Kolumne
TEMELJNI UGOVOR POLITIČKA PREVARA NEGATORA DRŽAVE CRNE GORE
|
|
Autor: Božidar Proročić
Objavljeno: 06. July 2022. 13:07:53
Ovih dana uzburkala se sa punim pravom crnogorska javnost oko famoznog i takozvanog Temeljnog ugovora između Crne Gore i uzurpatorske i okupatorske SPC. Odavno izgubivši svoj politički pravac i kompas ovaj put lider Ure i aktuelni premijer Abazović je na najgrublji mogući način se poigrao sa građanima Crene Gore to jest nama Crnogorcima. Pitanje Temeljnog ugovora u kom se želi da se okupatorska SPC predstavi i postavi iznad same države i svih njenih zakona. No pored toga suština je mnogo drugačija i mnogo opasnija. Forsirati i predstavljati SPC u Crnoj Gori kao izvornu i autohtonu je brutalna laž kojom se želi nametnuti odavno zacrtana poltika posrbljavanja Crnogoraca ali i uništavanja i asimilacije manjinskih naroda u Crnoj Gori. Sadašnja vlada bez jasnog političkog pravca i cilja sastavljena od onih koji su spremni da zbog ličnih i političkih intresa zadrže svoje pozicije ali isto tako i da pristanu na razne kompromise u kojima može biti samo jedan gubitnik Crna Gora i Crnogorci. Valjda je svima i svakome jasno kako danas tako i za prethodno, sadašnje i buduće vrijeme; Vladu Crne Gore ne mogu nikada da sačinjavaju oni koji su negatori svega crnogorskog: jezika, crkve, države, nacije, zastave, himne oličeni u različitim marionetskim partijama i poslušnicima srpskog režima iz Beograda. Niti nijednu Vladu Crne Gore ne mogu da sačinjavaju zajedno independističke partije i partije pro-srpske orijentacije to su neprirodne koalicije koje nemaju svoju budućnost i čije je djelovanje osuđeno na propast. Ali u toj propasti pro-srpske partije i njihovi sateliti oličeni u URI učiniće sve kao i do sada da na najgurublji način unište Crnogorsku naciju. Najžešće osuda došle su iz partija koje učestvuju u auktuelnoj Vladi ili joj obezbjeđuju političku podršku u Skupštini, Socijaldemokratske partije (SDP) i Demokratske partije socijalista (DPS), kao i Matice crnogorske, opozicionog SD-a te drugih crnogorskih nacionalnih institucija. Ovo je test za pro-crnogorske partije da li će se u intresu države Crne Gore staviti iznad ličnih i političkih pozicija i benefita i intresa i srušiti ovu mračnu vladu koja je od samog početka bila osuđena na propast ili će biti njeni podanici-poslušnici.
SPC je uvjek u Crnoj Gori bila kroz svoju istoriju faktor nestabilnosti, falsifikator istorije, uzurpator i devastator brojnih crkava, manastira i kapela otimač kulturnog blaga Crne Gore. Često se moramo osvrtati na istorijske činjenice i dokaze i stalno ih ponavljati SPC njenim slugama u aktuelnom režimu pa to činim i ovog puta hrononološkim redom po ko zna koji put: Godine 1851. Zvanični katalog Ruske crkve navodi Crnogorsku pravoslavnu crkvu kao autokefalnu. Godine 1852. Vladar Crne Gore postaje knjaz Danilo Petrović, razdvaja državnu i crkvenu vlast. Godine 1855. Katalog autokefalnih pravoslavnih crkava ,,Sintagma” koji je, po odobrenju Carigradske patrijaršije, objavljen u Atini, pod rednim brojem 9. navodi Crnogorsku pravoslavnu crkvu kao autokefalnu. 1890. Zadarski episkop Nikodim Milaš, zapisao je u knjizi “Crkveno pravoslavno pravo” da je Cetinjska mitropolija autokefalna, navodeći je kao treću u katalogu. Godine 1903. Donesen je Ustav Svetog Sinoda Crnogorske pravoslavne crkve u kome se navodi status autokefalnosti.Godine 1905. Ustav Knjaževine Crne Gore u članu 40. normira položaj pravoslavne crkve u Crnoj Gori: “Državna vjera je u Crnoj Gori istočno pravoslavna. Crnogorska je Crkva autokefalna. Ona ne zavisi ni od koje strane Crkve, ali održava jedinstvo u dogmama s istočno pravoslavnom Vaseljenskom Crkvom.”Godine 1918. Nakon završetka Prvog svjetskog rata, nezavisna država Crna Gora je prisajedinjena Srbiji, Kralju Nikoli Petroviću zabranjen povratak u Crnu Goru (detronizovan i prognan) formirana Kraljevina Srba Hrvata i Slovenaca (Jugoslavija). Time je faktički ukinuta samostalna CPC Crnoj Gori. Godine 1920. Regent Aleksandar Karađorđević donosi dekret o ujedinjenju svih pravoslavnih crkvenih oblasti u Kraljevini Srba Hrvata i Slovenaca čime ukida Crnogorsku pravoslavnu crkvu.
