Bosnjaci.Net - Najcitaniji Web Magazin Bosnjaka u Bosni i Hercegovini i Dijaspori
Naslovna  |  Arhiva  |  Pretraga  |  Redakcija  |  O Bosnjaci.Net  |  Kontakt  |  Bosniaks.Net English

 
Komentari


RAZVOJ EVROPSKE CIVILIZACIJE
Procitaj komentar

Autor: Fikret Hafizović
Objavljeno: 12. June 2017. 15:06:26


Formiranje i razvoj evropskih teokratskih država počevši od IV. stoljeća p.n.e. sa Aristoteloalexandrovim državotvornim Monoteizmom i njegovom kasnijom dogradnjom na državotvorne Arijanizam i Islam

Islam je zadnja monoteistčka državotvorna religija, kao kruna monoteizma
i svojim učenjem naslanja se na sve prethodne monioteizme - Objave koje tretiraju-imenuju jednog Apsoluta kao stvaraoca svega, a na kojima su narodi organizovali vlast. Za muslimane Islam je Objava stizala početkom VII. stoljeća Muhamedu a.s. putem meleka Džibrila od Allaha dž.h. a on je dalje prenosio narodu da bi na Božijim principima uspostavljali međusobne odnose i na taj način i dalje organizovali monoteističku vlast. Na identičnom principu-načinu bilo je i učenje Ibrahima a.s., Davuda a.s., njegova sina Sulejmana a.s. zatim Musa a.s., pa Zul. Karneina a.s.-Alexandar Makedonski, Issa a.s. i mnogih drugih. Sve su to bila monoteistička učenja u pogledu stvaranja i bila podloga-osnova Islama, jer jedini poznati i mogući način organizovanja naroda u jednoj zajednici, u svim tim ranijin vremenima razvoja civilizacije, bilo je organizovanje naroda na teokratskim principima a sve iz činjenice, što je za to vrijeme, iz razloga civilizacijske razvijenosti taj oblik vladavine bio najprimjereniji. Življena povijest i njeni tokovi-tragovi ukazuju, na to, da nekog drugog oblika vladavine, u širim razmjerama, nije ni bilo, a što smo drugačije učeni je opet iz činjenice što je evropska povijest zasnivana na konstruisanim pa s toga falsifikovanim tvrdnjama i uklapana u matricu: ''Evropa je od početka novih milenija uspostavljana na svetotrojnom kršćanstvu.''

Kršćanstva, što se tiče?

