Mnogi neprijatelji civilizacije koju je uspostavljao Alexandar-Iskender Makedonski negiraju sav njegov trud i zalaganje na uspostavljanju pravednijeg društva, od onog koje je razvijano do njegovog djelovanja, i samo zato što je iza njega, u narodima, i u svjetskim razmjerama, ostalo civilizacijsko naslijeđe, kao osnova na kojoj se u kasnijem periodu temeljila islamska civilizacija, u međuvremenu sa korekcijama koje je preko Issa a.s. obznanjena ljudima.

Osim podvala da je osvajač i neko ko je bio rušilac država i samo da bi potčinio narode zbog lične koristi, pripisuju mu, u zlim namjerama, sklonost ka homoseksualizmu, biseksualizmu, alkoholizmu tj. svemu onome što jednu ličnost čini razvratnom, odvratnom i nehumanom, tako da je kod onih, pa i islamologa, koji su sve navedeno prihvatali kao istinu, ostavljao dojam izopačene ličnosti, koju, iz ovih razloga, za islamologe, Allah dž.h. nije mogao navoditi, kao primjer, u Časnom Kur'anu i zato mnogi Allexandra Makedonskog ne prihvataju kao Kur'ansku ličnost - Zullkarneina.

Svi negatori, neće, i ne žele da shvate, da u nekim narodima Srednje Azije, Indonezije, Male Azije, Srednje i Sjeverne Afrike , ali i kod razumnih pojedinaca Evrope pa i Bosne, koji se i danas nadahnjuju njegovim djelima, figurira kao jedna od najistaknutijih povijesnih ličnosti pod čijim je uticajem, u najpozitivnijem smislu, izmijenjena slika društvenih odnosa uspostavljenih na različitim metodama vladanja, od tiranija do politeističkih tvorevina, da bi sve njih preveo u države sa monoteističkim vladanjem. Dakle, da je bio suveren iza koga je stoljećima u tvorevinama, na koje je imao uticaj, vladalo blagostanje u izrazito multietničkim zajednic ama.

Zahvaljujući Alexandru Velikom danas je Islam rasprostranjen na širokom svjetskom prostranstvu od Filipina i Indonezije na Istoku, preko Srednje Azije do Sjeverne Afrike i Maroka na Zapadu, a u Evropi do Bosne. I nisu ga prenosili trgovci, a niti moreplovci, kako nam tumače, a niti je na Balkanu, konkretno u Bosni, iz razloga Turskog osvajanja, jer kao najviši stepen Monoteizma Islam je imao svoju evolutivnu nadgradnju. Bio bi on i danas u cijeloj Evropi, ali su katolici predvođeni papom Inoćentijem III. početkom XIII. stoljeća pokrenuli rat protiv muslimana Francuske uspostavljajući za slijedeća IV. stoljeća u Evropi kršćanske teokratije, a rušeći avarskoislamske teokratije. Do tog perioda u Evropi nije bilo kršćanskih teokratija, a ako to učimo to su samo konstrukcije i izmišljotine.

Model vlasti na kome je Alexandar uspostavljao vlast je izveden iz Božije vjere, iz Monoteizma, tako da je Monoteizam na kome je Alexandar uspostavljao vlast preteča kasnijih Monoteizama-Objava koje su stizale od Boga dž.h. Issa a.s. i Muhamedu a.s. a. Na ovim Objavama urađeni su modeli vladanja. Na Objavi koja je stizala Issa a.s.-Arijanizam, a na Objavi koja je stizala Muhamedu a.s.- Avarizam, a koji su bili samo evolutivni slijed vladanja na Monoteizmu. U kasnijem periodu tokom četrnaestog stoljeća, kada se zemlje Evrope, u kojima je do tada bila avarskoislamska vlast, iz bezbjednosnih, ali i ekonomskih razloga udružuju u Islamski Komonvelt-Osmansko carstvo, avarski model islamske vlasti mijenja se novim modelom islamske vlasti koji uspostavljaju Osmanlije. Bio je to novi model islamske vlasti u odnosu na raniji Avarski model. Bio je to vrlo napredan period islamskih teokratija, u čitavom svijetu, kada su one doživjele svoj kako duhovni tako i ekonomski procvat. I u Evropi je ovaj period obilježen kao renesansa.
Iz ovih razloga, velikog doprinosa razvoja monoteističke vlasti, Alexandar je, kao Zullkarnein, u Časnom Kur'anu zastupljen u suri XVIII. od 83.-102. ajeta.

Bošnjaci sigurno svoj Monoteizam praktikuju-nose od perioda kada je Alexandar uspostavljao države Evrope na Monoteizmu, a u kasnijim periodima oni su ga samo novim Objavama oplemenjivali. Prvo ustrojstvo Ilirika na čistom Monoteizmu, u kome se, kasnije, u avarskom periodu izdiferencirala Bosna kao banovina, dešavalo se negdje oko 336. godine p.n.e. kada je Aleksandar, na svom putu za Evropu, prošao kroz Ilirikum i kada su mu se Iliri pridružili u ostvarivanju njegovog cilja.

