Zlocini genocida nad Bosnjacima na balkanskom prostoru dio su njihove historije. Oni traju preko tri stoljeca, a porijeklom su i sa istoka i zapada, zavisno od toga o kojem se historijskom periodu radu. Uzroci genocida nad Bosnjacima su u nacelu, ideoloski, ali iza toga stajali su i drugi, prije svega borba za teritorije ( tlo ) “ kako su nacisti govorili borba za zivotni prostor – lebensraum “ , te unistenje naroda.
Zlocini genocida imaju svoj historijski kontinuitet jos od druge polovine 17. stoljeca.Oni su pored genocidnih radnji mletackih i austrijskih trupa uglavnom rezultat kontinuirane srpske i crnogorske politike od pocetka 17. stoljeca pa sve do danas.
Naime fizicko, duhovno istrebljenje i unistenje koje su srbi i crnogorci vrsili nad Bosnjacima Balkana motivirano je srpskom genocidnom ideologijom utemeljenoj na:
Kosovskom mitu, Njegosevoj istrazi poturica, te lazima i politickoj propagandi.Ta ideologija razradjena je u Njegosevom “ Gorskom vijencu ”, Garasaninovom “ Nacertaniju ” iz 1844. Takodje potrebni motivi su uzeti iz “ Jezickog nacionalizma “ Vuka Karadzica i vjerske doktrine srpske pravoslavne crkve.
Pored gore navedenih zlocinackih programa, ” Programski dokumenti ” Stevana Moljevica od 30. juna 1941, cetnickog ideologa Draze Mihailovica, zakjluci cetnicke konferencije u selu Sahovicima 1943. i poslednji ” memorandum ” SANU-a dali su okvir ovoj zlocinackoj konstrukciji.
Historiografski, filozofski i knjizevni radovi Vase Cubrilovica, Dobrice Cosica, MiloradaEkmecica, Vojislava Djuretica, Vasilija Krestica, Mihajila Markovica i drugih zaokruzili su ovu tvorevinu, dajuci intelektualnu i duhovnu osnovu ovoj genocidnoj politici.
Poslednji genocid koji je izvrsen nad Bosnjacima ( 1992 – 1995 ) od strane Srbije i Crne Gore bio je isplaniran od: vojnog vrha SFRJ, drzavnog rukovodstva Srbije, srbijanske opozicije, srpske pravoslavne crkve, MUP-Srbije, SANU-a, kao i odgovarajucih snaga iz Crne Gore.
U svim velikosrpskim planovima i cetnickim genocidnim programskim dokumentima navodi se da je stvaranje i organiziranje homogene Srbije ( etnicki ciste srpske drzave ) koja ce obuhvatati “ celo etnicko podrucje na kome Srbi zive ” prva i osnovna duznost “svih” Srba.

PRVI GENOCID

Prvi genocid nad Bosnjacima dogadja se tokom i poslije Velikog – beckog rata izmedjuturske i austro – ugarske carevine.
Posto su Turci u tom ratu izgubili sve posjede i vlast u Madjarskoj, Slavoniji, Lici, Krbavi, Dalmaciji, Boki-kotorskoj, svi Muslimani-Bosnjaci koji se iz ovih krajeva i zemalja nisu pravovremeno uspeli povuci u Bosnu i druge krajeve juzno od Save i Dunava bili su pobijeni, protjerani, asimilirani ili prisilno prevedeni u kriscanstvo. Svi kulturni i sakralni objekti su unisteni a materijalna bogatstva oduzeta i opljackana. O prvom genocidu precizni i jasni dokazi o pokrstavanju postoje u franjevackim arhivama u Dalmaciji, Lici i Slavoniji. Da su Bosnjaci zivjeli na ovim prostorima danas jedino podsjecaju razliciti toponimi i prezimena.
Za prvi genocid najvaznije je reci da su ratovali Turska i Austro-ugarska a stradali su Bosnjaci.

