačno 17. 7. na Ramazanski Bajram, kada će muslimani nakon Ramazanskih blagodati i iskušenja u suzdržavanju, kroz Ramazanski post, povećati svoj iman i uveličati svoj Ramazanski duhovni užitak blagodareći Ramazanski kraj, Bajramom.

Nisam mogao preći preko činjenice da 600 godina od spaljivanja Jan Husa, na lomači, pada na Bajram. a da ne napišem ovaj članak kao sjet na velikog alima, jer bio bi griješan, kod Allaha dž.h. ako znam da je Jan taj dan prije 600 godina postao šehid, a da to ne napišem i još da se podudara sa Bajramom bio bi to, zaista, veliki grijeh.

U literaturi koja nam se predočava o Janu, a kao muslimanu, nema ništa napisano, nema referenci, ali, za umne, dovoljan je podatak da je bio predvodnik husita koji su po njemu dobili i ime, a koji su se u sadejstvu sa muslimanima Poljske i Mađarske, kroz dalja desetljeća, nakon Janovog spaljivanja na lomači, borili protiv katolika za uspostavu svoje samostalnosti. Njihov otpor trajao je još 2 stoljeća dok taj otpor nisu slomili katolici 1620. godine kada je velika većina husita odlučila na preselenja-hidžru u druge muslimanske enklave među kojima i u Bosnu, a oni husiti koji su ostali u Češkoj, bila je to nejač i starci, pokatoličeni su ili se priključili Luterovoj protestanskoj crkvi koju je u XVI. stoljeću oformio Martin Luter, u Njemačkoj, kao protest načinu na koji su katolici ispoljavali svoju privrženost katoličanstvu ugnjetavajući i prisiljavajući nekatolike na njihov put vjere.

Spaljivanjem Jana na lomači, Jan je postao šehid. Tvrdna je istinita ali to ne znamo jer smo dobijali pogrešne-lažne informacije o njemu, a koje su poizvod kršćanskih povjesničara koji, sve što se dešavalo u srednjim stoljećima u Evropi, propuštaju kroz matricu: ''Evropa je kršćanska''. Nestankom muslimana u Češkoj o Janu, kao šehidu, nije imao ko da piše i zato o njemu, ali samo kao kršćaninu pišu oni, njegovi krvnici.

Tako smo i o Janu učili kao katoliku koji je, kao, potencirao reformu crkve, uklapajući i Janovo vjersko monoteističko učenje u tu matricu, te iz tih razloga, i Jan, koji je bio islamski teolog, nije to što bi trebao biti, nego da je bio katolički svećenik, da je potencirao reformu crkvenog učenja, te da je hulio papu, a ovaj ga, kao, iz tih razloga eskomunicirao iz crkve i proglasio heretikom. U Konstanci su ga, kao, na prevaru doveli da bi branio svoje ''reformističke'' stavove o crkvi, gdje su ga uhapsili i predali sudu inkvizicije koji ga je osudio na smrt spaljivanjem na lomači. Jan je spaljen na lomači 6. 7. 1415. godine po starom kalendaru ili 17. 7. po novom.
I, svi oni, koji o Janu sve to čitaju vjeruju u te konstrukcije kao istine i prihvataju tvrdnju povijesnih konstruktora da je Jan bio katolik, te da je kao katolik spaljen na lomači od strane istih. Hajd, da se tu radilo o jednom slučaju spaljivanja pa bi to mogao biti i presedan da je od strane katolika spaljen katolik, ali na hiljade je heretika kroz srednja stoljeća spaljeno na lomači, a svi oni koji su spaljeni, po njima, bili su kršćani sa tobože dvojnim učenjem. I treba da se zna da stradalnici nisu bili kršćani, a ne pogotovo katolici, nego monoteisti-muslimani, da su u tim periodima imali vlast, a da su ih katolici progonili i spaljivali na lomači iz razloga njihovog svrgavanja i uspostave katoličke vlasti. Treba da se zna: Katolici su kroz srednja stoljeća u Evropi nasilnim putem uspostavljali katoličku vlast, rušeći monoteiste, a ne neke druge. Na lomači su spaljivani sve ugledni muslimani, ali i žene i sve u cilju zastrašivanja ostalih, ali i u cilju ekspropriacije njihove imovine, koja je bila itekako velika, a koja je kod crkvenih velikodostojnika izazivala zavist i ljubomoru prema vladajućim, a uklanjanjem vladajućih muslimana, osim što su države uspostavljali na katoličanstvu, ostvarivali su i materijalno bogaćenje.

Od trinaestog stoljeća, u pojedinim enklavama Evrope u kojima su katolici uspostavili svoju vlast, počinje se uočavati ta materijalna strana evropskih katolika u pravljenju reprezentativnih kršćanskih sakralnih objekata-katedrala, ali i začećem grofovskih familija.
Neka je rahmet tom muslimanskom Češkom velikanu. Ja mu predajem rahmet, jer znam da je on to zaslužio i da to njegova duša voli i želi. Dao je svoj život za islamske ideale, a ja koji sam siguran da je bio musliman i da je svoj život izgubio baš iz razloga što je bio veliki alim i što je predvodio Češke muslimane, dužan sam pred Stvoriteljem predati mu rahmet i samo iz razloga spominjanja njegovog imena.

Po katoličkom iskazu Jan je suđen od suda inkvizicije i osuđen kao tvrdoglavi kršćansko-katolički krivovjernik gubitkom svih prava i kao predan u ruke svjetovne vlasti, što je značilo spaljivanje na lomači.