Od polovine IV.stoljeća n.e. Kršćanstvo, kao Svetotrojno vjersko učenje, koje je svojim učenjem uobličio Gregorije Nazijanski-Bogoslov, poprima svoje filozofske konture. Širilo se postepeno i na početku svog razvoja imalo je veoma mali broj svojih pristalica a koji su egzistirali u već uspostavljenim teokratskim monoteističkim zajednicama. Nisu bili brojni da bi, na svom vjerskom učenju, mogli organizovati vlast. Uspostavljanje teokratske svetotrojne kršćanske vlasti, u Evropi, krenulo je tek početkom XIII. stoljeća, kada su kršćani postali brojni i kada su uvidjeli da, kao i monoteisti, mogu održavati vlast na svom vjerskom učenju. I tako je i bilo. A, sve tvrdnje da je Evropa prije XIII. stoljeća uspostavljana na kršćanstvu su povijesne konstrukcije i uklapanje evropske povijesti u napomenutu matricu.
Uklapajući povijest Evrope u uspostavljenu matricu evropski povjesničari su svoj evropski narod-e, povijesti što se tiče, totalno izmanipulisali, jer ih uče, da je Evropa od početka novih milenija uspostavljana na svetotrojnom kršćanstvu, a to ni približno, kako predstavljaju, nije u skladu sa istinom.
Tokovi povijesti, a ne kako nam se prezentuje, pokazuju da sve do XIII. stoljeća kršćani Evrope nisu imali, a niti mogli imati, organizovanu državnu vlast negdje u Evropi, jer je Monoteizam, na kome se sveobuhvatno održavala vlast od IV. stoljeća prije nove ere, bio duboko ukorijenjen u narodima i dobro državotvoran i monoteisti nisu imali namjere svetotrojnim vjernicima ustupati vlast. Kroz prvi milenij i prva dva stoljeća drugog milenija svetotrojni kršćani nisu ni pokušavali, u Evropi, uspostavljati svoju vlast, jer kroz čitav naznačeni period oni nisu imali snagu-brojnost na kojoj su mogli realizovati svoju vladavinu, ali se to, u Evropi, kada su toliko brojno porasli, da su na sili mogli ukidati monoteističku vlast, počelo realizovati-odvijati početkom XIII. stoljeća fizičkim rušenjem monoteista i prvo u južnoj Francuskoj pokrajini-Langdoku. To je bio početak, poznatog, ''mračnog srednjeg vijeka'' u Evropi i povijesno organizovanje svetotrojnih kršćanskih teokratija.
Alexandrovo formiranje teokratskih država na državotvornom Monoteizmu koga je kao vladanje naučno uspostavio Aristotel
Do pojave Islama najupečatljivije, a monoteističko državotvorno vladanje naroda, koje je ostavilo najveći trag na razvoj evropske, ali i svjetske, civilizacije bilo je na učenju i načelima organizovanja države koje je, svojim naučnim radom, ponudio Aristotel, jer se, upravo, na tom učenju, a sa monoteističkom osnovom, čitav Svijet, po prvi put, organizovao na istoj vjeri, a koje je u širokim svjetskim razmjerama realizovao Aristotelov učenik Alexandar-Iskender Makedonski u zadnjoj polovini IV. stoljeća p.n.e. Alexandar-Iskender Veliki je svojom misijom koja je trajala 13 godina uspio obići čitav svijet i uspostaviti monoteističke vladavine od Filipina i Indonezije na Istoku do Britanskih otoka na Zapadu i zahvatiti Srednju i Sjevernu Afriku i Srednju Aziju. U Evropi je Aleksandar, zbog lakšeg koordiniranja država, organizovao dva carstva država: Jedno na Zapadu, sa sjedištem u Rimu i drugo na Istoku, sa sjedištem u Bizantu-Carigradu. Uspostavio je i način kojim su se birali kraljevi i carevi, a izabranici su bili nositelji Alexandrove krune.
Kasnije će Bizant-Carigrad dobiti i svoj rano-srednjostoljetni naziv Konstantinopolis po znamenitom Bizantskom, a monoteističkom caru Justinijanu Konstantinu koji je u Bizantu-Carigradu, sredinom VI. stoljeća za vreme arijanskog vladanja napravio velelijepi monoteistički-arijanski hram Aja Sofiju, u kome se odvijala ceremonija ustoličenja bizantskih kraljeva i bizantskog cara. U kasnijem periodu, nakon uspostavljanja islamske monoteističke vlasti, u Konstantinopolisu, a to je druga polovina VII. stoljeća kada Ejub r.a. čije je turbe u Konstantinopolju, umro-preselio 674. godine, bizantskim velmožama koji su na Monoteizmu, a ne na svetotrojnom Kršćanstvu održavali vlast, prenosio svoje znanje o islamskom organizovanju naroda koje je sticao družeći se duži period sa Muhamedom a.s.
Iz Bizanta se islamsko organizovanje država širilo čitavom Evropom, a to iz razloga što je ovaj oblik vladavine na višem i savremenijem nivou organizovanja države u odnosu na Arijanizam. U konstruisanoj evropskoj, ali i našoj, povijesti period uspostavljanja nove vlasti, kojom je nadgrađen Arijanizam, u Evropi je označen kao Avarsko osvajanje Evrope. Treba prihvatiti činjenicu da u prelaznim periodima Monoteizama, pa tako i u periodu kada se arijansko vladanje transformiše u avarskoislamsko vladanje, nije bilo nikakvih sukoba na kojima bi se mijenjala vlast, a niti bilo kakvog osvajanja država, jer za osvajanjima nije bilo potrebe i bila je to samo dijalektička nadgradnja jednog nižeg monoteističkog sustava vlasti na jedan viši nivo Monoteizma i na istom organizovanja naroda. Tada su sve države Evrope od Istoka do Zapada, te od Juga do sjevera, bile pod monoteističkom vlasti.
Za Španiju svi znamo da je imala islamsku vlast, ali za Francusku, ili pak Njemačku, pa Švedsku ili pak Poljsku, pa Rusiju ne znamo, jer tako nismo učeni. A sve su one od Alexandrovog perioda, IV. stoljeće p.n.e. pa do XIII. stoljeća n.e. sa monoteističkom vlasti, kada kršćani katolici predvođeni papom Inoćentijem III. ruše, na silu, muslimanski Langdok, u Francuskoj, i tako Langdok postaje prva evropska svetotrojna kršćanska državai, a onda za slijedećih 5 stoljeća kompletno, izuzev Bosne i Albanije te dijela evropske Turske, Evropa postaje kršćanska.
Za Španiju prihvatamo nametnutu teoriju o njenom osvajanju od strane Arapa koncem VIII. stoljeća, a da je, kao, konačno, padom Granade, oslobođenje od Arapa 1492. godine, a ne da su tada svetotrojni katolici po prvi put uspostavili svoju državotvornu vladavinu u Granadi ubijajući, progoneći, pokrštavajući i spaljivanjem na lomačama autohtone španske muslimane. A, za ostale evropske zemlje koje su kao i Španija bile islamske prihvatamo istu nametnutu teoriju da nikada nisu bile monoteističke, da su bile kršćanske, ali da su u njima, u neka srednja stoljeća, katolici se razračunavali sa nekakvim hereticima, ubijali ih, progonili, palili na lomačama i pokrštavali. Isto, što su radili sa hereticima u Evropi, to su radili i sa muslimanima u Španiji. Koja je to razlika između evropskih heretika i španskih muslimana ? Nikakva ! Razlika je uspostavljena iz razloga negiranja da je Evropa kroz avarski period vlasti bila islamski uspostavljena, a da je konstruisanim povijesnim tvrdnjama uklapana u matricu ''Evropa je kršćanska''.
Za Balkanske države, dakle i Bosnu, prihvatamo teoriju o Turskom osvajanju ovih država te da su bile kršćanske, a ne da su kroz periode svoje egzistencije bile monoteističke, a da su se iz razloga katoličke prijetnje o njihovom rasturanju, počevši od polovine XIV. stoljeća, udružile u novu zajednicu-islamski Komonvelt-Osmansko carstvo, koga su organizovali Turci Seldžuci, kako bi muslimani udruženih islamskih zemalja Balkana imali efikasniju odbranu od naleta evropskih katolika, koji već od početka XIII. stoljeća u Evropi uspostavljaju, silom, jednu po jednu katoličku državu. Tako su Bosna, ali i Albanija do 1878. opstojale kao islamske, a od tog perioda do dana današnjeg opstale kao države u kojima je muslimanska populacija najmnogoljudnija i samo iz razloga što nisu progonjeni i prihvatajući nove oblike vladavine opstali na svojim viječnim ognjištima. Ista vladarska situacija, kao u Bosni, bila je i u Hrvatskoj, Mađarskoj i Sloveniji, dok su bile u Islamskom komonveltu, ali su muslimani iz tih zemalja prognani od 1683.-99. a muslimansko stanovništvo koje je ostalo u ovim zemljama moralo se prevjeriti iz Islama u Katolicizam. U Srbiji, Crnoj Gori, Makedoniji, Bugarskoj i Grčkoj, državama koje su bile u sastavu islamskog komonvelta nakon rušenja istog, od strane evropskih država potpomognutih Rusijom, uspostavljene su pravoslavne države jer se za stoljetne periode islamske vlasti populacija pravoslavnog stanovništva, u ovim državama povećala, do te mjere, da su na svojoj brojnosti uz ubijanja, progone i pokrštavanje muslimana mogli ostvarivati svoju vlast, a kako je tendencija evropskih sila bila usmjerena ka ukidanju islamske teokratije one su uz prisilu i podršku evropskih država dizale bune, maltretirajući vladajuće muslimane da bi nakon Berlinskog kongresa postajale pravoslavne. Kako su neki dijelovi Balkana i nakon Berlinskog kongresa ostali u Islamskom komonveltu; današnji Sandžak, Kosovo, Makedonija pravoslavno stanovništvo ovih pokrajina, uz potporu pravoslavnog stanovništva Srbije, Bugarske, Crne Gore i Makedonije, ali i, na sve načine, podupirano evropskim katoličkim državama i Rusijom pokreću Balkanske ratove i tada teritorije Islamskog komonvelta podpadaju pod pravoslavno vladanje, a najviše države Srbije, jer je populacija pravoslavnih Srba tada bila brojnija od ostalih Balkanskih pravoslavnih naroda. Tada i Kosovo, sa većinskom muslimanskom populacijom Albanaca, postaje sastavni dio Srbije.
Nakon ovog perioda u novoosnovanim pravoslavnim državama mijenja se vjerska struktura stanovništva. Muslimani se iseljavaju, a koji ostaju prevjeravaju se i tako Srbija postaje država Srpskog naroda pravoslavne vjere. Crna Gora postaje država pravoslavnih Crnogoraca, Makedonija pravoslavnih Makedonaca, Bugarska pravoslavnih Bugara, te Grčka pravoslavnih Grka. Svi narodi u novonastalim hrišćanskim državama počinju da pišu povijest, a i za njih matrica ili osnova njihove povijesti postaje ''Evropa je kršćanska''. Tako, nakon ovog prelaznog državotvornog perioda, ovih država, iz islamske u hrišćansku teokratiju nastaju najveći povijesni falsifikati o razvoju ovih država na k(h)ršćanstvu uklapajući povijet novonastalih pravoslavnih država u ''Evropsku kršćansku matricu'' povijesti.
Sve epohe razvoja evropske civilizacije do srednjih stoljeća, kada se počinju na sili organizovati svetotrojne kršćanske države, obilježio je Monoteizam i vladavina na Monoteizmu, a od druge polovine VII. stoljeća na, najvišem stepenu Monoteizma na, Islamu. Jer, Islam je samo jedan viši nivo Arijanizma. Arijanizam je trajao od polovine IV. stoljeća n.e. pa do polovine VII stoljeća, kada ga nadgrađuje Islam. Dakle, period trajanja Arijanizma bio je tri stoljeća, a koji je u svoje širenje krenuo sa Bizanta. Narodi koji su u svom vjerskom učenju i vladanju primjenjivali Arijanizam bili su Goti. Iz ovih razloga i Islam se u drugoj polovini VII. stoljeća a okolne države Bizanta su u najkraća vremena, nakon Objave istog, organizovale se na Islamu, da bi ovu organizovanost naroda u Evropi, krivotvorena povijest obznanjivala kao Avarsko nasilno vladanje-Avarizam. Među prvim državama Evrope koje svoju vlast uspostavljaju na tzv. Avarizmu tj. na Islamu su zemlje Balkana: Grčka, Makedonija, Albanija, Bugarska, Srbija , Bosna, pa onda Hrvatska i Mađarska i tako redom sve zemlje Evrope.
Nakon uspostavljanja Konstantinopolisa-Carigrada kao Islamske metropole, muslimani će za svoje vjerske ali i ceremonijalne potrebe ustoličenja hanova monoteistički arijanski hram , Aja Sofija, preurediti u džamiju i ona će postati svijetli uzorak islamskog sakralnog graditeljstva, jer bio je to jedan od prvih a monumentalnih objekata monoteističke provenijencije. Konstantinopolj će tada dobiti i novi naziv Islambul, a kasnije će treće slovo; l, biti zamijenjeno sa; t, da evropske orijentaliste i utemeljitelje evropske povijesti na matrici ''Evropa je kršćanska'' ne asocira-potsjeća na povijesnu činjenicu da je u njemu cvjetao Islam, jer se ne uklapa u kršćansku tvrdnju da je Konstantinopolj bio kršćanski grad a da je tek 1453. od sultana Fatiha osvojen i pretvoren u muslimanski grad.
Tvrdim; Aja Sofija nije bila kršćanska bogomolja, nego monoteistički hram. Od kuda ova tvrdnja, kada svi na sva zvona trube da je Aja Sofija kršćansko ortodoksni hram-crkva, a da ga je El. Fatih pretvorio u džamiju? U periodu djelovanja Konstantina i gradnje ove džamije svetotrojno Kršćanstvo jeste bilo zastupljeno u narodu, ali skromnih razmjera, jer vlast su održavali arijevci pravovjerni a ne svetotrojni kršćani. I, zato, Aja Sofija nije bila hram svetotrojnih pravoslavaca, nego hram arijanista-Isaovih pravovjernih sljedbenika, koji su na svoj monoteizam, na kome su održavali vlas, odmah nakon spoznaje Islama inkorporirali Islam i nastavili da djeluju u Monoteizmu, a Aja Sofiju samo preuredili u islamsku bogomolju. Teoriju o Turskom osvajanju Carigrada 1453. od strane sultana Fatiha nametnuli su kršćanski povjesničari uklapajući povijest Evrope u matricu ''Evropa je kršćanska'', a kao je u Evropi, u kojoj je Bosna, pa i u Turskoj, instalirana evropska škola povijesti sa matricom ''Evropa je kršćanska'' to, tako, i mi i Turci učimo.
Razvoj Monoteizma i na njemu organizovanja država trajao je dug period-više milenija, a sve to saznajemo iz Časnog Kur'ana. Svoje države na Monoteizmu organizovali su redom: Davud a.s., Musa a.s., Sulejman a.s. i drugi, ali ovako širokih razmjera, kao za Zul-Karneina-Dvorogog, a to je povijesna ličnost Aleksandar Makedonski, nije bilo. Njegovim djelovanjem čitav Svijet- sjeverna Zemljina hemisfera, se organizovao na jednoj vjeri-na Monoteizmu. Bila je to prva i bez dvojbe, može se tvrditi, jedina, do sada, organizovana svjetska globalizacija organizovanja država na istom uređenju i uspješno razrješenje Gordijevog čvora.
Ovo Alexandro uspostavljanje vlasti zabilježeno je u Kur'anu časnom u suri XVIII. 83.-105. I ova Sura je najvažnija dokazna referenca uspostavljanja monoteističke vlasti, na ogromnom svjetskom prostranstvu, od strane Alexandra-Iskendera Velikog.
Iz razloga što je ovo vladarsko stanje potencirano u Časnom Kur'anu onda to teokratsko vladanje jedino, i isključivo, možemo promatrati kao vladanje na Monoteizmu, a kao dokaz za ovu tvrdnju, osim što je ono naglašeno u Časnom Kur'anu, i danas, na sjeveru Pakistana, na putu svile, ima jedna manja skupina ljudi, narod-Kaleshi, koji praktikuju, kako sami kažu, Alexandrovu vjeru. I, mada ne održavaju vlast na toj vjeri, oni su i dalje, duhovno u njoj, a ista vjera bila je kao osnova vladanja u državama koje je uspostavljao Alexandar Veliki.
U kasnijem periodu razvoja Monoteizma ovo Aristoteloaleksandrovo monoteističko vladarsko ustrojstvo biće modifikovano vjerskim učenjem Issa a.s. koje će u državotvorno vladanje urediti polovinom IV. stoljeća monoteistički teolog Arije po kome je, ovo vladarsko ustrojstvo, dobilo naziv Arijanizam i na Arijanizmu bez ikakvih necivilizacijskih, a socioloških udara i ratova, i dalje će monoteisti organizovati vlast, ali sada na nešto većem stepenu demokratije uvažavajući one preporuke, a socijalnog karaktera, koje je Issa a.s. preporučavao dobivši Objavu od Allaha dž.h.
Arijanizam kao državotvorno vladanje, u Evropi, a čije su pristalice, kroz učenu povijest, povjesničari nazivali Gotima, trajat će sve do nove nad'gradnje ovog Monoteizma na Islam, jer od polovine VII. stoljeća, kroz Objavu, tako monoteisti muslimani uče, od Boga dž.h. Muhamedu a.s. Arijanizam dobija svoju dijalektičku nadgradnju Islamom i zato od polovine VII. stoljeća narodi Evrope i Sviijeta, koji su od ranije održavali vlast na Arijanizmu, oblikuju-dograđuju svoj Arijanizam Islamom i Islam će kao državotvorno vladanje zapljusnuti sve zemlje Evrope u kojima je do tada bio vladajući Arijanizam. Od strane evropskih povjesničara narode, kao nosioce i sljedbenike ovog vladarskog vjerskog učenja, nazivaće Avarima, a njihov odnos prema življenju tretirat će kao paganstvo.