DRUGI GENOCID

Drugi genocid nad Muslimanima-Bosnjacima dogadja se na Badnje vece 1711. godine.Te noci je sprovedena tzv. „ istraga poturica“. Tada je ubijeno oko 1000 Muslimana koji Su zivjeli na prostoru “ Stare Crne Gore “ – koja je imala cetiri nahije sa sjedistem na Cetinju. Strateg, idejni promotor i agens drugog genocida bila je pravoslavna crkva.Ova tvrdnja je tacna zato sto je Badnje vece najveci kriscanski praznik i sto je istragu poturica ”opjevao” i dokumentovao crkveni dostojanstvenik i pjesnik P.P.Njegos u Gorskom vijencu.On je time pruzio epsku podlogu i paradigmu za sve buduce genocide nad MuslimanimaSrbije, Sandzaka, Crne Gore i BiH.
Svi motivi za genocid opjevani su u Gorskom vijencu, pa tako vjersku mrznju prema Muslimanima Njegos je iskazao i rasplamsao rijecima:
”Odza rice na ravnom Cetinju – zaudara zemlja Mu’amedom ” ! ! !

TRECI GENOCID

Treci genocid nad Bosnjacima dogadja se izmedju 1804-1820 godine kao posledica Prvog i Drugog srpskog ustanka.Ovaj genocid srpski istoricar i diplomata Stojan Novakovic oznacava kao ”generalno trebljenje Turaka-Muslimana iz naroda”. Pored pravoslavne crkve koja od drugog genocida igra kljucnu ulogu, u trecem genocidu nad Muslimanima njoj se pridruzuju historicari, politicari i pjesnici poput Njegosa.

CETVRTI GENOCID

Cetvrti genocid nad Bosnjacima dogadja se izmedju 1830-1867 godine kao posledica Hati-s-serifa iz 1830. godine i njegova aneksa iz 1833 godine. Ovim dokumentom je Srbija stekla status vazalne autonomne knezevine unutar osmanskog carstva.Tada su svi Bosnjaci protjerani iz Beograda, Uzica, Sokola, Sabca.Sve protjerane Muslimane Porta naseljava u Bosnu, gdje je za njih podigla dva naseljaGornju i Donju Aziziju tj. Bosanski Samac i Orasje.

PETI GENOCID

Peti genocid nad Bosnjacima dolazi nakon Berlinskog Kongresa 1878 godine, na osnovu cijih odluka dotadasnje autonomne knezevine Srbija i Crna Gora sticu potpunu nezavisnost i gdje prosiruju svoje teritorije. Tako se Srbija teritorijalno prosiruje:Niskim, Topickim i Vranjskim okruzima a Crna Gora u Hercegovini. Mada su se Srbija i Crna Gora na Berlinskom Kongresu obavezale da ce postivati slobodu vjeroispovjesti Muslimana, to se na zalost nije dogodilo.Muslimani su pobijeni i protjerani u Beogradu, Sabcu, Uzicu, Sokolu, Nisu, Pirotu, Vranju a svi njihovi kulturni i vjerski objekti su poruseni.

SESTI GENOCID

Sesti genocid nad Bosnjacima dogadja se kao posledica Austro-ugarske okupacije Bosne i Hercegovine. Tako su se Bosnjaci u toku i poslije okupacije poceli iseljavati u: Sandzak, Kosovo, Makedoniju, gdje je tada jos uvijek bila turska vojska. Tako dolazi do radikalnog smanjenja muslimanske populacije u ukupnom stanovnistvu BiH. Historicari navode da je od 1879 do 1910 procenat muslimanske populacije u BiH smanjen za 7 % sto nije mali broj s obzirom da Bosnjaci gledajuci brojcano nije velki narod.

SEDMI GENOCID

Sedmi genocid nad Bosnjacima dogadja se u Sandzaku i Crnoj Gori izmedju kojih je nasino pokrstavanje Muslimana u Plavu i Gusinju. Ovaj genocid je direktna posledica prvog i drugog balkanskog rata.Ovo je bio sedmi genocid nad Muslimanima Balkana a prvi nad Bosnjacima Sandzaka.

