Proslavljeni bokser Marijan Beneš preminuo je u 67. godini u Banja Luci nakon duge i teške bolesti.

Marijan Beneš je bio pop-ikona bivše Jugoslavije, u ringu je dokazao koliko može, a kad bi skinuo rukavice, svirao je violinu i flautu, pisao poeziju i pokazao svijetu da ljudi iz ringa nisu samo bokseri kao bokseri.

Marijan Beneš je rođen u Beogradu 11. juna 1951. godine. Roditelji Josip i Marija su bili nastavnici. Pod očevim uticajem, nastavnikom muzike, Marijan je naučio da svira klavir i violinu tako da je za budućeg boksera dobio malo neobično obrazovanje. Marijan je imao tri brata i sestru.

Svoje djetinjstvo Marijan je proveo u Tuzli u bokserskom klubu Sloboda iz Tuzle. Životni put mu je krenuo bokserskim, tada za njega neočekivanim, stazama kada je kao desetogodišnjak ušao u ring i pobijedio suparnika koji je imao osamnaest godina. Sa šesnaest godina Marijan potpisuje za Slaviju, bokserski klub iz Banje Luke, gdje je i ostao tokom čitave svoje amaterske karijere.

Tokom svoje amaterske karijere, Beneš je osvojio devet naslova prvaka Bosne i Hercegovine, četiri naslova prvaka Jugoslavije i veliki broj revijalnih titula.

Na Evropskom amaterskom prvenstvu u boksu održanom 1973. godine u Beogradu osvojio je titulu šampiona Evrope u lako-velter kategoriji. Te godine je proglašen za sportistu godine u izboru dnevnog sportskog lista „Sport“. Ubrzo poslije ovog uspjeha Beneš se razbolio od hepatitisa, međutim za njega to nije značio kraj bokserske karijere. Izuzetno tvrdoglav i privržen boksu, odlučio se za nastavak svoje bokserske karijere. Učestvovao je na Olimpijskim igrama 1976. u Montrealu, ali je ispao poslije druge runde takmičenja.

Teška povreda oka je uspjela ono što žutica nije mogla, okončala je Benešovu boksersku karijeru. Ne zna se tačno iz kog meča je ova povreda proizašla, po nekima 1983. godine u meču protiv Luisa Minčila, po drugima Beneš je ovu povredu vukao još od 1979. godine, od borbe protiv Sandija Toresa u Zenici. Tokom svoje karijere, Beneš je imao nebrojeno puno povreda neke od njih za koje se zna su dvadeset šest puta slomljene kosti na različitim mjestima. Povrede glasnih žica koje su uzrokovale da njegov govor postane tih i spor.

Beneš je imao ukupno 39 profesionalnih mečeva, od kojih je 32 pobijedio (21 meč nokautom) a šest je izgubio (tri nokautom) i jedan meč je boksovao nerješeno. Ukupno je odboksovao 233 profesionalne runde.

Beneš se povukao iz boksa 1983. godine i boksovao je još dva egzibiciona meča tokom devedesetih godina.

Uprkos zdravoj dijeti, i redovnim fizičkim aktivnostima, duga karijera boksera poodmaklih godina je imala učinka na njegovo zdravlje.

U vrijeme ratnog ludila i raspada države, Beneš nije bio dobrodošao nigdje. Ni u Bosni ni u Hrvatskoj, a po završetku rata Beneš se vratio u Banja Luku, a slobodno vrijeme uglavnom je provodio u poznatoj banjalučkoj ćevabdžinici Kod Muje.