I, da naglasim, a što analitičari razvoja evropske civilizacije ne naglašavaju, a možda i ne žele to da rade, da u periodu od IV. stoljeća n.e. kada se uticajem Gregora Nazijanskog oblikuje nova religija Svetotrojstvo, pa do XIII. stoljeća, nema ni naznaka da bi neka od evropskih država mogla uspostaviti svoje vladanje na ovako oblikovanom Kršćanstvu. Kršćanstvo, kao Svetotrojstvo, je tek u povoju i ono ima neznatan broj svojih pristalica, u većini evropskih zemalja, ali zanemarljiv broj za uspostavu vlasti. U Bosni, ali i ostalim zemljama Balkana katolička, a niti pravoslavna crkva nikada nije mogla organizovati svoju vlast na bilo koji način, osim što to evropski povjesničari krivotvorenim dokumentima dokazuju iz razloga uklapanja kako Bosne, tako i ostalih država Balkana, u matricu ''Evropa je kršćanski kontinent' te da se, iz tih razloga, kako evropska, tako i balkanska civilizacija razvijala na kršćanstvu.
Vladanje, koje se zasnivalo na Islamu, a koje je zapljusnulo Evropu polovinom VII. stoljeća n.e. uredili su, u državotvorno, Avari-muslimanski narod koji je živio uz obale Crnoga Mora i oni će ga i uspostavljati zajedno sa svim drugim narodima Bizanta, počevši od polovine VII. stoljeća svuda u Evropi, jer je Islam, za svoj razvoj i prihvatanje od evropskih vladara, imao svoju monoteističku-arijansku osnovu na kojoj su ti isti vladaoci organizovali dotadašnju vlast. Kako se ovaj sistem uspostave vlasti, počevši od polovine sedmog stoljeća, uočava svuda u Evropi, a kako su ga prenositi Avari i ne kao poseban narod nego kao pristalice Islama-muslimani, onda su sve države u kojima su, po evropskim povjesničarima, Avari uspostavljali vlast na osvajanju, upravo, one države koje su u kontinuitetu Monoteizma održavale vlast, a takve su bile skoro sve evropske države od Balkanskih država i Grčke na Jugoistoku, preko Italije na Jugu, Španije i Portugalije na jugozapadu, Francuske, Njemačke, Slovačke, Češke i Mađarske u centralnoj Evropi, Engleske, Irske i Velsa na Zapadu, Nordijskih zemalja na Sjeverozapadu te Poljske, Ukrajine, Krima, Rumunije i Bugarske na Istoku.. Dakle, Avari nisu rušili postojeću arijansku-gotsku vlast, jer nije bilo potrebe za rušenjem, i bio je to samo kontinuitet održavanja monoteističke vlasti.
Kako u periodu objave Islama, u Svijetu, u najvećem dijelu organizovanih država nije bilo drugog oblika vladanja do Monoteizma to se Islam nije morao nametati prisilom nego je isključivo nastala promjena u organizovanju naroda modifikovana u nešto većem demokratskom principu i sve u skladu sa razvojem društvenih odnosa i na tome razvoja društvene svijesti o boljim međuljudskim odnosima u jednoj zajednici-državi.
Prve države-narodi koji su svoj vladarski sistem iz Arijanizma modifikovali na Islam bile su okolne države Arabije, a među njima: Persija, Abesinija, Sudan, Sirija, Bizant, a kasnije Misir, Sjeverna Afrika, Španija, Portugal, Britanija, Balkanske te Srednjoevropske, Sjevernoevropske i Istočnoevropske države, a onda Srednjoazijske, Istočnoazijske do Indonezije i Filipinskog otočja. Oba Alexandrova carstva: Rimsko i Vizantijsko i dalje će svoju vlast održavati na Monoteizmu.
Dakle, sve države Svijeta u kojima je do tada bio ustrojen Monoteizam i na njemu monoteistička vlast, a koji je uspostavljan još iz Alexandrovog vremena, i dalje su monoteističke. I svuda se Islam, kao religija i kao državotvorno vladanje, prenosio kao nadgradnja Arijanizma i bez prisile.

