MIRSAD DURATOVIĆ: Istina je jedna i ona se ne može prekrojiti

Kažu iz boračkih organizacija VRS: "Pravda nije zadovoljena. Pucanj u Đapu je bio pucanj u mir jer je taj zločin označio početak rata u gradu na Sani. "’

Nekada su govorili da je "30.maj početak ratnih dešavanja u Prijedoru", a danas kažu "30.april označava početak rata u gradu na Sani."

Kako su krenuli za koju godinu će možda i uspjeti iznijeti stvarni datum početka ratnih dešavanja u Prijedoru.

Za sada historijske činjenice utvrđene u sudskim procesima za ratne zločine u Prijedoru svjedoče istinu:

1.) U augustu 1991.godine počinju ratna dešavanja u Prijedoru - paravojna srpska jedinica "Vukovi sa Vučjaka" zauzima odašiljač na Kozari i ukida se RTV program iz Sarajeva.

2.) 27. decembra 1991. godine Opštinskog odbora SDS-a Prijedor donosi odluku da se sruše postojeće gradske vlast na čelu sa SDA, da vlasti preuzmu članovi SDS-a ili kadrovi odani SDS-u, te da se osnuju samostalni srpski organi.

3.) 7. januara 1992. srspki odbornici u Skupštini opštine Prijedor i predsjednici mjesnih opštinskih odbora SDS-a proglasili su Skupštinu srpskog naroda opštine Prijedor i priključili je Srpskoj autonomnoj oblasti Krajina (Kninskoj Krajini).

4.) Do kraja aprila 1992., u opštini je osnovano više tajnih srpskih policijskih stanica i više od 1.500 naoružanih ljudi bilo je spremno da učestvuje u preuzimanju vlasti.

5.) U noći s 29. na 30. aprila 1992. “bez ijednog ispaljenog metka” izvršeno je preuzimanje vlasti predvođeno SDS-om, parapolicijskim snagama i JNA, odnosno klasični puč.

6.) U ranim jutarnjim satima 01. maja 1992. na autobuskom stajalištu ubijen je Radenko Đapa, rezervni policajac. Prijedorska policija je sprovela istragu i zvanično nije pronašla ubicu. Za ubistvo su odmah optuženi "muslimani".

Nezvanično se, u kahvanskoj priči, od osoba bliskih istrazi moglo čuti da je ubica identifikovan i da nije musliman. Rezultat istrage nikada nije objavljen.

7.) Sljedećeg dana, 02. maja 1992., srpski vojnici ubijaju 46.ogodišnjeg Bošnjaka civila koji se vraćao kući sa poljoprivrednih radova, Kučković (Smaila) Jusufa iz Brezičana, kao znak osvete za ubistvo Đape.

8.) Do 30. maja 1992. sa svojih ognjišta je protjerano oko 20 000 Bošnjaka i Hrvata, blizo 1000 civila nesrpske nacionalnisti ubijeno, koncentracioni logori Keraterm, Omarska i Trnopolje postali tvornice smrti.

Istina je jedna i ona se ne može prekrojiti.