SRPSKA PRAVAOSLAVNA CRKVA I URA OMČA OKO VRATA CRNE GORE: Aktuelni premijer Dritan Abazović (URA)-SPC čine omču oko vrata savremenoj Crnoj Gori. Politika oko Temeljnog ugovora između Crne Gore i uzurpatorske i okupatorske SPC je brutalni falsifikat istorijskih činjenica obmana i laži skovanih u Patrijaršiji u Beogradu i u mračnim Vučićevim kabinetima koje vješto pohode pojedini političari iz aktuelne vlade Crne Gore. Advokat Nikola Belada u svojoj knjizi Mrak-jevanđeoski nacionalizam lijepo objašnjava i piše: ,,Podsjetiću da je država Srbija, 2006. godine donijela Zakon o vjerskim slobodama gdje se u članu 11. Srpskoj pravoslavnoj crkvi priznaje pravni subjektivitet od 1836. godine. Kako je onda moguće da majka crkva ima pravni subjektivitet od 1836., a organizacioni dijelovi (Mitropolija crnogorsko-primorska i Eparhija budimljansko-nikšićka) od 1220. godine, odnosno da su stariji od majke crkve?” Sama ova činjenica i podatak dovoljno govori da postoji samo jedan cilj. Dritan Abazović je imao u nedavnoj posjeti najduži sastanak u Beogradu a takozvani premijer Crne Gore je sa srpskim patrijarhom Porfirijem ,,krojio” sudbinu Crne Gore po volji srpskih crkveno-političkih uzurpatora. SPC - URA predstavljaju omču oko vrata Crnoj Gori i njenoj daljoj poziciji u Evropskim integracijama. Ono što je u prijedlogu posebno evidentno je to da se ugovorom SPC u Crnoj Gori priznaje subjektivitet duži za VI vjekova, od onog koji ista ta crkva ima u Srbiji đe joj je sjedište. Nama protivnicima ugovora sporna je i eksteritorijalnost crkve po kojoj država neće preduzimati bezbjednosne mjere prema objektima SPC bez odobrenja crkvenih organa, izuzev kada je u pitanju hitna zaštita života i zdravlja. Osim što se SPC garantuje svojina i državina nad već upisanim objektima, država se obavezala da uknjiži i neupisane nepokretnosti u vlasništvu eparhija SPC u Crnoj Gori, što predstavlja najgrublji udar na samu državu. Pitanje je jednostavno: DRŽAVA ILI SPC!! Potpisivanje Temeljnog ugovora predstavlja izdaju Crne Gore njenih identitetskih i izvorno-vitalnih principa i stavova. Svi oni koji dalje u toj vladi budu podržavali njen opstanak mogu biti samo IZDAJNICI. Siguran sam da vrijeme koje je pred nama predstavlja sudbinske dane za Crnu Goru i očuvanje njenih državnih intresa. U toj prije svega demokratskoj borbi moramo dati punu podršku svim demokratskim sredstvima kako pred domaćom tako i pred inostranom javnošću.