U povijesnoj literaturi koju nam dostavljaju evropski povjesničari oni će za Avarski sistem vlasti tvrditi da je na tzv. paganstvu kao potvrde tvrdnje da je Evropa od samog početka novih milenija svoju civilizaciju razvijala i zasnivala na Kršćanstvu, a ne na Monoteizmu kao što se dešavalo i zato Avarizmu pripisuju pagansko idolatrijske stavove, i, po njima Avari-pagani su rušili kršćansku vlast.
Za umne jedino mogući zaključak bio bi; da su sve te povijesne konstrukcije djela kršćanskih povjesničara koji su svoju vlast u Evropi uspostavili tek početkom XIII. stoljeća i to na sili i kao pobjednici nakon uspostave državotvornog katolicizma, a sve iz razloga uklapanja razvoja evropske civilizacije u matricu ''Evropa je kršćanski kontinent'', uspostavljali evropsku povijest na krivotvorfenim dokumentima, što evropsku povijest, a kao znanost, dovodi na vrlo niske znanstvene osnove.
Zaključujemo; na prostorima čitavog Svijeta, a posebno ističem Sjevernu Zemljinu hemisferu, počevši od IV. stoljeća p.n.e. monoteističko vladarsko učenje imalo je svoje protagoniste-pobornike, jer se na Monoteizmu i održavala vlast. I, normalno je da je novija Objava imala temelje u predhodnoj, a da je novom nadgradnjom proširila poglede u pogledu stvaranja i odnosa među ljudima i tako se Islam kao kruna Monoteizma nije morao nametati silom, nego je narod, na temeljima ranijih Monoteizama, Islam, kao državotvornu vjeru, počeo praktikovati i sve, najviše, iz razloga organizovanja pravedne vlast vjerujući u jednog Apsoluta koji sve stvara, sve kontroliše, čiju uputu njegovi sljedbenici moraju slijediti, a koji nije rođen i niti ima potomke.
Počevši sa Alexandrom-Iskenderom Makedonskim, konac IV. stoljeća p.n.e. na principima Monoteizma uspostavljaće se skoro sve države Svijeta i na tom principu i u Evropi će države biti organizovane i održavane do početka XIII. stoljeća, a onda, početkom XIII. stoljeća, nastupa period kršćanskokatoličkog rušenja monoteističkih teokratija i uspostave evropskih država na katoličanstvu, a tek koncem predhodnog milenija, u njenom predzadnjem stoljeću, u Istočnoj Evropi i Bizantu počet će da se uspostavljaju nove kršćanske države na kršćanskoj ortodoksiji-pravoslavlju.
Kada je riječ o Bizantu: On je, kao i Rim, temeljen na Monoteizmu. Međutim, kako su Bizantski vladari imali narodna-neorijentalna imena, a na osnovama tvrdnje da su islamska imena orijentalna a ne narodna-evropska, utemeljitelji konstruisane povijesti uspjeli su evropskom čovjeku nametnuti tvrdnju da je Bizant formiran na ortodoksiji, a da se Islam, na Bizantu, temeljio tek Turskim osvajanjem nakon 1453. godine što je najveća povijesna nebuloza i podvala. Čak su utemeljili i novi povijesni ''znanstveni'' pravac-Bizantologiju, čiji je cilj na što ubjedljiviji način prekrajati povijest naroda Bizanta uklapajući sve u ''kršćansku matricu''. Na istoj osnovi temelji se i tvrdnja da je monoteistički arijanski hram Aja Sofija bila kršćanska bogomolja, a da su je Turci tek nakon, kao Fatihovog osvajanja carigrada, preuredili u džamiju. A Aja Sofija je od svoje utemeljenosti bila monoteistički arijanski hram, kada vladajućeg kršćanstva nije bilo ni na vidiku, da bi razvojem Arijanizma do Islama, polovinom VII. stoljeća, postala islamska bogomolja-džamija.
Nakon francuske buržoaske revolucije i postepenog gašenja evropskih kršćanskih teokratija-crkvene vlasti, u Evropi, dolazi do novog koncepta organizovanja država na narodno-nacionalnom principu, a koje se u novija vremena transformiše u novo vladarsko organizovanje na skupštinskom principu sa političkim strankama od kada teokratije ''odlaze'' u povijest.
U Evropi, od IV. stoljeća p.n.e. pa do početka XIII. stoljeća življena povijest, a ne ono što nam se predstavlja kroz pisanja i razne televizijske emisije, zabilježila je isključivo i jedino vjersko vladarsko ustrojstvo monoteističkog karaktera.
Dakle, punih 15 stoljeća, počevši od konca IV. stoljeća stare ere pa do početka XIII. stoljeća nove ere, Evropa i njeni narodi, kroz države, žive i organizuju se na Monoteizmu, kada početkom XIII. stoljeća ovu monoteističku teokratiju počinju da ruše kršćani-katolici.
(Za analizu i cjelishodno ispitivanje je i to što se to tako, kroz zvaničnu pisanu povijest ne predočava, a što pojedinci već uočavaju i argumentovano opovrgavaju.)
Kroz povijesnu literature nama se predočava-piše da tada, početkom XIII.stoljeća, u Francuskoj pa kasnije i u ostalim zapadnoevropskim i srednjoevropskim državama nije bilo rušenje monoteističkih teokratija, nego da su državotvorni katolici, tada, progonili svoje komšije dvovjerne heretike: patarene, katare, hugenote, alibigeneze i sve kao zbog njihovog vjerskog učenja, a ne iz razloga rušenja monoteističke vlasti i uspostave država na katoličanstvu.
Konstatujem, sve do XIII. stoljeća u Evropi je slijed Monoteizma imao svoj najprirodniji razvoj, tj.imao svoju prirodnu i evolutivnu nadgradnju i da kažem da se jedino takav oblik državotvornog vladanja, dakle, državotvorni Monoteizam, duži period, nego što je to bilo sa Zapadnom, Sjevernom, Južnom Evropom, Mediteranom i Zapadnim zemljama Balkana, koje su u međuvremenu iz monoteističkih teokratija na sili, ratom i progonima monoteista, postajale kršćanske teokratije, održavao u Bosni, dijelom na Istoku Balkana-evropska Turska, Srbija, Crna Gora, Bugarska, Grčka, Rumunija i Albaniji, ali da se Bošnjacima i narodima nabrojanih država sve to prezentuje na povijesnim konstrukcijama uklapajući sve to u usposdtavljenu matricu.

