Saopćenje Instituta za istraživanje genocida Kanada {IGK} povodom odbacivanja zahtjeva Bosne i Hercegoovine {BiH} za reviziju presude protiv Srbije za genocid pred Međunarodnim sudom pravde {MSP}

Istraživači genocida imaju konsensuz da je na Republiku BiH izvršena agresija, te genocid nad njenim građanima, posebno Bošnjacima uz pomoć Srbije i za to ne treba sudska potvrda. Na osnovu toga preživjele žrtve genocida imaju egzistencijalni konsenzus u kontinuitet borbe za istinu i pravdu koja ne mora biti samo sudska.

Političko, diplomatsko, proceduralno odbacivanje zahtjeva za reviziju presude uz liderstvo Rusije i njenih srpskih pomagaća je poraz međunarodne istine i pravde, primjer sramne uloge MSP, sramne uloge antibosanskog faktora koji se prošle sedmice javno zahvalio Rusiji na obaranju rezolucije o genocidu u Srebrenici u UN i nedostatku potpune strategije bosanskog odgovora. Odlukom MSP, koja nije posljedica nepostojanja novih dokaza, već ruskog diplomatsko političkog lobiranja nije poništena istina o genocidu u BiH i odgovornost Srbije za kršenje Konvencje o genocidu. MSP se svojom političkom odlukom stavio na stranu agresora očekujući da isti donose odluku protiv sebe samog.

Činjenica da je Srbija prva i jedina država u historiji koja je presudom iz 2007. godine proglašena krivom za kršenje Konvencije o genocidu po tri tačke: nesprječavanje genocida, neizvršavanje privremenih mjera koje je sud naložio u ranijoj odluci i nehapšenje i neizručivanje optuženih ratnih zloćinaca Haškom tribunalu. To su tri izuzetno ozbiljne i značjane tačke presude. Istom presudom najvažnije institucije entiteta Republika srpska {RS}, vojska i policija, su proglašeni krivim za genocid. Srbija nije ispunila obaveze iz te presude, a prva dužnost joj je bila zaustavljanje sistemskog negiranja zločina genocida. Revizija presude je pokrenuta kao odgovor na srpsko negiranje genocida, nepriznavanje genocida i odsustva procesa izvinjenja i traženja oprosta.

Presudom iz 2007. Srbija je proglašena djelomično, ali RS potpuno odgovornom za genocid, što je po osnovu Bečke konvencije o pravu ugovora čini osporivom tvorevinom. Sve političke institucije i pojedince ta konvencija, kao pridružena Povelji UN, obavezuje na nepriznavanje institucija i zakona RS po osnovu zahtjeva o nepriznavanju rezultata genocida. Zato nije potrebna revizija presude ni bilo kakav konsensuz.

Izvještaj Komisije vlade RS koji je javno objavljen 2004. godine i koji je usvojen konsenzusom, što znači da su članovi Komisije iz RS ostali pri stanovištu o učešću političkog, vojnog i policijskog rukovodstva RS u planiranju i izvršenju zločina genocida u Srebrenici. Postoji naredba tadašnjeg političkog lidera RS Radovana Karadžića za izvršenje genocida u Srebrenici. Postoje dokazi o učešću Vojske Jugoslavije i MUP RS u genocidu u Srebrenici, te učešću dobrovoljaca iz Srbije, Grčke i Rusije.

Odbijanje revizije presude treba iskoristiti za rad na novoj bosanskoj strategiji, novom bosanskom odgovoru. Mjeru te nove strategije za koju ne treba pitati optuženu stranu određuje historija borbe za istinu i pravdu, presuda iz 2007., odredbe Bečke konvencije, zaključci Komisije Vlade RS o genocidu u Srebrenici.

Žrtve genocida u BiH se nikada neće odreći borbe za istinu i pravdu kao sastavnog prava na državu BiH, piše u saopćenju Instituta za istraživanje genocida, Kanada.