SPC je uvjek u Crnoj Gori bila kroz svoju istoriju faktor nestabilnosti, falsifikator istorije, uzurpator i devastator brojnih crkava, manastira i kapela otimač kulturnog blaga Crne Gore. Često se moramo osvrtati na istorijske činjenice i dokaze i stalno ih ponavljati SPC njenim slugama u aktuelnom režimu pa to činim i ovog puta hrononološkim redom po ko zna koji put: Godine 1851. Zvanični katalog Ruske crkve navodi Crnogorsku pravoslavnu crkvu kao autokefalnu. Godine 1852. Vladar Crne Gore postaje knjaz Danilo Petrović, razdvaja državnu i crkvenu vlast. Godine 1855. Katalog autokefalnih pravoslavnih crkava ,,Sintagma” koji je, po odobrenju Carigradske patrijaršije, objavljen u Atini, pod rednim brojem 9. navodi Crnogorsku pravoslavnu crkvu kao autokefalnu. 1890. Zadarski episkop Nikodim Milaš, zapisao je u knjizi “Crkveno pravoslavno pravo” da je Cetinjska mitropolija autokefalna, navodeći je kao treću u katalogu. Godine 1903. Donesen je Ustav Svetog Sinoda Crnogorske pravoslavne crkve u kome se navodi status autokefalnosti.Godine 1905. Ustav Knjaževine Crne Gore u članu 40. normira položaj pravoslavne crkve u Crnoj Gori: “Državna vjera je u Crnoj Gori istočno pravoslavna. Crnogorska je Crkva autokefalna. Ona ne zavisi ni od koje strane Crkve, ali održava jedinstvo u dogmama s istočno pravoslavnom Vaseljenskom Crkvom.”Godine 1918. Nakon završetka Prvog svjetskog rata, nezavisna država Crna Gora je prisajedinjena Srbiji, Kralju Nikoli Petroviću zabranjen povratak u Crnu Goru (detronizovan i prognan) formirana Kraljevina Srba Hrvata i Slovenaca (Jugoslavija). Time je faktički ukinuta samostalna CPC Crnoj Gori. Godine 1920. Regent Aleksandar Karađorđević donosi dekret o ujedinjenju svih pravoslavnih crkvenih oblasti u Kraljevini Srba Hrvata i Slovenaca čime ukida Crnogorsku pravoslavnu crkvu.
SRPSKA PRAVAOSLAVNA CRKVA I URA OMČA OKO VRATA CRNE GORE: Aktuelni premijer Dritan Abazović (URA)-SPC čine omču oko vrata savremenoj Crnoj Gori. Politika oko Temeljnog ugovora između Crne Gore i uzurpatorske i okupatorske SPC je brutalni falsifikat istorijskih činjenica obmana i laži skovanih u Patrijaršiji u Beogradu i u mračnim Vučićevim kabinetima koje vješto pohode pojedini političari iz aktuelne vlade Crne Gore. Advokat Nikola Belada u svojoj knjizi Mrak-jevanđeoski nacionalizam lijepo objašnjava i piše: ,,Podsjetiću da je država Srbija, 2006. godine donijela Zakon o vjerskim slobodama gdje se u članu 11. Srpskoj pravoslavnoj crkvi priznaje pravni subjektivitet od 1836. godine. Kako je onda moguće da majka crkva ima pravni subjektivitet od 1836., a organizacioni dijelovi (Mitropolija crnogorsko-primorska i Eparhija budimljansko-nikšićka) od 1220. godine, odnosno da su stariji od majke crkve?” Sama ova činjenica i podatak dovoljno govori da postoji samo jedan cilj. Dritan Abazović je imao u nedavnoj posjeti najduži sastanak u Beogradu a takozvani premijer Crne Gore je sa srpskim patrijarhom Porfirijem ,,krojio” sudbinu Crne Gore po volji srpskih crkveno-političkih uzurpatora. SPC - URA predstavljaju omču oko vrata Crnoj Gori i njenoj daljoj poziciji u Evropskim integracijama. Ono što je u prijedlogu posebno evidentno je to da se ugovorom SPC u Crnoj Gori priznaje subjektivitet duži za VI vjekova, od onog koji ista ta crkva ima u Srbiji đe joj je sjedište. Nama protivnicima ugovora sporna je i eksteritorijalnost crkve po kojoj država neće preduzimati bezbjednosne mjere prema objektima SPC bez odobrenja crkvenih organa, izuzev kada je u pitanju hitna zaštita života i zdravlja. Osim što se SPC garantuje svojina i državina nad već upisanim objektima, država se obavezala da uknjiži i neupisane nepokretnosti u vlasništvu eparhija SPC u Crnoj Gori, što predstavlja najgrublji udar na samu državu. Pitanje je jednostavno: DRŽAVA ILI SPC!! Potpisivanje Temeljnog ugovora predstavlja izdaju Crne Gore njenih identitetskih i izvorno-vitalnih principa i stavova. Svi oni koji dalje u toj vladi budu podržavali njen opstanak mogu biti samo IZDAJNICI. Siguran sam da vrijeme koje je pred nama predstavlja sudbinske dane za Crnu Goru i očuvanje njenih državnih intresa. U toj prije svega demokratskoj borbi moramo dati punu podršku svim demokratskim sredstvima kako pred domaćom tako i pred inostranom javnošću.