Nije Alexandar išao ni u kakva osvajanja. Krenuo je u razrješenje Gordijevog čvora. A Gordijev čvor bio je konglomerat različitih vladanja u državama Svijeta od tiranija do politeističkih, ali i drugih idolatrijskih vladavina-tvorevina.

Prema dokumentima, u što nas uvjerava Kur'anska Sura XVIII, ali i narodnom predanju, Alexandar je prvo krenuo u rješavanje evropskog čvora, a ne kako navode njegovi negatori da je krenuo u osvajanja i to prvo na Istok. Krenuo je iz Trakije 336. godine p.n.e. sa svojih 20 godina u Evropu, prošao kroz Mesiju, današnja Srbija, pa kroz Slavoniju. Prema legendi, na Dunavu, u realizaciji njegovog cilja priključili su mu se Iliri, predci današnjih Bošnjaka. Prošavši čitavu Evropu, tako je stigao i do Britanskog otočja i tamo uspostavio vlast na Monoteizmu.

U VIII. stoljeću 774. godine kralj Mersije-Engleska, Offa, kuje svoj zlatni novac sa čisto islamskim obilježjem. Interesantna je i činjenica da Englezi za petak imaju riječ koja u prijevodu ima značenje slobodan dan. Dakle, za petak je kod Engleza do danas ostao njegov pravi naziv iz perioda dok je Engleska bila u avarskoislamskom sistemu vlasti, dok je slobodan dan, u današnje vrijeme, u Engleskoj nedjelja.
Do političkih promjena na Britanskom otočju došlo je onda kada su kršćani Evrope tokom srednjih stoljeća, a najžešći sukobi, na Britanskom otočju, bili su u od sredine XV. pa do polovine XVI. stoljeća kada kršćani silom Englesku uspostavljaju kao kršćansku teokratiju, a islamsku vlast u potpunosti srušili. Uticajne sljedbenike Islama palili su na lomačama, a oni muslimani koji su mogli izbjeći kršćanske torture izbjegli su u Islamske zemlje. Oni koji nisu izbjegli morali su se pokrstiti.

Dakle, Engleska je bila islamska teokratija, ali je tokom srednjih stoljeća srušena i postala kršćanska teokratija. Današnji povjesničari Englesku povijest uokviruju, isključivo, u kršćansku matricu evropske povijesti, a povijest Engleske, tj. naroda Britanskog otočja, odvijala se do srednjih stoljeća isključivo na Monoteizmu.

U kasnijim periodima prešavši Sjevernu Afriku Alexandar se otisnuo preko Levanta i Srednje Azije do Kitajskog carstva, Filipinskog otočja i Indonezije. I svuda gdje je dospio organizovao je države isključivo na Allahovoj dž.h. vjeri. Ostvarivši cilj, vraćajući se sa napornog puta 323. godine p.n.ed., zadesila ga prerana smrt. Umro je u Iraku, južno od Bagdada, u mjestu koje se danas naziva Iskenderija, sa svoje 33 godine. Ne treba smetnuti s uma da je i tespih kao pomoćno sredstvo muslimana u obavljanju molitve sa 33 kuklice-elementa.

Sve do pojave i djelovanja Alexandra Makedonskog razmjena roba i ideja Istoka i Zapada bila je otežana, hem zbog tiranskih vladalaca, različitih vladavina, ali i pljačkaša. Svojim djelovanjem Alexandar je uspostavio, tada, jedino do sada primjerenu globalizaciju na svjetskom nivou i od tada je Svijet imao svoj naglašen razvoj u svim segmentima ljudske djelatnosti. Njegovo djelovanja imalo je itekako veliki uticaj na razvoj civilizacije, ali mu evropski naučnici ne daju onaj zasluženi značaj i samo iz razloga što je na temeljima njegove vladavine uspostavljena islamska vladavina.

Alexandar je razriješio Gordijev čvor jer je na velikom svjetskom prostranstvu uspostavio, za to vrijeme, najdemokratičnije državne tvorevine i sve na istoj vjeri, na Monoteizmu. Ostvario je prvu i do sada jedino uspostavljenu svjetsku globalizaciju koju i danas pokušavaju uraditi oni koji potajno izučavaju Alexandrovu doktrinu vladanja, ali ne uspijevaju. Nakon njegovog djelovanja čitav Svijet je imao svoj naglašen ravoj u svim segmentima ljudske djelatnosti. Alexandar je djelovao na principima ljudskosti i velikim intelektualnim umijećem transformisao loša vladanja na vladanje po Božijim zakonima. Model na kome je uspostavljao vladanje uredio mu je njegov učitelj Aristotel. Prema navodima Evlije Čelebi Aleksandar je Aristotelu, kao svom učitelju koji ga je učio i od koga je dobio velike sponaje, dao leno na njegov rodni grad Strumicu. U svom putopisu Evlija nabraja nekoliko suverena evropskih država koji su bili nosioci Alexandrove krune pa zaključujem da je svaki suveren u Alexandrovom carstvu dobijao Alexandrovu krunu, koju su u kasnijem periodu evropski povjesničari počeli glorifikovati kao sveta kruna.

