Kur'an je, za mene, još jedan pokušaj ljudskog stremljenja u nastojanju da se dokaže postojanje apsolutne istine, u koju ja ne vjerujem.

Sead ZUBANOVIĆ: Zbog svih prethodno navedenih razloga pozivam našeg reisa ef. Kavazovića da naša IZ zvanično odredi o književnim nedjelima ovog ateiste. Zar je zbog estetike književnosti koja im se pripisuje, dozvoljeno da Derviš i Tvrđava doslovno pljuju u lice Bošnjake muslimane svojim osmišljenim velikosrpskim podvalama o nazadnosti naše vjere i nepostojanju našeg jezika, književnosti, nacionalnosti i državnosti nam jedine domovine Krajnje je vrijeme da IZ u Bosni i Hercegovini kaže da je došao kraj mentalnoj okupaciji bošnjačke djece kroz bespogovorno nametanje naslijeđenog znanja tokom školovanja.

Kako je bilo moguće da se u vjerskom dijelu programa dženaze u Potočarima citira dio iz romana Derviš i smrt, čiji je autor takođe i autor s početka teksta navedene rečenice?! Pripisati objavu Kur'ana čovjeku i negirati postojanje Boga je nešto što je sa islamom nespojivo! Ko je onda imao hrabrosti, ako je musliman, uvrstiti u program najbolnije bošnjačke ceremonije, citat iz djela čovjeka koji se izjasnio kao Srbin, a njegovi sunarodnjaci su izvršili genocid nad Bošnjacima! Strah me to i pomisliti i nikada neću povjerovati da bi to mogla biti IZ u Bosni i Hercegovini, odnosno njen ovlašteni službenik.

Zaista je bilo ogavno na tom skupu, čuti recitovane riječi - Braćo, ja vam neću držati propovjed - izgovorene iznad zelenih tabuta. Propovjed je termin kojim se naziva posmrtni govor u pravoslavlju, kao i nedjeljno crkveno predavanje u katoličanstvu!? Ko toj riječi dade izun da natkrili sedamdeset i jednu, tek iskopanu, bolnu bošnjačku i muslimansku raku i hiljade i hiljade bijelih nišana? Ko je toliki zaljubljenik Mehmeda Meše Selimovića? Ne mogu i neću da vjerujem da je to učinio neko iz moje Islamske zajednice!

Davne 1966. godine, tadašnji reis Sulejman Kemura je osnovano ovaj roman, naslova Derviš i smrt, proglasio antimuslimanskim! Prva intelektalna bošnjačka perjanica tog vremena, Alija Isaković, rekao je za autora, po objavi knjige, da je megafon u rukama velikosrpstva! Zbog upotrebe neislamskih naziva vjerskih obreda, rahmetli Nedžad Ibrišimović je Mešinog Derviša nazivao: Pop i smrt, Sveštenik i smrt, Ateista i smrt i Komunista i smrt. Veoma je tužno i ružno gledati, slušati i čitati kako pojedini uposlenici IZ igraju ulogu njegovog advokata. Koristeći sredstva informisanja naše Islamske zajednice oni slijepo brane Mešu i njegov očigledni munafikluk pa bošnjački narod njihov lični stav smatra oficijelnim stavom naše krovne institucije. Oni neće da u romanu vide sastavljanje dijelova različitih sura i tako sugerisanje njihovog smisla po autorovom ubjeđenju! Pa knjiga počinje i završava prevodom prepolovljene sure Vel-asr i tako vjeru slam karakteriše pesimistično crnom, što ona, kao ni jedna druga vjera, nije!



Pozivam sve one koji vjeruju u Jednog Allaha da pročitaju ovu rečenicu s kraja Derviša:
Poučite me, mrtvi, kako se može umrijeti bez straha, ili bar bez užasa. Jer smrt je besmisao, kao i život.

Zar samo ovo promišljanje nije dovoljna da dokaže Selimovićevo apsulutno konfrontiranje sa islamskim učenjem? Po vajnom Meši, u istoj knjizi, mujezin sa Begove džamije ezaneći, ustvari zavija kao pas, a muslimani se, tokom posta u mjesecu Ramazana, iftare zalogajem hljeba i gutljajem rakije!

Zbog svih prethodno navedenih razloga pozivam našeg reisa ef. Kavazovića da naša IZ zvanično odredi o književnim nedjelima ovog ateiste. Zar je zbog estetike književnosti koja im se pripisuje, dozvoljeno da Derviš i Tvrđava doslovno pljuju u lice Bošnjake muslimane svojim osmišljenim velikosrpskim podvalama o nazadnosti naše vjere i nepostojanju našeg jezika, književnosti, nacionalnosti i državnosti nam jedine domovine?

Krajnje je vrijeme da IZ u Bosni i Hercegovini kaže da je došao kraj mentalnoj okupaciji bošnjačke djece kroz bespogovorno nametanje naslijeđenog znanja tokom školovanja.