BOSNA PRESTAJE BITI ISLAMSKA

U posljednjim desetljećima XIX. stoljeća, a na osnovama međunarodnog Berlinskog ugovora, i ovaj islamski monoteistički teokratski oblik vladavine, u Bosni, ugašen je od strane Austrougara i Bosna tada postaje dodatak-sastavni dio Austrougarske monarhije i uređena, u okviru Austrougarske, kao parlamentarna demokratija Bosanaca, triju konfesija. Takvo političko stanje u Bosni trajalo je do 1918. godine kada Srednji i Zapadni Balkan postaje država naroda Srba, Hrvata i Slovenaca, da bi vremenski period od 23 godine (1918-1941), politikom negiranja Bosne i njenog rodnog naroda-Bošnjaka od strane komšijskih naroda; naročito Hrvata, Srba i Crnogoraca, ali i novonastalih bosanskih naroda Hrvata i Srba, Bosna, kao stara država njenih Bošnjaka, prestala egzistirati u svojoj cjelini i rasparčana na banovine počinje egzistirati u državi SHS i kasnije u kraljevini Jugoslaviji, a njenom rodnom narodu Bošnjacima negira se etnonarodna utemeljenost i teorijama o islamizaciji Bošnjake dovode u okvire etničke skupine poislamljenih Hrvata ili pak Srba, ali kao kršćana.
Nakon drugog svjetskog rata, u FNRJ, Bosna se uspostavlja kao jedna od njenih 6 Republika-država i na jednopartijskom sistemu održavanja vlasti, ali ona tada nije definisana kao onih 5 ostalih jugoslovenskih republika koje su temeljene na njihovim državotvornim narodima. Tada u definisanju Bosne, kao države naroda koji ju je i temeljio-Bošnjaka, kao Bosninog rodnog naroda, nema i sve iz razloga konstruisane povijesne tvrdnje da je Bosna nekada bila sastavni dio Srbije ili pak Hrvatske, a da su njeni Muslimani-tako su Bošnjake u jednom periodu nazivali, u XV.stoljeću kada je, kao, Turska osvojila Bosnu, promijenili vjeru, a do tada su bili kršćani, a narodno Srbi ili pak Hrvati i da zato povijesno nema Bošnjaka kao utemeljiteljskog naroda Bosne, te da je Bosna narodno Srbska ili Hrvatska.
Nakon II. Svjetskog rata na Balkanu je konglomerat vladanja. Za FNR Jugoslaviju i njenu vlast već sam napisao. Albanija je ekstremno komunistička, dok su Bugarska i Rumunija udružene sa većim dijelom istočnoevropskih zemalja u SSSR koji, isto tako, svoju vladavinu zasnivaju na jednopartijskom ustrojstvu-komunizmu. Jedina balkanska zemlja koja je nakon II. svjetskog rata svoju vladavinu zasnivala na demokratskim principima bila je Grčka. Za Tursku konstatujem, samo tek toliko, da je jednim dijelom na Balkanu.
Koncem osamdesetih godina prošlog stoljeća, raspadanjem-rušenjem SSSR-a, Rumunija i Bugarska postaju članice Evropske Unije u kojoj je i Grčka, da bi u Bosni i Albanij, nešto prije 20-25 godina, taj neprirodni oblik vladavine doživio svoj krah, kada Bosna 1995.iz nametnutog rata, koji je u krajnjem ishodu trebao da pocijepa Bosnu, izlazi uređena Dejtonskim ugovorom kao parlamentarna država sastavljena iz dva entiteta; Federacije Bošnjaka i Hrvata i Republike Srpske u kojojima su, po definiciji, ponovo konstitutivna sva tri njena Bosanska naroda.
U Turskoj tok islamske vladavine imao je svoj period od polovine VII. stoljeća pa do 1924. godine, kada Turska prestaje biti islamska, a postaje parlamentarna tvorevina sekularnog opredjeljenja. Tada se u Turskoj Islam, kao duhovnost njenog najmnogoljudnijeg naroda, stavlja u zapećak-diskriminira i sve što je vezano za Islam, pa i povijest koja je življena kroz period islamske vlasti, stavlja ad akta i tada nastaje nova Turska. Tada se i tursko školstvo uokviruje u evropsko kršćanske standarde i tada i za turski narod Turci postaju osvajači Balkana, a Islam vjera sile i mača.

SUŠTINA PREDOČENOG
Prve monoteističke teokratije, u Svijetu, bile su uspostavljne na vjerskom učenju Ibrahim a.s. jer, smatra se da je prve temelje vladajućeg Monoteizma uspostavljao Ibrahim a.s. koji je svoju vladavinu temeljio na Božijoj Objavi, a zatim da se monoteističko Božije vladanje uobličavalo učenjima i ostalih Božijih miljenika koji su obznanjivali Božiju Objavu, koja su-ta učenja, bila nadgradnja predhodnih monoteističkih Objava. Posljednje monoteističko vladanje uspostavljano je kao Islam. Teokratska vladavina Svetotrojnih kršćana-Katoličanstvo, koja se, na sili, počela uspostavljati početkom XIII. stoljeća prekinula je monoteističku vladavinu u Evropi i od XIII. stoljeća u Evropi su dbvije teokratije jedna monoteistička-Islam i druga svetotrojna-Kršćanstvo. Rušenja teokratija, i to prvo kršćanskih-katoličkih, uslijedila su koncem XVIII. stoljeća pa do početka XX. stoljeća kada Turci 1923. Ruše islamsku teokratiju.
U IV. stoljeću p.n.e. preko Zul-Karneina-Alexandra Makedonskog u Svijetu su se počele uspostavljati prve monoteističke teokratije na Božijim zakonima koje je u državotvorno vladanje, državom, oblikovao Aristotel. To je bio aristoteloalexandrov monoteistički koncept vladanja..
Vraćajući se u prošlost, a povezujući to sa današnjom političkom i vjerskom situacijom i promatrajući zemlje u kojima je Alexandar uspostavljao vlast, a to su danas, mahom, zemlje sa, što se religije tiče, sa većinski islamskom populacijom, zaključujemo da je u tom periodu došlo do najvećeg svjetskog rasprostiranja tog vladarskog učenja i na njemu obilježenog vladanja, jer je dotični Monoteizam zahvatio čitav Svijet, od Istoka do Zapada, i na tom učenju u čitavom Svijetu između dva njegova roga, Filipina i Indonezije na Istoku i Britanskog otočja na Zapadu, narodi su organizovali vlast na Monoteizmu. ( Dokaz; Kur'an XVIII, 83.-105.) Ovu organizovanost naroda-država poznajemo kao Alexandrovo-Iskenderovo carstvo. Iz tog, ali i kasnijih perioda, kroz Arijanizam i Avarstvo, svi kraljevi tada nastalih država su birani na izbornom principu da 7 nižih velmoža jedne države bira jednog nadređenog kao kralja, a koji su bili nosioci tzv. Alexandrove Krune koja im je davala legalitet i legitimitet u čitavom i jedinstvenom Alexandrovom carstvu.
Nakon završetka stare ere, slijedilo je novo monoteističko učenje Issa a.s. zasnovano više na socijalnom karakteru, jer je u dotadašnjoj vlasti vrlo mali značaj odavan nemoćnim, obogaljenim i siromašnim. Issa a.s. ih je doveo u red Božijih stvorenja prema kojima ostali ljudi moraju imati posebne ustupke. Objavu koju je Issa a.s. dobijao od Boga, nakon IV. stoljeća neki vjerski autoriteti će proklamovati kao direktne Božije upute, jer će Isusa a.s. definisati u pravom smislu kao Božije dijete i dodijeliti mu sve atribute Boga. Od tada nastaje novo vjersko Svetotrojno učenje po kome je, kao, i Issa a.s. sebe uspostavljao kao direktno stvorenog od Apsoluta te da, kao, iz tih razloga i sam ima atribute Apsoluta-Oca. Na ovom konceptu, novog vjerskog učenja-Svetotrojstva, koncem IV. stoljeća najviše je radio Gregor Nazijanski-Bogoslov. Proklamujući ranije monoteističe stavove, osim u pogledu stvaranja, jer temelje svog učenja uspostavlja na trojstvu; Boga oca, Svetog duha i Isa a.s. kao Bogočovjeku, on je Isaovo a.s. monoteističko vjersko učenje, monoteističkog karaktera, preveo u učenje o Svetom Trojstvu.
Dakle, Gregorije će tada, u Evropu, uvesti jedno sasvim novo vjersko učenje u pogledu stvaranja-Svetotrojno vjersko učenje-Kršćanstvo i tako će se početi mijenjati evropska vjerska slika. Osim monoteista, koji vjeruju u Jednog Stvoritelja i koji na Monoteizmu održavaju i dalje vlast, uz njih će djelovati i svetotrojni vjernici-kršćani koji, na osnovama učenja Monoteizma, mogu da žive i djeluju u državama u kojima monoteisti imaju vlast jer im monoteisti ne osporavaju pravo na život, vjerovanje i življenje u skladu sa svojim vjerskim nadzorima. U Bosni je sultan El. Fatih davne 1463. godine, na temeljima monoteističkog učenja o toleranciji prema drugim vjernicima koji ne ispoljavaju Monoteizam, izdao Ahdnamu katoličkoj populaciji kojom im se obezbjeđuju sva prava u pogledu organizovanja svog života na principima Katoličanstva i sve dok poštuju postojeće islamsko vladarsko uređenje.
Dakle, u Evropi, u V. i VI. Stoljeću, u narodu, već egzistiraju dva vjerska učenje o Apsolutu: Jedno-monoteističko, na kome je organizovana vlast u svim državama Evrope kroz Arijanizam i drugo-učenje o Svetom Trojstvu koje ima pristalice, ali nemaju vlast, jer je nisu u mogućnosti uspostaviti iz dva osnovna razloga.
Prvi razlog je taj što vlast održavaju monoteisti i
Drugi razlog: Kršćani nisu toliko brojni da bi na tom segmentu-brojnosti mogli uspostavljati vlast.
Za monoteiste Isus je samo Božiji vjerovjesnik, a za kršćane Isus je Bogočovjek i ima sve atribute Apsoluta. Ovo vjersko učenje, rođeno ljudsko biće, poistovjećuju sa Bogom, što je za sljedbenike Izvornog monoteističkog učenja, od Ibrahima a.s. preko Aristoteloiskenderovog učenja do Arijanizma i Islama, neprihvatljivo i to vjersko učenje islamiti smatraju idolatrijom.
Kako od početka uspostave većine država, kako u Svijetu tako i u Evropi, a to je period od Alexandrovog djelovanja, vlast drže monoteisti to kršćani, u smislu organizovanja vlasti, još nisu ni u nekom začetku, jer se kršćanstvo u potpunosti kao svetotrojstvo oblikuje polovinom IV.stoljeća n.e.
U VII. stoljeću, kao nadgradnja uspostavljenog državotvornog Monoteizma-Arijanizma dolazi kao Objava Muhamedu a.s. Islam-kao kruna Monoteizma, a koji se brzo širi čitavim svjetskim prostranstvom u kome već egzistira državotvorno vladarsko monoteističko ustrojstvo započeto od Aristotela, koje se širilo Iskenderovim utjecajem, a od I. stoljeća modifikovano Isaovim učenjem koje je u IV. stoljeću u državotvorno vladanje uspostavio Arije i po njemu će i dobiti naziv Arijanizam.
Ove monoteističke vladavine i njihove periode zabilježila je i povijest, ali ne pisana nego stvarna-življena i to:
Period od početka uspostave monoteističkih država po Aritoteloaleksandrovom principu, a to je period od konca IV. stoljeća p.n.e. pa do uspostave Arijanizma, a to je druga polovina IV. stoljeća n.e. u zvaničnoj povijesti je poznat kao Rimski period. Ovaj period je obilježen značajnim civilizacijskim razvojem. Velika pažnja posvećena je čovjeku kao Božijem stvorenju i sve što je rađeno u bilo kom segmentu ljudske djelatnosti imalo je svoju osnovu u sklopu teze; ne povrijediti Božiju volju i raditi u skladnom odnosu sa Prirodom. Osvrnut ću se samo na jedan segment kojim je obilježen taj period a kojim je predočen čovjekov odnos prema stvaranju. To je segment simboličkog predstavljanja čovjekove egzistencijalnosti u usporedbi sa prirodom: Lav, konj, ljiljan, rozeta, polumjesec, jelen, vinova loza, Davudova zvijezda, razgranato drvo i td. su simboli koji se nalaze na ljudskim ostvarenjima a pokazatelji su koliko je čovjek, kao Božije stvorenje, vezan za pojedine prirodne uslove.
Ljiljan-kao simbol ukorijenjenosti i cvijetne-vanjeske ljepote je rasprostranjen svuda po Rimskom carstvu. Kao simbol zapažen je u Francuskoj, Španiji, Švedskoj, Engleskoj, ... i u našoj Bosni. I samo da podsjetim da je ljiljan simbol koji su uveli monoteisti, a ne neki drugi sa nekom drugom duhovnošću.
Oblikujući svoj okoliš u skladu sa prihvaćenom duhovnošću i sve što je rađeno, a društvenog karaktera, odisalo je Monoteizmom, imalo je svoj osnov u potpunom skladu prisustva prirode, materijala, svjetlosti, zvuka, strujanja vazduha i slično.

