Edit AGOVIĆ:

“Na istočnog veroispovedanija Bošnjake veći upliv imati neće biti za Srbiju težak zadatak više predostrožnosti i vnimanija na protiv toga iziskuje to, da se katolički Bošnjaci zadobijedu”, stoji u Načertaniju Ilije Garašanina, koje, čini se, postaje sve aktualnije, jer ‘istočnog veroispovedanija Bošnjaci’, počeli su, više od samih Srba, prakticirati i baštiniti genocidne tekovine Srbije, pa je tako Milorad Dodik, koji se svojski trudi ‘razvodniti’ posljedice posljednje srbijanske agresije na ‘svoju domovinu’, zatražio, da po ugledu na Rezoluciju osude Srebreničkog genocida, bude osuđen genocid u logorima Jasenovac i Stara Gradiška, za što ga je predsjednik Srbije Boris Tadić nagradio patetičnim milom (ne Milom Đukanovićem, nego milom! Pokretom dlana!) po licu, a ovaj je - što je zabilježilo i oko kamere - sav ushićen, uzdahnuo. Tvrdnje SANU-a, o broju žrtava u Jasenovcu, gdje je uzgred da kažem ubijeno i 14 mojih rođaka, ugledni hrvatski historičar, dr. Slavko Goldstein, kratko je prokomentirao riječima: “700.000 žrtava treba shvatiti ne samo kao pretjerivanje, nego kao manipuliranje žrtvama, što je za svaku osudu.” Dakle, radi integriteta žrtava i pijeteta prema njima, kao uostalom i u Srebrenici, za koju je sudski potvrđen Genocid, potrebno je, prije moguće rezolucije, nedvojbeno konstatirati već utvrđene - egzaktne činjenice - vezane za Drugi svjetski rat i tadašnje kalkulantske igre, koje će za Dodika, možda, biti razočaravajuće, s obzirom da su bosanski pravoslavci, baš kako je to u Načertaniju instruisao Ilija Garašanin, od strane Srba bili instrumentalizirani, što potvrđuju i dokumentovani dokazi da je Draža Mihailović - na liniji sporazuma Cvetković-Maček - usprkos masovnim ustaškim zločinima nad - istočnog veroispovedanija Bošnjacima - i svojim, odnosno četničkim, još masovnijim zločinima, nad, kako ih je Garašanin nazivao - katoličkim i Bošnjacima muhamedancima - surađivao s Pavelićem, čiju NDH, uz male korekcije granice u Bosni, bio je spreman i priznati, što indikativno podsjeća na dogovor Milošević-Tuđman, te ‘rat’ koji su oni vodili. Krajem prve i početkom druge polovine 1942. godine, pod njemačkim i italijanskim mentorstvom, sklopljen je niz sporazuma, kojima se NDH obavezala opskrbljivati četničke snage u Bosni, njihovim ranjenicima pružati njegu u svojim vojnim bolnicama, a udovicama i siročadima isplaćivati financijsku pomoć kakvu su dobijali i članovi porodica poginulih ustaša, dok su se četnici obavezali aktivno učestvovati u borbi protiv antifašista, pa su tako 18. juna 1942. u skladu s dogovorom postignutim dva dana ranije, ustaše isporučile četnicima novac, hranu,

Gasni kamion marke "Saurer" sličan onom u kome su stradali Jevreji iz logora Sajmište Tramvaji u Beogradu sa natpisom zabrane za vožnju Jevrejima

