U globalnoj ocjeni događaja na Balkanu na kraju XX stoljeća, posebno u Bosni i Hercegovini, Organizacija ujedinjenih nacija zauzela je potpuno pogrešan stav, pogrešno ocijenila karakter sukoba i prirodu zločina, posebno insistirajući, pored ostalog, na izjednačavanje žrtve i zločinca (i agresora), što je tragično, nemoralno i zločin sam po sebi. Sve to je uslovilo da je ta organizacija u posljednjoj deceniji dvadesetog stoljeća nastojala da se pogrešnim potezima izvuče iz ove katastrofe, u koju je svojim nerazumnim odlukama i postupcima dovela sebe i svijet.

Kоnvеnciјa о gеnоcidu niје јеdini mеđunarоdni instrumеnt kојi prеdviđa оbavеzu država ugovornih strana da prеduzimaјu оdrеđеnе kоrakе radi sprеčavanja djеla kојa sе njоmе zabranjuјu. Mnоgi drugi instrumеnti prеdviđaјu sličnu оbavеzu, u raznim оblicima, kao što su: na primjеr, Kоnvеnciјa prоtiv tоrturе i drugоg оkrutnоg, nеhumanоg ili pоnižavaјućеg pоstupanja ili kažnjavanja, оd 10. dеcеmbra 1984.

Takve karakterizacije zabrane genocida i cilja Konvencije značajne su za tumačenje druge teze iznijete u članu I - obavezivanje ugovornih strana da spriječe i kazne zločin genocida, a posebno u kontekstu obaveze sprečavanja. S tim u vezi, po Međunarodnom sudu pravde, “značajno je više karakteristika takvog obavezivanja. Uobičajeno značenje riječi ‘obavezivanje’ je davanje formalnog obećanja, obavezivanje, vezivanje ili davanje zakletve ili obećanja, pristajanje, prihvatanje neke obaveze.

Genocid je izrazito složena empirijska pojava društvene stvarnosti, dinamična struktuirana i razvojna pojava, u čijem sadržaju se nalaze brojni i raznovrsni činioci, koji su aktuelno, potencijalno i perspektivno predmet naučnih istraživanja i izučavanja brojnih, raznorodnih i raznovrsnih nauka i naučnih disciplina. S tim u vezi, može se govoriti o raznim dimenzijama i aspektima društvenog i naučnog interesovanja i interesa i naučnih saznanja do kojih se dolazi kroz proces naučnih istraživanja u okvirima raznih i raznovrsnih nauka i naučnih disciplina.