FORMRANJE KRŠĆANSKO-KATOLIČKH DRŽAVA

Slijedom razvoja Monoteizma, i na njemu zasnovanog vladanja, Islam kao državotvorno vladanje zapljusnut će čitavu Evropu i biće, u svim državama Evrope, njena državotvorna vjera od polovine VII. stoljeća pa do početka XIII. stoljeća, kroz državotvorno vladanje- Avarizam, kada ga koncem XII. i početkom XIII. stoljeća, u Francuskoj u njenoj regiji Langdoku, ruše katolici i uspostavljaju prvu evropsku državu na katoličanstvu. A, onda će za sljedećih 5 stoljeća padati jedna po jedna evropska avarska-monoteistička država i postajat će katoličke. Zadnja evropska država koja je svoje teokratsko islamsko vladanje zamijenila novim parlamentarnim vladanjem, bila je Bosna i to se desilo 1878.godine, ali za razliku od ostalih evropskih država koje su počevši od XIII. stoljeća pa za slijedećih 5 stoljeća postajale državotvorno katoličke, jer je to bio period teokratija kada je crkvena vlast vedrila i oblačila, Bosna je 1878. godine, osvajanjem od Austrougarske, postala nacionalna država njenog naroda tri različite konfesije, što je bio veliki demokratski pomak. U ranijim izmjenama vlasti u Evropi crkva je ubijala, progonila i pokrštavala muslimane, a ovaj put u Bosni to se nije dešavalo i zato su mnogi Bošnjaci ostali u svojoj Bosni i nisu bili primorani iseljavati se.
U Bosni su Austrougari pokazali svoj civilizacijski napredak, jer nova Bosna, osvajanjem od Austrougara, nije stvarana na genocidu kao ostale kršćanske evropske države i mada je njeno brojno najmnogoljudnije muslimansko stanovništvo, iz vjerskih razloga, napustilo svoju rodnu grudu i migriralo u južne balkanske zemlje, a najviše u Tursku, ona je i dalje ostala i država Bošnjaka muslimana.
Islam se Evropom nije širio silom-mačem nego najprirodnijim učenjem o Stvoritelju i kao nadgradnja predhodnih Monoteizama, a kao državotvorno vladanje, jer je to bio jedini, za ono vrijeme najdemokratskiji način formiranja država. Teorija o širenju Islama mačem, izprojektovana je od strane katoličkih povjesničara, a crkvenih lica, u cilju potvrde i obrazloženja tvrdnje da je Evropa nastajala kao kršćanski kontinent sukcesivno od samog pojavljivanja kršćanstva. Tamo gdje je Islam trenutno prisutan u Evropi: Bosna i Jugoistok Balkana ili pak gdje je bio prisutan od samog početka: Španija i ostali dio evropskog kontinenta, kršćani obrazlažu da je Islam tu prisutan ili bio prisutan svojim ratobornim ustrojstvom-osvajanjem.
Tu teoriju, gledano s povijesnog aspekta, prihvataju i potkrepljuju Bošnjaci edukovani na istoj teoriji i sve zbog nekog prestiža, pa i fizičkog, Islama nad ostalim religijama pa i Kršćanstvom i time i sami iskrivljuju svoju povijest.
A samo da sve njih, Bošnjake, koji vjeruju u teorije o islamskom osvajanju te o tome da je Islam u Bosni nakon Turskog osvajanja, uputim u povijesnu istinu a to je da se narod Bosne, od početka svog organizovanja kroz državu, organizovao na Monoteizmu, a za tu tvrdnju potvrda je i legenda sa Dunava o Aleksandru i Ilirima, T.Smičiklas, '' Povijest Bosne'' strana 169. Tada počinje jedan novi povijesni period naroda Ilirika. To je period kada se Ilirik sa ostalim pokrajinama Evrope organizovao u Rimkom carstvu.
Nakon ovog perioda, i uticaja Alexandra M., Ilirik, u kome će se kasnije, u perioda transformacije arijanskog vladanja u Avarizam, izdiferencirati Bosna kao država Bošnjaka, uspostavljen je na Monoteizmu, dakle zasigurno od IV. stoljeća p.n.e.
Bošnjaci, koji su se, u ranim stoljećima novih milenija kroz Arijanizam, kada se Bosna, kao država, već zaokružuje kao zasebnost iz Ilirika, transformisali u državotvorne Bošnjake su vjerski u Monoteizmu, a u daljim vremenskim periodima, tačnije od polovine VII. stoljeća, organizovali su se kroz novo monoteističko vjersko organizovanje zasnovano na Islamu-kroz avarski sistem organizovanja.
Teofan, poznati grčki monoteistički kroničar, u svojoj kronici govori da je Hrvatskog kralja u VII. stoljeću, dakle u onim prelaznim godinama kada se Balkanski narodi organizuju kroz avarski sistem organizovanja država, od sedam banova birača hrvatskog kralja, jedan od birača bio i Bosanski ban. Dakle, prvi put u nekom od zapisa nekog od starih kroničara nalazimo da se naša država naziva Bosna. A da je ovaj dokument validan potvrda je i to da se Hrvatski kralj bira, dakle izborna funkcija, baš onako kako je to Aleksandrovim zakonom o izboru kraljeva i uređeno, jer Alexandar je utemeljio svoj sistem biranja velmoža kako bi imli legalitet i legitimitet u ''njegovom'' carstvu.