20.000 metaka, 100 pušaka i 10 puškomitraljezaca s oružjem, da bi par dana kasnije, 20. juna, združene njemačko-ustaške snage, uz logističku podršku četnika, krenule u napad na partizane u rejonu Kozare, prilikom čega je došlo do masovnog pogroma pravoslavnog življa. Italijanski general Berardi, zapovjednik divizije ‘Sassari’, zbog izvanredne okupatorko-kvislinške koordinacije u borbi protiv antifašista, priredio je 4. novembra 1942., u Kninu, vojnu paradu italijansko-ustaško-četničkih jedinica. Naredne 1943. godine, 27. jula., prilikom partizanskog napada na selo Kijevo, ustašama i domobranima u pomoć priskaču četnici iz sela Civljana, a simptomatičan je izvještaj vlasti NDH u kojem, navodeći ‘svoje žrtve’, kažu da je poginulo 7 ustaša, 1 domobran i 5 četnika, dok su partizani imali između 70 i 100 mrtvih i ranjenih. Sukladno zajedničkim ciljevima, funkcionisali su i konc-logori - NDH i Srbije – pa su tako, od maja 1942., oni uvezani u jedan operativni sistem, a logor na Beogradskom sajmištu postao je centralni za jugostok Evrope, čime, analogijom, dolazimo do zaključka da je upravo odatle koordinirana akcija pogubljenja logoraša u Jasenovcu. Logorima u Srbiji upravljala je Vlada nacionalnog spasa, na čelu s Milanom Nedićem, a logor Topovske šupe, u beogradskom naselju Voždovac, bio je jedini u Evropi koji je u svom nazivu imao prefiks “jevrejski!” U njemu su se od 8. do 12. decembra 1941. našli gotovo svi beogradski Jevreji, da bi od marta do maja 1942., njih više od 8.000 bilo ubijeno. Srbija je otišla i korak ispred njemačkih nacista kada je patentirala gasnu komoru, kamion - Dušegupku - u kojem su Jevreji i Romi, sa Sajmišta gušeni do Jajinaca, gdje je u masovnim grobnicama sahranjeno oko 68.000 žrtava, pa je već u junu ’42. godine, Beograd slavodobitno obavijestio Berlin: Serbien ist Judenfrei! Usporedbe radi, Beč, u koji su njemački vojnici umarširali još marta 1938, sačuvao je svoje Jevreje do oktobra 1942.; Glavni grad nacističke Njemačke, Berlin, do maja 1943.; U Bugarskoj, od prijeratnih oko 48.000 Jevreja, na kraju rata bilo ih je 50-ak. hiljada; U fašističkoj Italiji preživelo je 80% Jevreja. Znači, Srbija, u kojoj je uništeno 86% jevrejske populacije, evropski je prvak, daleko ispred i NDH, u holokaustu nad jevrejima, ali i genocidu nad drugima, jer ništa bolje nisu prošli ni Bošnjaci, Hrvati, Nijemci, Albanci, Mađari, kojih je od Berlinskog kongresa, konca Prvog - i nakon Drugog svjetskog rata - pobijeno na stotine hiljada, dok je više od milion ljudi protjerano sa svojih ognjišta, čime je naročito drastično izmijenjena demografska, ali i vlasnička, struktura uže Srbije, Bosne i Hercegovine, Vojvodine i Sandžaka. Zbog svega navedenog, Srbija, ako se misli početi ponašati civilizovano, mora vlasnicima, odnosno njihovim nasljednicima, vratiti opljačkanu i uzurpiranu imovinu, proglasiti SANU zločinačkom organizacijom, a njezine članove izvesti pred lice pravde, odustati od njegovanja kulture zločina kroz podržavanje svoje genocidne tvorevine koju je, u vidu ‘Trojanskoga konja’, s ciljem njezine destabilizacije instalirala na teritoriji Bosne i Hercegovine, te prestati s pokušajima rehabilitiranja četnika, što treba biti stavljeno u kontekst zakona EU-a, kojima se oštro sankcionira svako veličanje i negiranje holokausta i genocida. Rezolucija koju je Dodik zatražio, svakako je dobrodošla, no ona, umjesto isprazne osude zločina, treba obavezivati na degenocidizaciju, što će, siguran sam, svako normalan podržati, no nisam baš siguran da će i njemu odgovarati, s obzirom na funkciju koju obnaša…