To je bila uobičajena kazna za ''heretike'' od strane katoličke crkve u srednjim stoljećima.
Na dan 17. 7. 1415. godine izveden je iz grada Kostance u Njemačkoj, gdje je bio suđen, u obližnje polje, vezan je za jedan stub oko kojeg je nabacano suhih drva, napravljena je lomača, a zatim je izvršeno potpaljenje.

Ni onda kada je vidio smrt pred svojim očima nije se odrekao svog učenja o Božijem jedinstvu, jer nije mogao da negira ono što je tokom svog života slijedio i što je prenosio svojim husitima, a to je da je Bog jedan, da sve stvara, da nije rođen i da ne rađa, a da je Muhamed a.s. Božiji poslanik. Pred samo spaljivanje tražili su od njega da se odrekne svojih stavova o Bogu, a zamjena za poricanje bila bi, kao, oslobađanje od smrtne kazne. Međutim, jak u svojoj vjeri nije zanijekao svoje učenje i vjeru u Boga, nego, kako je rekao; da ga njihova kazna ne plaši koliko bi ga uplašila Božija kazna kada bi zanijekao pravo učenje o Bogu.

Bošnjaci, nikako da shvatimo da se, konkretno, u ovom slučaju radi o jednom časnom pripadniku islamskog učenja i da je zbog svog vjerskog učenja i na toj osnovi, stava o Apsolutu, izgubio i život. Mi-bosanski muslimani, umjesto da veličamo njegovo djelo, da nam njegov prmjer izdržljivosti u vjeri i iz tog razloga njegovog spaljivanja, od strane katolika, na lomači, bude poticaj za naše shvatanje Islama, te da pamtimo da su njegovi dželati bili najveći mrzitelji muslimana, mi prepustili potomcima njegovih dželata da o Janu Husu pišu kao o katoliku, koga su i rehabilitovali a 17. 7. Česi obilježavaju kao dan spaljivanja na lomači Jan Husa.

Pišu nam i pričaju o koje-kakvim mučenjima i spaljiuvanja na lomačama katoličkih predstavnika, a sva ta mučenja bila su nad ljudima koji nisu bili katolici, koji su vjerovali u jednog Stvoritelja, Allaha dž.š. a sad ih, oni, čiji su ih predci nemilosrdno ubijali prisvajaju i njihova '' kršćanska djela'' veličaju, a stradali sa katoličkim vjerskim učenjem nisu imali ništa zajedničko. Tim evropskim muslimanskim stradalnicima muslimani Bosne ne daju onaj značaj koji su oni zaslužili, jer se življenom poviješću Evrope Bošnjaci serjozno ne bave, te prihvatajući katolička pisanja o ovim ljudima dovode svoje znanje, o ovom segmentu islamske povijesti, na nivo konstrukcija i neznanja, a stalno podstiču Allahove dž.h. riječi :''Ikre''. A Ikre nije učenje na laži i učenje laži, nego učenje istine na istini.

Za potvrdu da su muslimani živjeli u Češkoj je i minaret predivne džamije iz Lednice u Češkoj. Njen glavni molitveni dio je porušen, ali je ostao minaret da svjedoči istinu o Češkim muslimanima, onim njenim husitima što su se sukobljavali sa katolicima, a koje su katolici nakon 1620. godine prognali i Češku uspostavili na katoličanstvu.

Prema veličini minareta lahko se da zaključiti da je to djelo, minaret, državnog karaktera te da je džamija prevljena od strane vlasti, a kako je to Islamski objekat onda je i vlast u Češkoj bila islamska, a to je period do spaljivanja Jana, ali i u nešto kasnija vremena. Sait za džamiju:



Za ovaj minaret Česi imaju priču da je to vidikovac koji je napraio neki grof koncem XIX. stoljeća kako bi pred sobom imao pogled na prelijepi ambijent koji se otvara pred očima gledajući sa njega.

U obrazloženju, koje čitamo, o nastanku ovog minareta kao vidikovca je totalna destrukcija-izmišljotina u nemogućnoti povezivanja povijesne istine sa stvarnošću.

Da se radi o Islamskom objektu, a ne o vidikovcu, kako nam tvrde, su natpisi iznad stubova ispisani arapskim pismom, a ono najvažnije-Šehadet je napisan arapskim pismom na Kur'anskom-arapskom jeziku na zidu i u prijevodu na Bosanski jezik bilo bi:Allah je jedan i nema drugog Boga osim Allaha, a Muhamed je Božiji poslanik.

Zar bi to napisao neko ko je katolik, a pravi vidikovac? Da je objekat, kako konstruktori povijesti tvrde, vidikovac, onda bi to bio u istinu vidikovac, normalno bez islamskih obilježja. Sa Šehadetom on to nije i zato je sva ta priča o minaretu kao vidikovcu izmišljotina kao što je izmišljotina i to da je Jan Hus bio katolik.

Neka je vječni rahmet Janu i svima onima koji su u srednjim stoljećima u Evropi na isti ili sličan način ubijani od strane katolika kao Jan. Koji su, za razliku od katolika, dok su imali vlast, bili u svemu tolerantniji. Pored kojih su se katolici mogli postepeno i demografski i kulturno na svojoj kršćanskoj duhovnosti razvijati, a da ih muslimani nisu ometali u njihovom načinu ispoljavanja duhovnosti, ali su ovi kada su ojačali i silom uspostavljali katoličko vladanje sve njih bili ili progonili. Zato tvrdim da su svi stradalnici koje su katolici spaljivali na lomačama svoj život položili kao šehidi, a da to muslimanima nije obznanjeno, jer tim segmentom evropske povijesti nisu se bavili, a od kršćana, o tome, dobijali samo povijesne konstrukcije kako bi kršćanska matrica o Evropi kao kršćanskom kontinentu bila u potpunosti potvrđena.