Prije 12 godina, u avgustu 2005. godine bivše Ministarstvo vanjskih poslova Srbije i Crne Gore dostavilo je na zahtjev Haškog tužilaštva sedam dokumenata-ukaza Predsjedništva SFRJ i predsjednika Savezne Republike Jugoslavije.

U skladu sa sporazumom koji su u aprilu 2005. godine potpisali tadašnja glavna haška tužiteljica Carla del Ponte i predsjednik Nacionalnog savjeta za saradnju sa Haškim tribunalom Rasim Ljajić, između ostalo navedeno je da Beograd dostavlja tražena dokumenta, ali da traži primjenu zaštitnih mjera za ona pod rednim brojem 6. i 7., piše Patria.

Radi se o ukazima predsjednika Savezne Republike Jugoslavije od 16. juna 1994. i 16. juna 2001. godine koji nedvojbeno dokazuju direktnu involviranost Srbije u agresiju i genocid počinjen u Srebrenici, odnosno da je tadašnji režim ratovao na teritoriji nezavisne i međunarodno priznate države Republike Bosne i Hercegovine.

Ukazom predsjednika SRJ Zorana Lilića od 16. juna 1994. godine, haški optuženik Ratko Mladić vanredno je unaprijeđen u čin general pukovnika. Mladić je u to vrijeme bio komandant Glavnog štaba 30. kadrovskog centra Vojske Jugoslavije.

O ovome je bilo riječi na suđenju bivšem načelniku Generalštaba Vojske Jugoslavije Momčilu Perišiću u Haškom tribunalu. General Perišić prvostepenom presudom bio je osuđen na 27 godina zatvora, dok je drugostepenom oslobođen za zločine u BiH i Hrvatskoj.

Dokazano je nedvojbeno da je on pružao personalnu, logističku, finansijsku i drugu podršku VRS u sklopu njihovih općih ratnih napora, a ne kako bi ih usmjerio na počinjenje pojedinih zločina, konkretno u Sarajevu i Srebrenici.

General Petar Škrbić, bivši pomoćnik Ratka Madića za organizacijsko-mobilizacijske i personalne poslove, na suđenju Perišiću je potvrdio da je sredinom jula 1995. godine 30 oficira jugoslovenske vojske bilo raspoređeno u VRS.

Iz Mladićeve vojne knjižice koja je također dostavljena tada Carli del Ponte vidi se da je on i tokom rata u Hrvatskoj, a potom i u BiH sve vrijeme bio pod direktnom kontrolom beogradskog režima koji ga je i plaćao, odnosno Vojske Jugoslavije, čiji je general bio.

Ukazom predsjednika SRJ od 16. juna 2001. godine sa evidencije profesionalnih vojnika Vojske Jugoslavije skinuti su generali koji su se nalazili tada na dužnostima u 30. kadrovskom centru Generalštaba Vojske Jugoslavije.

To su general Ratko Mladić, general Novica Simić, general Momir Talić, general Svetozar Andrić, general Nikola Delić, general Momir Zec, general Radislav Krstić, general Dušan Kukobat, general Vlado Lizdek, general Dragiša Masal, general Savo Sokanović, general Radivoje Tomanić.

General Radislav Krstić koji je pravosnažno osuđen na 35 godina zatvora zbog pomaganja i podržavanja genocida u Srebrenici 1995. godine, uhapšen je u decembru 1998. godine.

Dok je sjedio u Ševeningenu čekajući početak suđenja i presudu, platu je uredno dobijao kao general Vojske Jugoslavije.

Pravni eksperti pojašnjavaju da ovi dokazi potvrđuju da se radi o direktnoj umiješanosti beogradskog režima u genocid u Srebrenici, što bi moglo biti odličan argument za reviziju tužbe BiH protiv Srbije, ali da su oni prema pravilima koje Međunarodni sud pravde propisuje navodno zastarjeli.

Srbija je presudom Međunarodnog suda pravde 2007. godine osuđena kao prva i jedina država u svijetu koja je prekršila Konvenciju o genocidu. Nije ništa poduzela da spriječi genocid u Srebrenici, niti poslije da kazni počinioce.

Ovom presudom nije dokazano da je beogradski režim bio involviran u srebrenički genocid. Krajem februara ističe rok za podnošenje revizije tužbe.