Mr Milan JOVIČIĆ: Do jarana i mentora, Dragana Čovića, koji ima i sopstvenu akademiju, te bi, uz svoje orgulje i pjesmu „Čuda jada, do Mostara grada“ mogli bi zajednički, zapjevati, uz guslarsko-orguljaški orkestar. Zgodna je prilika, da se guslar Mića iz Lakzaša i promoviše u novog veliko srpskog akademika, uz pomoć svoga mentora. Tako bi se obogatila i srpska akademija, te bi imao ko da nastavi pisanje, raznih proglasa, dekleracija i memoranduma, zajedničke naravi, nastalih genocidnih tvorevina Republike Srpske i Herceg Bosne.

Glavni akteri i autori Basne, svakako su aktuelni veliko srpski nacionalista i guslar iz Laktaša, Milorad Dodik i njegov mentor, veliko hrvatski „čistokrvni“ nacionalista i orguljaš iz Mostara, Dragan Čović.
Tjera Mile ovce svoje, preko Romanije, uz gusle i junačku pjesmu, sve do centra Pala, proglašene genocidne tvorevine, Republike Srpske. Revnosno ih čuva, kao i svoju tvorevinu, uz ugodan smještaj u izgrađenom studentskom domu „Radovan Karadžić“.

Brine Mile o stadu svome, kao i o sunarodnjacima, velikim Srbima, o svojoj tvorevini, bleji sa njima, pomalo ih soli i broji dane i svoj kapital, od Laktaša i sve do Dedinja. Pasoš mu je Republike Srbije ispod miške, da bi se na vrijeme mogao skloniti na Dedinje, zlu ne trebalo, jer je lopovluk i njegov kriminal očit i vidljiv i onima, koji to ne žele gledati.

Smjestio je ovce svoje u studentski dom i trebao bi da ih pregleda, ali nažalost, njegov psihijatar je već poodavno u Hagu, a dom zvučnoga imena „Radovana Karadžića“ još uvijek i nema bolje goste. Bitno je, da su sve ovce bilo za ispašu ili glasačku mašineriju, bleje, gledaju u svoga gospodara, čekajući izbore i rezultate.

Zapjevao je Mile „Romaniju“, uz gusle, dok ovce bleje, poput njegovoga srpskog roda i naroda, koje drži u torovima Republike Srpske, od Slipčića do Pala, ori pjesma, ovce bleje, što bi pisao Petar Kočić, a narod jadni od silne im miline, ne čuju se i ne mogu da dišu.

Vidi belaja, od blejanja, jada i belaja, preko Pala, trebalo se stići i do mojega Mostara.
Do jarana i mentora, Dragana Čovića, koji ima i sopstvenu akademiju, te bi, uz svoje orgulje i pjesmu „Čuda jada, do Mostara grada“ mogli bi zajednički, zapjevati, uz guslarsko-orguljaški orkestar. Zgodna je prilika, da se guslar Mića iz Lakzaša i promoviše u novog veliko srpskog akademika, uz pomoć svoga mentora. Tako bi se obogatila i srpska akademija, te bi imao ko da nastavi pisanje, raznih proglasa, dekleracija i memoranduma, zajedničke naravi, nastalih genocidnih tvorevina Republike Srpske i Herceg Bosne.



Zajedničko stado se smješta na prostore hacijende , u mostarske Bare, kod jarana i čuvara, naših srpskih interesa, sada već transformisanog „kauboja“ Dragančeta, već znanog akademika.

Ovce bleje, a srpsko- hrvatski „čistokrvni„ voždovi i doglavnici se dogovaraju i kroje nam jalovu sudbinu, kako će mo ih morati ponovo birati. Konačno će nam rasturiti državu, imaće svoje sudove i tužioce, a oni će nastaviti pljačkati nas, do gole nas kože skidati i odj..ti, za sva vremena.
Tako to rade, naši, sada već transformisani dvojac, kauboj Dragan iz mostarskih Bara i njegov jaran, guslar Milorad iz RS-a, koji nastavlja da rokće, sve više i jače na ovu „ rasturenu „ državu, njene institucije i cjeloviti pravni sistem.

Transformisani kauboj Dragan i svinjogojac Mića iz Lkataša, crni su biseri vlasti?

Promoćurni i transformisani dvojac, uz blagoslov i svojih vjerskih vjerodostojnika, pronašao je i dobru zaleđinu, zlu ne trebalo, radi međunarodnih uticaja i faktora, kod ruskoga ambasadora, gospodina Ivancova.
Znaju oni, uz dobru lozu i šljivovicu, pršut i ostalu mezu, dobro ugostiti, ako treba i napiti dotičnoga, kako bi saslušao i branio njihove interese, u rješavanju i „hrvatskog pitanja“ i kako bi riješili i položaj ovih jadnih i napaćenih mostarskih Srba, „dodikovaca“ koji čak i nisu u gradu Mostaru ni konstitutivni , još manje ravnopravni.

Upravo, dolaskom ove trojke, uz blagoslov „mirotvorca“ Vladike Grigorija iz MRV-a / međureligijskog vijeća /, riješiti će se srpsko i hrvatsko pitanje, onako, što bi to naš narod rekao „đuture“.
Aferim, sokolovi naši, vi koji visoko letite, ali će te sudnjega dana u močvaru pasti, nećete više ni blejati sa svojim stadom, niti će te moći rokćati, a možda će te nastaviti kreketati u društvu žaba iz močvare.
Ukoliko vam se ova basna i dopadne, pišite nam, na adrese autora???