Iz perioda Alexandrove vladavine na Monoteizmu veliki je broj simbola koji karakterišu-simbolizuju to vladanje.

-Dvoglavi orao, kao predator iz vazduha kontroliše Istok i Zapad, je simbol Alexandrove države.
-Ljiljan, kao lijep cvijet karakterističan je po tome što se vrlo lahko korijeni i razmnožava, a teško ga je i iskorijeniti. Pravi simbol monoteističkog pristupa vjerovanju.
-Pleter od loze ima simbol žilavog uvezivanja više jednakih pojedinosti u jedno.
-Kaciga-šljem sa dva roga, simboliše Alexandrovu snagu razuma i djelovanja.
-Polumjesec, kao simbol prirodnih promjena stanja, ali uvijek na istom putu.
-Davudova zvijezda, uočljiv kraci na svim stranama spojeni u jedno.
-Rozeta, sve je u zajednici i sve teče u krug.
Sve su ovo simboli Monoteizma, iz Alexandrovog perioda vladanja, i zato neka ne čudi što je ljiljan zastupljen, koliko, kod francuskih katara i italijanskih patarena, toliko i kod bosanskih bogumila, jer svi oni su bili monoteisti-muslimani.

Da li su oni evropejci koji su pisali, i recimo istraživali ličnost i djelo Aleksandra Velikog, doista bili toliko slijepi da ne vide, u čitavom Svijetu, grandiozne civilizacijeske ostatke njegovog djelovanja ili su opterećeni stavom da će pišući o Alexandru, a vezano za njegovo vjersko učenje i na tome uspostavljanje narodne vlasti, kod evropskih povjesničara, biti osnovom razvoja civilizacije na čistom Monoteizmu-Islamu, a oni tako ne misle, te da će njihova teza o razvoju evropske civilizacije na Kršćanstvu biti u potpunosti marginalizirana i kao projekat zasnovan na laži, odbačen?
Toliko su kleveta iznijeli na njegov račun, pa čak i to da je u vjeri bio razvratan, da je vjerovao u više Bogova, u kipove i slično, a u Kur'anu Časnom (XVIII: 83.-102) poznat je kao Zulkarnejn-Dvorogi što demantuje sve njihove izmišljene tvrdnje o njemu.

Alexandra, ili u muslimanskom svijetu nazvanim Iskender, u ovom dijelu Sure XVIII. Allah dž.h. je nazvao Zullkarnejn i s razlogom. Prije svega, u ovoj suri, Allah dž.h. ne kaže da mu je slao objavu, nego, isključivo, da mu je dao vlast da vlada, a to su, sasvim, dva različita pojma. Kako je od perioda, kada je djelovao Alexandar i načinio promjene u vladanju na velikom svjetskom prostranstvu, prošlo cca. devet stoljeća do objave Kur'ana Časnog, on je u povijesti, ali i narodima bio poznat, isključivo, kao Dvorogi, jer je spojio do tada nespojivo Istok i Zapad kao dva roga u jedno i zato ga Allah dž.h. u Časnom Kur'anu oslovljava sa Zullkarnein, ustaljenim povijesnim nazivom, a ne imenom, po rođenju.

U staroj evropskoj literaturi, prije nego su evropski orijentalisti devetnaestog i dvadesetog stoljeća uspostavili osnovu za evropsku povijest ''Evropa je kršćanska'', Alexandar je bio jedna od najpozitivnijih povijesnih ličnosti kod svih naroda Evrope. Bilo je to usmeno, kulturno, naslijeđe evropskih monoteista koje je prenošeno i kroz srednja stoljeća, a koje su prihvatali i ostali, vjerski različito orjentirani, žitelji Evrope. Mada su se u srednjim stoljećima dešavali progoni evropskih muslimana, te da su tako evropske države postajale kršćanske, nije se razmišljalo na način da je evropska civilizovanost svoje osnove imala i na Alexandrovomn djelovanju i nije odbacivan kao veoma značajna povijesna ličnost, nego naprotiv.