OSMI GENOCID

Osmi genocid nad Bosnjacima dogodio se 1919. godine u Plavsko-gisinjskom kraju, bolje reci ponovio se u ovom istom kraju nakon nasilnog pokrstavanja 1912. – 1913. godine. Za razliku od tada, ovog puta je stradalo 450 najodabranijih Bosnjaka ovog kraja o kojima se inace nikako nije pisalo, sto je dobar pokazatelj da se svi bosnjacki hisotricari do sada preskakali ovaj genocid kojeg mi navodimo kao Osmi po redu ili pak drugu u Plavsko-gusinjskom kraju I tamo samo u razdoblju od 6-7 godina. DEVETI GENOCID

Osmi genocid nad Muslimanima-Bosnjacima traje od osnivanja Kraljevine SHS ( Srba, Hrvata i Slovenaca ) 1918. do propasti iste 1941 godine.U ovim vremenima zivoti Bosnjaka nisu imali nikakve vrijednosti, a posebno je bila teska situcija za Muslimane Sandzaka i Hercegovine.Tako su u Bijelom Polju u selu Sahovicima 7. novembra 1924 godine ubijeno oko 600 Muslimana bez ikakvog povoda, krivnje i razloga.Takodje podaci govore da je u Hercegovini od kraljevih komita bilo je oko 3000 neotkrivenih ubistava nad Muslimanima. Tako da se zbog ovih ubistava, proterivanja i zastrasivanja etnicka slika Istocne Hercegovine promijenila na stetu Bosnjaka.

DESETI GENOCID

Deveti genocid nad Bosnjacima dogadja se od 1941-1945 godine.To je vrijeme Drugog svetskog rata gdje je po nekim procjenama stradalo oko 106.000 Bosnjaka, uglavnom civila od cetnicke kame. To znaci da je negdje oko8,3 % Muslimana nastradalo u ovom razdoblju. Ovo su samo podaci, a detalji stradanja nisu jos uvijek dovoljno istrazeni, pa ujedno apelujem bosnjacke historicare i inteligenciju vicnu peru da se prihvate posla. Stara izreka kaze “ono sto nije zapisano, nije se ni dogodilo”!

JEDENAESTI GENOCID

Deseti genocid nad Bosnjacima dogadja se u periodu od 1992-1995 prilikom agresije na BiH od strane Srbije, Crne Gore i Hrvatske.U ovom genocidu ucestvovale su zajedno Srbija, Crna Gora i Hrvatska sto se u prethodnih devet genocida nije dogadjalo da su istovremeno i zajednicki cinili zlocin.Ovaj genocid je najokrutniji, najsuroviji i najveci po razmjerama od svih dosadasnjih.U ovaj zlocin bilo je ukljuceno sve srpsko i crnogorsko sto gmize do najvisih drzavnih,politickih, vojnih i crkvenih struktura. Takodje veliki doprinos ovom zlocinu dale su srpska i crnogorska inteligencije. Namjera je svakako bila ostvarivanje Velike Srbijena granici Karlobag – Virovitica davno zapisanih planova Garasanina, Moljevica i poslednjeg memoranduma SANU-a ( srpska akademija nauka i umjetnosti ).
U ovoj zlocinackoj agresiji i Hrvatska je htjela nesto usicariti i stvoriti Veliku Hrvatsku gdje su zlocini hrvatskih bojovnika nad civilima Stupnog Dola, Ahmica i drugih mjesta vec poznati.Stradanja Bosnjaka civila su ogromna u ljudskim zrtvama tako da se slobodno moze nazvati kataklizma ili gernika kako neko rece.
Takodje treba kazati da je u ovoj agresiji na BiH izvrsen urbicid i kulturocid.U ovom genocidu je vazno naglasiti da su se Bosnjaci vojno i organizovano suprostavili sto u prijasnjih devet genocida nije bio slucaj. Bosnjacki narod iako u pocetku nenaoruzan i na prevaru opkoljen smogao je snage i suprostavio se agresoru, gdje su i te kako osjetili Bosnjacku snagu. I na kraju da kazem da nista vise nije kao prije i da Bosnjaci nikada vise nece dozvoliti da budu klati kao jagnjad, a u ovoj agresiji su pokazali da hoce, znaju i umiju udarac da uzvrate.