I zato, na relacijama ''Evropa je kršćanska'' imate povijesnu konstrukciju o tome kako je i Konstantinopolj, koji je povijesno temeljen na monoteizmu, tamo neke 1453. godine osvojen od El.Fatiha, jer je po toj teoriji, kao, nekada bio centar ortodoksnog kršćanstva, pa neki pravoslavni svećenici, a među njima i Kačavenda u svojim propovjedima mole se Bogu da Konstantinopolj bude oslobođen od muslimana, te da Aja Sofija, koja je po njima bila pravoslavni hram, a onda kao pretvorena u džamiju, ponovo služi pravoslavlju. I sve o Konstantinopolju i Aja Sofiji kao hrišćanskim elementima su izmišljotine a osnova za izmišljanje je tvrdnja da je Evropa i to Zapadna bila kršćanska-Rim, a Istok hrišćanski-Bizant, a da su je Arapi i Turci osvajali.
Međutim, sve ukazuje na to da, povijesno, u Evropi nema kršćanskih teokratija sve do XIII. stoljeća kada u Francuskoj u njenoj Južnoj pokrajini Langdoku nastaje prva katolička država, a onda za slijedećih 5 stoljeća postaju katoličke, i to na isti način progonom i ukidanjem muslimanskih evropskih država, redom zemlje Srednje, Zapadne i Sjeverne Evrope i Mediterana.
A, prva pravoslavna država na tlu Evrope je Rusija nastala početkom XVIII. stoljeća kada na tlu današnje Rusije ruski pravoslavci formiraju, progoneći ruske muslimane, pravoslavnu Rusiju.
Prve pravoslavne države na Bizantu-Južni i Istočni Balkan, nastaju nakon raspada Osmanskog carstva, a sve zahvaljujući činjenici da se raspada Islamski komonvelt-Osmansko carstvo koje zapadnjaci a kršćani povijesno smatraju okupiranim teritorijama od strane Turaka, a da je autohtono muslimansko stanovništvo tih država, dok su bili u sastavu Osmanskog carstva, iz ekonomskih i koje kakvih drugih razloga, kao, ostavilo staru vjeru-hrišćanstvo, prihvatilo Islam i zato te teritorije, po njima, povijesno pripadaju hrišćanima.
Na taj način po prvi put: Grčka, Bugarska, Crna Gora, Srbija i Rumunija, nakon 1878. godine, postaju pravoslavne, a autohtono islamsko stanovništvo tih država biva raseljeno u neke druge enklave u kojima i dalje Turska održava vlast, a velika većina je iz razloga ostajanja na svojoj baštini promijenila svoje vjersko stajalište te iz monoteizma prešli u kršćanstvo. Te godine i Bosna prestaje biti u Islamskom komonveltu kao islamska teokratija i postaje sastavni dio Austrougarske ali kao parlamentarna država Bosanskog naroda njene tri konfesije, a to iz razloga što su, već iz prošlog stoljeća, u Evropi države prestale biti teokratije.
Islamske teokratije Evrope nastajale su sukcesivno i bez primjene bilo kakve sile i prinude!
Kur'an časni, kao islamski ustav po kome su muslimani uspostavljali vlast, zabranjuje muslimanima da napadaju i vode osvajačke ratove,. traži od muslimana-zapovijeda isključivo da se brane ako su napadnuti, ali isto tako, traži od organizovanih muslimana da brane svoju braću po vjeri , ako su napadnuti, bilo na kom dijelu Svijeta. Tako su u srednjim stoljećima u Evropu dolazili muslimani Azije: Tatari, Huni, Mongoli i drugi, jer su zajednice Evropskih muslimana bile napadane od strane kršćana, a Zemlje Azije u tim stoljećima bile su pod 100% islamskom vlašću. Nisu to bile nikakve provale, u Evropu u srednjim toljećima, Mongola ili pak Huna, kako se, sve to, kroz povijest prezentuje, nego vjerska-islamska obaveza da se pomognu oni koji su napadnuti.
A, uočljivo je da se taj vremenski period, kada su muslimani Azije dolazili u Evropu, podudara sa periodom uspostavljanja katoličkih država u Evropi na osnovama sile i genocida progonom islamita i rušenja njihovih islamskih država.
Prema Kur'anu Časnom Muslimani nisu mogli progoniti svoje komšije kršćane, tamo, iz onih sredina ili država u kojima su održavali vlast. Zbog ovakvog stava, muslimani su u mnogim zemljama, u kojima su bili dominantniji–brojniji ostali u manjini i izgubili svoje vijekovne teritorije stalnim proganjanjem i genocidom. Noviji primjeri našeg okruženja: Slovenija, Hrvatska i Mađarska prestaju biti islamske nakon 1683. godine, a Srbija, Bugarska, Crna Gora, Makedonija, Gčka i Bosna i jioš neke zemlje Istočne Evrope, koje su bile u sastavu Osmanskog hilafeta, nakon 1878. godine.
Sve paljevine na lomačama, u srednjim stoljećima, od strane inkvizicije, ali i kasnije ubijanjem i progonom nakon uspostave katoličke vlasti u Evropskim državama, zadesile su autohtone građane tih evropskih država i samo one koji nisu vjerovali u Sveto trojstvo, nego u jednog Apsoluta. Njihova imena nisu odavala pripadnost islamu, a to su bili. Nosili su narodna, a ne orijentalna imena, mada je bilo i onih sa orijentalmnim imenima, i to je bio, za povjesničare istraživače a katolike, jedan od dokaza da se tu nije radilo o monoteisti-muslimanu nego o dualnom kršćaninu-heretiku. Dakle, ime osobe je određivalo i njegovu duhovnost, tako da je dotična identifikacija dovela do konstruisanja evropske povijesti.
Za primjer uspostave katoličke vlasti na ovom principu sile može se uzeti svaka od evropskih država koja je sada kršćanska, a konkretno za primjer, u našem okruženju, može se uzeti, nama najbliža, Hrvatska.
Period od 1683-1689. godine .za muslimane Hrvatske, Hrvate-muslimane, bio je najteži period od njihovog uspostavljanja Hrvatske kao države muslimana, ali to nije onaj period koji nam predočavaju katolički povjesničari sredina XVI. stoljeća kada, kao, Hrvatsku osvajaju Turci, nego poloviona VII. stoljeća kada se Hrvatska uspostavlja kao avarsko-islamska država sa svojim hanovima-banovima, jer to nam u svojoj kronologiji, VIII. stoljeće, ostavlja Grčki kroničar Teofan kada govori o izboru hrvatskog kralja od strane sedam banova, a jedan od birača je i bosanski ban. Kako već ranije napomenuh: to je ujedno i period kada se, po prvi put, naša država pominje pod imenom Bosna.
Od perioda 1683.-1699. god.Hrvatska nije više muslimanska-islamska teokratija, njen narod-njene većinske Hrvate muslimane prognali su evropski katolici potpomognuti domaćim katolicima u južne islamske zemlje, a među njima i Bosnu. One porodice koje su ostale, a to su mahom starija domaćinstva i majke sa nejači, morali su se javno pokrstiti i početi ispoljavati katoličanstvo. U slučaju da to nisu radili, ili da su kriomice ispoljavali Islam sudio im je posebno instaliran sud od strane crkve, sud inkvizicije, koji je bio neumoljiv i najčešća presuda za takve ''grijehe'' bila je spaljivanje dotične osobe na lomači. A kao razloge spaljivanja najčešće su bile, kao, vještićarenje osuđenih osoba.
Taj segment povijesti muslimana iz našeg zapadnog okruženja je skriveni dio kako naše, ali tako i hrvatske povijesti. Naše, jer mnogi Hrvati muslimani su tih godina izbjegli iz Hrvatske u Bosnu i danas su oni Bošnjaci, a poktšteni muslimani Hrvatske su danas u Hrvatskoj katolici, a da ni jedni ni drugi ne znaju pravu istinu o dešavanjima iz tog perioda.
U kasnijem periodu kada Hrvati, ali sada apsolutno kao katolici, počinju da ispisuju Hrvatsku povijest sve će bitio podređeno katoličkoj civilizaciji tako da onaj period Hrvatske, kada je egzistirala na Monoteizmu, biće krivotvoren i uspostavljaće ga na kršćanstvu, a period kada je Hrvatska bila u Islamskom Komonveltu-Osmansko carstvo oni će taj period prezentovati-tvrditi da je to bilo Tursko osvajanje.
Kada se neko iz neke od familija u Hrvatskoj a koja nosi orijentalno prezime, npr. Arapović ili pak Nakić upita od kuda da su sa tim prezimenom?, onda im njihovi vajni historičari objašnjavaju da svoje prezime nose iz perioda kada je Turska gospodarila Hrvatskom, kada su na sili islamizirani i morali prihvatiti orijentalno prezime, te da su nakon ''oslobađanja'' od Turske vratili se na svoju pradjedovsku vjeru, ali eto, slučajno, zadržali prezime. Dakle, povijesnom konstrukcijom se dolazi do odgovora koji zadovoljava jedino one koji su zadojeni mržnjom prema muslimanima, a ne znaju da su im predci bili duhovno muslimani.
Hrvatska, u današnjim svojim granicama, u periodu kada je podpadala pod katoličko vladanje bila je sa većinskim muslimankim narodom-Hrvatima muslimanima. I tek nakon 1683-99. godine kada je Hrvatska okupirana od evropskih katolika, potpomognuti i domaćim katolicima, Hrvatska će biti uspostavljena kao katolička država. U tim vremenskim relacijama, u Evropi, biće uspostavljene na katoličanstvu i ostale evropske države počevši od Mađarske, Španije, Sjeverne Francuske, Engleske, Irske, Njemačke, Češke, Austrije, Poljske, skandinavskih država, a u kasnijim progonima muslimanskog stanovništva, na Istoku Evrope, na slične načine i nešto bez paljevina na lomačama, ali sa groznim ubijanjima i prisilom promjene vjerovanja u Bugarskoj, Grčkoj, Rumuniji, Makedoniji, Crnoj Gori, Srbiji pa i u ovo vrijeme u našoj Bosni, kršćani će ostvarivati zacrtane ciljeve: rušiti islamsko vladanje i uspostavljati hrišćanske države.
Dakle, islam se kao državotvorna vjera Evropom širio prirodnim- Božijim slijedom kao nadgradnja posojećih vladarskih sistema uspostavljenim na Monoteizmu, a nikako nasiljem i silom.