Sage o njegovim poduhvatima i putešejstvu, u večernjim satima, izazivale su divljenje slušalaca. Međutim, uspostavljajući osnovu evropske povijesti na matrici ''Evropa je kršćanska'', evropski orijentalisti XIX. i XX. stoljeća iskrivljuju povijesnu sliku o Alexandru dovodeći ga u kontekst negativne ličnosti i to iz razloga što su znali da je Alexandar udario temelje monoteističkim državama koje su razvijane i u Evropi, a sad ih nema, a tamo svuda u Svijetu gdje je djelovao Alexandar, sve do današnjih dana, i dalje najbrojniji je narod islamske provenijencije.

Ostavljajući i uvodeći Alexandra Makedonskog. u povijest Evrope, kod onih koji logiciraju, bilo bi pitanje: Zašto je Evropa sada kršćanska, ako je u njoj Alexandar uspostavljao vlast, jer tamo gdje znamo da je djelovao i dan danas je najbrojniji narod islamske provenijencije? To je bio razlog da se o Alexandru i njegovom djelovanju uspostavi loša slika kako bi teorija o Evropi formiranoj isključivo na Kršćanstvu bila u potpunosti prihvaćena.

Dakle, jedan od najbitnijih razloga za izbacivanje Alexandra Makedonskog iz evropske povijesti bilo bi pitanje: Kako to da je Evropa danas kršćanska, a svi dijelovi svijeta gdje znamo da je djelovao Alexandar Makedonski su sa većinskim muslimanima? Na to pitanje, logički, analizirajući povijest, zaključili bi da je i Evropa bila uspostavljena na monoteističkom sistemu vlasti, a da su Arijanizam kao i Avarizam bili samo nadgradnja monoteističke vlasti koju je u Evropi uspostavio Alexandar isto kao i u drugim svjetskim enklavama.

Interesantno je da je u Evropi jedina država, za koju znamo, koja je prošla kroz sve faze razvoja evropske civilizacije na Monoteizmu, a koje je započelo sa Alexandrom Makedonskim, Bosna. A Bošnjaci upleteni u kršćansku mantru ne koriste ovako značajne povijesne razloge za svoj povijesni prosperitet, nego prihvatajući laži o svom nastanku i povijesnom toku dovodimo se na stub srama.
Dalje, povjesničari bi došli do zaključka da su oni progoni heretika, u Evropi, kroz srednja stoljeća u stvari progoni muslimana. Da su tada katolici, na genocidu, uspostavljali katoličku vlast, a da je Evropa svoje civilizacijske temelje i svoj kulturološki identitet uspostavljala na Monoteizmu i sve do XIII. stoljeća, kada počinju progoni katara, patarena, hugenota, husita i ostalih monoteista iz Evrope. 1737. godine to je trebalo zadesiti i Bošnjake, ali svojom vispernošću i borbenošću, znajući da jedino svojim životima i imetkom mogu odbraniti Bosnu to su i uradili. To je ralog da smo u svojoj Bosni i dan danas.
Kako su orijentalisti Evrope uspostavili novu povijesnu teoriju da je Evropa svoju civilizaciju razvijala isključivo na Kršćanstvu, oni Alexandra ''izgone'' iz Evrope, jer su svjesni da je i danas na temeljima njegovog djelovanja, u čitavom Svijetu, tamo gdje je bio, kao religija, najzastupljeniji Islam, a u Evropi kroz XIX. i XX. stoljeća, kada orijentalisti uspostavljaju svoju teoriju, Islama već tri stoljeća nije ni bilo u nekim velikim razmjerama, i onda, odbacujući Alexandra, izvode zaključak da je Evropa povijesno kršćanska. Da bi zameli povijesni trag o razvoju evropske civilizacije na Monoteizmu, nakon kršćanske kolonizacije svih islamskih zemalja Mediterana i Orijenta, u tim zemljama, kršćani su uvodili evropsku školu povijesti i onda su kroz školu promicali da je Alexandar bio negativna ličnost što su prihvatili i muslimani, koji su školovani na toj osnovi, a što je ostavilo traga na njihov stav o Alexandru-Iskenderu. Za muslimane Mediterana, Orijenta, ali i Bosne, Alexandar, na kršćanskoj laži, postade negativna ličnost te iz tih razloga muslimani ga ne dovode u jednakost sa Kur'anskim Zullkarneinom. Na taj način muslimani brišu i svoju islamsku osnovu razvoja, a sebe dovode u laž.
I sve to negativno o Alexandru-Iskenderu Makedonskom je u cilju umanjivanja značaja monoteističkog učenja o stvaranju i vladanju državama, a veličanje, i to na laži, razvoja svjetske civilizacije na nekoj drugoj osnovi.

To me podsjeća, i u današnje vrijeme, na koje kakva pisanja i karikature uperene od strane pojedinaca, mrzitelja muslimana-islamofoba, a u najvećem slučaju, kršćana, protiv Islama, a pogotovo Muhammeda a.s.