Zaključak:

U čitavoj Evropi, u ranim periodima razvoja država: U Španiji, Portugalu, Engleskoj, Francuskoj, Njemačkoj, Holandiji, Luxemburgu, Švicarskoj, Danskoj, Italiji , Mađarskoj , Češkoj ,Poljskoj, Austriji, Grčkoj ,čitavom Balkanu i Skandinaviji, prije nego su postale kršćanske, egzistirale su i imale vlast zajednice monoteista-muslimana sa svojim suverenima koji svoj suverenitet prenose, iz perioda uspostavljanja država na Aristoteloalexandrovom Monoteizmu tzv.Alexandrovom-Iskenderovom krunom, a zatim kroz Arijanizam na istom principu-Goti, da bi od polovine VII. stoljeća sve one bile udružene u novo monoteističko carstvo koje se organizovalo na Avraskom principu oraganizovanja država a sa Islamom kao državotvornom vjerom-Avari. Kada su ih kroz srednja stoljeća uspjeli srušiti kršćani, te iste muslimane kršćani zvahu : katari ,patareni, pavlićani, maniheji, bogumili , husiti, šizmatici, a zajednički omalovažavajući naziv za sve njih bio je heretic, a uspostavljajući katoličko vladanje sve su ih progonili. I, zato imate teoriju, kao, oni su progonili svoje heretike, a ne i nikako svoje istokrvne komšije-vladajuće islamite.

VRH



Ostali prilozi:
» AMER EF. ŠUKURICA - IMAM SA VIZIJOM
Božidar Proročić, književnik i publicista | 09. October 2024 14:42
» “DOBRIČINE” GORKO - SLATKO LIRSKO OGLEDALO CRNE GORE
Božidar Proročić, književnik i publicista | 05. October 2024 14:26
» SA BOŠNJACIMA I ALBANCIMA U ŠVICARSKOJ
Dr. Mustafa Cerić, reisu-l-ulema (1993 - 2012) | 02. October 2024 15:58
» VIZIJA SNAGE ŽENE-MELITA RASTODER-LJAJIĆ
Božidar Proročić, književnik i publicista | 27. September 2024 14:37
» PLANINA STARAC KRIJE BROJNE TAJNE I IZAZOVE
Božidar Proročić, književnik i publicista | 16. September 2024 20:26
» SANEL BALIĆ - MLAD I ODLUČAN LIDER
Božidar Proročić, književnik i publicista | 13. September 2024 17:28
» VELIKOSRPSKE LAŽI IGORA STOJANOVIĆA
B.net | 12. September 2024 21:38
» GRADI SE “KNJIŽEVNA BAŠTA ZAIMA AZEMOVIĆA”
Avlija | 09. September 2024 20:50
» SELIM H. ČEKIĆ - NEISPRIČANE PRIČE SA DRUGE STRANE ATLANTIKA
Božidar Proročić, književnik i publicista | 04. September 2024 13:51
» LIJEPO JE IMATI SVOJ DAN
Eset Muračević | 30. August 2024 14:24
» RAMIZ-EF. LUBODER - ROŽAJSKI STUB DUHOVNOSTI
Božidar Proročić, književnik i publicista | 26. August 2024 15:51
» SEAD-EF. JASAVIĆ - SNAGA VJERE I ČOVJEČNOSTI
Božidar Proročić, književnik i publicista | 20. August 2024 15:53
» IZMEĐU KULTURE I UMJETNOSTI: LIKOVNI OPUS SELVERA KARDOVIĆA
Božidar Proročić, književnik i publicista | 19. August 2024 13:58
» ZAVIČAJ U SRCU MUNIRA LATIĆA
Božidar Proročić, književnik i publicista | 14. August 2024 20:17
Ostali prilozi istog autora:
» KORIJENI BOŠNJAKA
29. April 2019 21:30
» BOSNA U DOKUMENTU IZ VII. STOLJEĆA
05. February 2019 18:27
» NOVI POGLED NA HISTORIJU BOSNE
03. December 2017 14:56
» BOŠNJAČKO SLOVO O RASTKU NEMANJI
17. September 2017 00:47
Optuzujembann.jpg
Feljtonalijaizetbegovic.jpg
fastvee.gif
EnesTopalovic54.jpg
AtentatnaBosnuavdohuseinovic1mart2022ad.jpg
Beharban.jpg
DokfilmBosnjaci454.jpg
hrustanbanner20april2020.jpg
BANA34234.jpg
ArmijaBiH.gif
NjegosMilo.jpg
bosanskahistorijabanner.png
zlatni ljiljani.jpg
njegosvirpazar.gif
Istraga-poturica.gif
hotel_hollywood_ilidza_sarajevo.gif